حواستون باشه به کی پناه میبرید، شاید طرف پناهگاه عمومی باشه!

5:55

هرچی بیشتر دیده باشی کمتر نمایش میدی؛

3:33

دلم می‌خواست کسی را نشناسم.
یک گوشه‌یِ نیمه تاریکِ
خانه‌یِ شصت متری‌ام؛
درست همان گوشه که کاناپه‌یِ نارنجی
و گرامافونِ دوره‌یِ پهلوی دارد
در خودم مُچاله شوم
و پتو را تا گلویم بالا بکشم
و از دمنوشِ سیب و دارچین بنوشم
و همانطور که با آهنگِ اُستاد بنان همخوانی میکنم چند قطره اشکم را که
بخاطرِ خواندنِ هزارباره‌یِ کتابِ
رومئو و ژولیت

تو این زندگی آدمایی برنده‌ان که قلب ندارن ، وابسته چیزی نمیشن ، احساسی با مسائل برخورد نمیکنن ، دلشون برای کسی نمیسوزه .

به دوستی که با دشمنت مشکلی نداره ٫اعتماد نکن.

امروز نقی ام،کاملا معمولی.

ذوقتو کور میکنه، بهت توجه نمیکنه، با گفتن تو زیادی حساسی در برابر ناراحتیات واکنش نشون میده، خبری ازت نمیگیره، خبری ازش میگیری با تاخیر سرد و کوتاه جواب میده، دائما این فکر رو تو سرت میچرخونه که چیزی از بقیه کم داری، دیگه چجوری ثابت کنه دوست نداره؟!

وقتی کسی رو از دست میدی هیچوقت همون آدم قبلی نیست که برمیگرده!