دل های ما که به هم نزدیک باشد،
دیگر چه فرقی می کند
که کجای این جهان باشیم!
دور باش اما نزدیک
من از نزدیک بودن های دور می ترسم؛

-شاملو

اتنا

وقتی کسی را از دست می دهید ، فقط یک بار او را از دست نمی دهید؛ با عبور  از هر خیابانی که اورا یاد شما می آورد ، با شنیدن هر آهنگی که لبخند بر لبانش می آورد ، با خندیدن جوکی که او حتما به آن می‌خندید، بار ها و بارها او را از دست می دهید .

امروز ترا دسترس فردا نیست
و اندیشه فردات به جز سودا نیست
ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست
کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

_خیام

خدایا
میشه فردا بمیرم؟

در اخر من میمانم و آرزویی که هیچوقت برآورده‌ نمیشود

نمیدانم کی...
ولی در آینده نه چندان دور به جایی سفر میکنم که راه برگشتی وجود ندارد.به جایی که استاد شاملو را ملاقت میکنم او را در آغوش میگیرم و در آن سر زمین عاری از هر گونه درد زندگی جدیدی را شروع میکنم.در آنجا دیگر خبری از تو نیست،دیگر نیستی که اشکانم را جاری کنی،دیگر نیستی که بخاطرت بیخوابی بکشم.
در آنجا اسطوره های زندگیم را ملاقات خواهم کرد.از جمله پدربزرگم،شاملو و مادر بزرگم؛
تک به تک در آغوش میگرمشان و به دستانشان بوسه میزنم.در آنجا نسخه ی دیگری از خودم را ملاقت میکنم کسی که من واقعی را کشت تا به سرزمین جدیدی پای بگذراد...

یکم جای مغرور، عاشق باشید.