دازای: فکر میکنی تا ابد همه‌چیز اینطوری میمونه؟ مطمئنم یه روز من و خاطراتمون رو رها میکنی و طوری ناپدید میشی که انگار از اول هم همدیگه رو نمیشناختیم.
چویا: برای همین من رو مثل یه راز نگه داشتی و از بقیه مخفی کردی؟ میترسی یه روز برای همیشه برم و بقیه یه مرد شکسته رو ببینن؟
-icy blue

من تو رو حتی بیشتر هم دوست دارم ماریتای من؛ منتها شجاعت ابراز کردنش رو ندارم! چرا که کلمات مسئولیت دارن و ابراز عشق من به تو سوگندم به زندگیه و من بی‌نهایت از زندگی بیزارم.

- ویکتور

- اسمش چیه؟!
+ ماریتا.
- (نگاهش رو از ساحل به نیم‌رخ مرد میده) ماریتا؟! (دوباره به دختربچه‌ای که بین شن‌ها بازی می‌کنه چشم می‌دوزه) از اونم متنفری؟
+ برمی‌گرده سمتش و با رها کردن نفس عمیقی آروم پلک می‌زنه) ازش متنفر نیستم.
- ویکتور، ابراز علاقه این شکلی نیست که بگی ازش متنفر نیستی، دوستش داری؟
+ آره.
- (لبخند کم رنگی می‌زنه) بهش گفتی؟
+ تقریباً.
- می‌شه بازم بهش بگی؟
+ دوست داشتن فقط مختص کلمات نیست!
- اما شنیدنش قشنگه، اینکه... بشنوم ویکتور چقدر ماریتا رو دوست داره، حتی اگه اون ماریتا من نباشم.

حس می‌کنم یه نفر درونم دفن شده.

همه چیز بعد از پایان آغاز شد، انگار که مُردم و بعدش زنده شدم. یه روز صبح دیگه اون آدم سابق نبودم، نه احساساتم سرجاشون بودن و نه‌ ترس‌هام؛ آماده‌ی خداحافظی با هرچیزی بودم، حتی اون چیزهایی که قبلش فکر می‌کردم بدون اونا نمی‌تونم زندگی کنم؛ از آدم جدیدی که تو جلدم بود ترسیدم و این تنها ترسیه که برام باقی مونده، اینکه آدم بعدی‌ای که ممکنه بهش تبدیل بشم چجوری قراره باشه.

You hold me in your eyes
In your own special way
I wonder how you know
The things I never say
I can’t imagine life, Without you by my side.

انقدر بی‌عاطفه شدم که از خودم دلهره دارم پدر.

- یه زندگیِ دیگه رو آرزو کردم.
+ دنیا انقدر برات قشنگه؟
- (با لبخند محوی بهش نگاه می‌کنه) نه، تو انقدر برام قشنگی که می‌خوام دوباره هم باهات زندگی کنم.

نمی‌بینی حالم بده؟
منو به تنهایی باز عادت نده.

- حتی اگه چیزی به زبون نیاری هم متوجه‌ٔ دردت می‌شم راسل.
+ چطور؟
- نگاه کردن به چشم‌هات کافیه تا همه‌چی رو بدونم؛ چشم‌های تو آکنده از غم شدن، آکنده از آبی.