شایع تو آهنگ "احتیاج دارم" خیلی قشنگ میگه:
«بهت احتیاج دارم بیا! لاقل وقتی خوشحالم بیا!تا از پشت بوم نیوفتادم بیا! تا وقتی وقت دارم باشم بیا»
نمیگه دوست داشتی بیا.
نمیگه هروقت خواستی بیا.
نمیگه برو دورات بزن بعد بیا.
داره میگه بهت احتیاج دارم.
یعنی الان بهت احتیاج دارم
یعنی الان باید باشی.
تو حال بدم باید باشی.
تا وقتی زندم باید باشی...!

اینقدر رابطه هاتون رو تو فضای مجازی نمایش ندید!
یکم از عباس معروفی یاد بگیرید که گفت؛
دوسْت دارم ماهِ من و تو،
همیشه پشت ابر بماند
و هیچکس از عشق ما با خبر نشود…
آدم ها حسودند،
زمانه بخیل است
و دنیا عاشق کش است…

⁣
عشق دو طرفه؛ دوست داشتن دوطرفه.. چقدر خوبه...
۵۰ درصد من.۵۰ درصد تو.
اینجوری کامل میشیم.(اینو همه میدونن)

فقط این وسط یک چیز رو فراموش نکنیم!
ما آدما حالمون یه روز خوبه، یه روز نیست...
یه روز حوصله داریم، یه روز بی‌حوصله میشیم...
وقتی می‌بینی من ۲۰ درصد هستم
تو ۸۰ درصد باش!
اگه هم تو ۱۰ درصد شدی من سعی میکنم ۹۰ درصد باشم!
اینجوری بازم ۱۰۰ میشیم.
عشق همینه! یعنی اگه حالت خوبه واسه خودت ولی وقتی ناراحتی غممونم نصف نصف...

یه جا نوشته بود:
میدونم تصمیمی که گرفتم درسته، ولی کاش تصمیم درست این نبود.
و چقدر هممون این جمله رو زندگی کردیم...

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
من تو رو فراموش نکردم، تو هم منو فراموش نکردی. ما فقط وانمود به فراموشی میکنیم. ما تظاهر میکنیم به هم فکر نمیکنیم، درحالی که همیشه به فکرِ همیم. ما تظاهر میکنیم دلتنگِ هم نمیشیم، ولی توام خوب میدونی که چقدر دلتنگِ همیم. ما تظاهر میکنیم حالِ خوب و بدمون واسه همدیگه اهمیتی نداره، اما هر دومون خوب میدونیم که جز ما دوتا، هیچکس برامون مثلِ ما نمیشه. ما تظاهر میکنیم زمانی به هم علاقه نداشتیم و دوتا دوستِ معمولی بودیم که مدتی درمونِ دردای هم بودن، ولی خوب میدونی که زمانی شده حتی به دروغ، تو منو دوست داشتی. ما دوتا تظاهر میکنیم نسبت به هم بی تفاوتیم، اما هیچ دلمون نمیخواد طرف مقابلمون با کسی باشه. ما دوتا سراغِ هم نمیریم، ولی دورا دور حواسمون به همدیگه‌ست. ما تظاهر میکنیم بیخیالِ هم شدیم، ولی رفتارمون اینو نمیگه. ما دوتا درسته از هم دوریم، ولی بیشتر از هر کسی همو میفهمیم. ما تظاهر میکنیم حسی به هم نداریم، اما در واقع ما دوتا خیلی همدیگه رو دوست داریم. فقط راهِ درست رو گم کردیم.

یهو اومدی توی زندگیمو
من اون‌موقع بود که فهمیدم
قلب دارم ..!

هیچگاه،
هیچ کس،
هیچ کجا
از دیدنم ذوق نکرد!
مرا زاییده بودند
بیهوده میانِ مردم پرسه زنم..

همچون نسیمی دربه‌در ؛
که هر دم تکه‌ای از او را باد می‌برد.

نوید-پیرک

سالهاست..
که از پشت پنجره‌ی کوچکِ چشمانمان
آرزوها را اندک اندک به قتلگاه می‌بریم!

نوید-پیرَک

سرانجام شبی..
فراموشی‌ات از لابه‌لایِ پنجره ام
عبور می‌کند
در تنم راه می‌رود
و باز، مرا به روز های قبلِ تو می‌برد..
دیگر در خمارخانه‌ی سینه ام ؛
زخم‌هایِ جوش خورده شبانه روز مهمانِ دلم نیستند!

نوید-پیرَک

به پرندگان بگو ؛
درونِ قفس هایشان محبوس بمانند!

آزادی،
تنها سرابی بودُ و ما عمری تشنه لبان..

نوید_پیرَک