▪️[**پس چو آهن گرچه تیره‌هیکلی
صیقلی کن صیقلی کن صیقلی

▪️تا دلت آیینه گردد پر صور
اندرو هر سو ملیحی سیمبر](https://t.me/mehran_sangpahnii)▪️[آهن ار چه تیره و بی‌نور بود
صیقلی آن تیرگی از وی زدود

🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍁🍂

⚛️راز_تجلی](https://t.me/mehran_sangpahnii) 🆔**@mehran_sangpahnii

🧭**کیفیت حضور(کیستی تو) مهمتر از کمیت(اجرای فرم) هاست.

🔶خوشا آنان که دائم در نمازند**...

⚛️راز_تجلی *🆔***@mehran_sangpahnii

⭕**درک وادی عشق و نگاه ناظر 

⭕تفسیر  عقلانی با ابزارهای لازم

⭕عشق را بی معرفت معنا مکن*⚛️راز_تجلی* 🆔**@mehran_sangpahnii

☯آنان که بارها به کوریِ خود اعتراف کرده‌اند، چگونه می‌توانند راهی به روشنایی برای دیگران بیابند و خلقی را هدایت کنند؟ هدایت، صرفاً از دانستن مسیر نمی‌آید؛ بلکه از دلِ مسیر عبور می‌کند و از تجربه‌ی هر گام و سختی برمی‌خیزد.

◀️دانستن به‌تنهایی چیزی جز بارِ منیت بر دوشت نمی‌افزاید. در مسیر رشد و تحول، درمی‌یابی که پیشروی واقعی در رها کردن و گذشتن از چیزهایی است که به ظاهر گمان می‌کنی باید داشته باشی. برای دست‌یابی به حقیقت، باید هر آنچه به تو تعلق دارد رها کنی و آماده‌ی پذیرفتن آنچه او برایت برگزیده باشی.

تو حق نداری که برای پیام‌آورِ خالق نقشه‌ای ترسیم کنی یا راه و رسمش را تعیین کنی. تو نمی‌توانی بگویی که فرستاده‌ی الهی باید چگونه ظاهر شود، چگونه سخن بگوید، یا چه نام و نشانی داشته باشد. اوست که پیامش را می‌آورد، به هر شکل و در هر قالبی که خود تعیین کند، و تو تنها بازیگر این صحنه‌ای؛ پذیرا و همراه، تا آموزه‌های حقیقی او را دریابی.

✅حقیقت را تنها می‌توان از راه تجربه و رهایی یافت، نه از بارهای سنگین دانسته‌های خشک و بی‌روح.
هدایت حقیقی در دلِ مسیر جریان دارد، جایی که منیت از تو دور می‌شود و تنها حقیقت باقی می‌ماند.

?برشی از کتاب راز تجلی
✍مهران سنگ‌پهنی

?راز_تجلی
@mehran_sangpahnii

هرچی بیشتر تو ذهنت دنبال دلیل و منطق بگردی، بیشتر گیر می‌افتی. ذهن همیشه یه بهونه یا دلیل جدید میاره که تورو از آرامش دور کنه.
ولی وقتی به قلبت گوش بدی و احساس رضایت کنی، اون موقعه که همه‌چی به نظر ساده و طبیعی میاد، انگار از قبل هم بوده.
آرامش واقعی رو نمی‌تونی با فکر کردن پیدا کنی؛ اون یه حس عمیقه که فقط از درون میاد، نه از ذهن.

?راز_تجلی@mehran_sangpahnii

کاری نکرده‌ای؛ همه گفتار بوده‌ای...

گفتاری که در قلب‌ها بذر امید کاشت، اشتیاق به تغییر را بیدار کرد
و به آنان یادآور شد که نیروی تحول در درون خودشان نهفته است.
گاه گفتار نخستین گام برای گشودن مسیری است که ما را به عمل می‌کشاند...

