خیلی خلاصه گفتم. ? بذارید کارم تموم شه میام کامل براتون می‌گم.

همکاری؟ میشه بیشتر درمورد همکاری با شما توضیح بدید؟

همکاری؟ میشه بیشتر درمورد همکاری با شما توضیح بدید؟

من آدم خیلی کمک‌نگیر و به‌اشتراک‌نگذاری هستم. برای همین هم آدم‌های نزدیکم، اغلب یا از نوشته‌هام و یا از نحوه چت کردنم احوالاتم رو متوجه می‌شن، نه از گفتگوهامون. چیز خوبی نیست، مخصوصا که‌ همه آدم‌ها موقع تحت فشار بودن، نیاز به یک سیستم حمایتی دارن و من انتخاب‌گرانه، چنین چیزی رو از خودم می‌گیرم. نه که نخوام، موقع غم حرف‌هام ته می‌کشن. کلماتم رنگ می‌بازن، بی‌معنا می‌شن، همه‌چیز زمخت و سفت می‌شه. من هم همین‌طور. خودِ غمگینم رو دوست ندارم و به کسی هم نشونش نمی‌دم. انگار در عین حال بخوام که نوازش بشم و کسی من رو در آغوشش، از وحشتِ جهان مخفی کنه، و همزمان از اون آغوش، به جهان فرار کنم. جنگی درونم اتفاق میفته که با اینکه می‌فهممش، هر بار فقط به تماشاش می‌شینم. کاری نمی‌کنم، فقط تماشا می‌کنم تا وقتی که تموم شه. عجیبه. جداً عجیبه.

حالا خوابم نمی‌بره از اضطراب.

یک‌جوری اضطرابم بالا اومده که فقط دلم می‌خواد چشم باز کنم و ببینم توی خونه هستم.

اون اپیزود اکنون که سروش صحت و ایرج طهماسب بودن رو هم دیدم. جداً بی‌نظیر، مثل کتاب‌باز!