?راز_تجلی@mehran_sangpahnii

◀️در نهایت، جوینده می‌فهمد که هیچ چیزی برای یافتن وجود ندارد. تمام جست‌وجوها، تمام سوال‌ها و کشف‌ها در واقع فقط دالان‌هایی بودند که او را به سوی درک حقیقتی عمیق‌تر هدایت می‌کردند. وقتی درک می‌کند که چیزی برای یافتن نیست، در آن لحظه، همه چیز در او تجلی می‌یابد. تمام جوابی که همیشه به دنبالش بوده، در همان لحظه حاضر است، نه در بیرون، بلکه در درون خود او.

?آن لحظه که جوینده متوجه می‌شود که جست‌وجوی بیرونی بی‌نتیجه است، حقیقت همان‌جا، در قلب خودش، آشکار می‌شود. چیزی برای دست‌یابی وجود ندارد، زیرا همه چیز از ابتدا در آگاهی‌اش بوده. در همان لحظه، او تمام آنچه را که همیشه به دنبال آن بوده، یافته است. اینجا است که او می‌فهمد، آنچه را که می‌خواست در واقع خودش بوده است، همیشه بوده است.

?برشی از کتاب راز تجلی
✍مهران سنگ‌پهنی

?راز_تجلی
@mehran_sangpahnii

◀️نقش‌ها تنها لایه‌هایی از سناریویی هستند که در درون ما در حال شکل‌گیری است. وقتی از نقش صحبت می‌کنیم، منظور فقط نقشی نیست که در دنیای بیرونی بازی می‌کنیم، بلکه یک تجلی از دنیای درونی‌مان است که از طریق آن، افکار و احساسات به عمل تبدیل می‌شوند. نمایش زندگی ما در واقع تنها بازتابی از درون ماست، جایی که هر لحظه یک تصمیم، یک فکر، یا یک احساس، نقشی جدید را خلق می‌کند.

?این نقش‌ها در ظاهر شاید به نظر برسند که ما را درگیر خود می‌کنند، اما در حقیقت، آنها فقط ابزارهایی برای بیان تجلی درونی ما هستند. به جای اینکه زندگی و کارهایمان را به عنوان یک بازی خارجی ببینیم، باید بدانیم که تمام این‌ها از درون ما سرچشمه می‌گیرند و ما در هر لحظه در حال خلق و تجربه‌ی آنها هستیم.
◀️ خودِ ناظر، خودِ بازیگر، و خودِ کارگردان تنها یک حقیقت واحد است: آگاهی که از درون، نمایش زندگی را می‌سازد.

?برشی از کتاب راز تجلی
✍مهران سنگ‌پهنی

?راز_تجلی@mehran_sangpahnii

خیلی فرق هست بین اطلاعات
و درک و‌ اجرای اطلاعات

و معرفت در عملکرد به دانسته هاست.

?راز_تجلی@mehran_sangpahnii

?در مسیر زندگی، می‌توانیم کارگردان واقعی نمایش خود باشیم، همان‌طور که در  "راز تجلی" به آن اشاره شده. ما از جایگاه یک ناظر، نیروی خلاق درون خود را به کار می‌گیریم، اما به‌جای اینکه صرفاً در صحنه‌ها و نقش‌ها غرق شویم، آگاهانه تصمیم می‌گیریم که هر صحنه چگونه جلوه کند.

?به همان شکلی که تو با تمرکز بر آگاهی، نقش‌های زندگی‌ات را می‌سنجی، کارگردان‌بودن به معنای انتخاب آگاهانه‌ی هر لحظه است. ما می‌توانیم به‌جای بازی در نقش‌های تکراری، سناریوهایی بسازیم که با حقیقت درونی‌مان همسو هستند.

?کارگردانی که در عین هوشیاری، صحنه‌های زندگی‌اش را رقم می‌زند؛ بدون اینکه خود را در نقش‌های کوچک محدود کند.

?برشی از کتاب راز تجلی
✍مهران سنگ‌پهنی

?راز_تجلی@mehran_sangpahnii