ባዘንኩም በተቆረቆርሁ ጊዜ የኃዘኔ መፅናኛ ነሽ። ባለቀስኩም ጊዜ የለቅሶዬ መተዊያ ነሽ። በዘመርሁ ጊዜ ለእጄ እንደ መሰንቆ ለጣቶቼም እንደበገና ነሽ። በተራብሁ ጊዜ ለሆዴ ትመግቢኛለሽ በተጠማሁ ጊዜ እኔን ለማርካት የሕይወት ውሃን የተመላሽ ነሽ። በተጨነቅሁ ጊዜ ጭንቀቴን ታርቂያለሽ። በቆሰልኩም ጊዜ ቁስሌን ታጠጊያለሽ። በበደልኩም ጊዜ ኃጢያቴን ታቀልያለሽ። በርኩሰቴም ጊዜ ንጹሕ ታደርጊኛለሽ። የደኸየሁም ጊዜ ለድህነቴ ባለጸግነት ሀብቴ ነሽ።
አባ ጊዮርጊስ ዘጋስጫ

ማርያም ጽዮን ታቦተ ቃለ ጽድቅ መንፈቀ ዕሥራ፣ ዕጐላት እምዕጐሊሆን ከመ ኪያኪ አፍቀራ፣ አፍቀርኩኪ አፍቅርኒ እምይእዜ ለግሙራ

➥|እውነተኛው የእግዚአብሔር ቃል (ዐሠርቱ ቃላት) የተጻፉብሽ የሙሴ ታቦት (ጽላት) ነሽ፡፡ (ጊደሮች) ርግቦች ከልጆቻቸው ይልቅ አንቺን እንደወደዱ፡፡ ከዛሬ ጀምሮ ፈጽሜ አፈቅርሻለሁና ረድኤትሽ አይለየኝ፡፡

የይሁዳ መሳም ውጤቱ ጌታን አሳልፎ መስጠት ነው። የለንጊኖስ መውጋት ውጤቱ ልጅነት የምናገኝበትን ማየ ገቦ ማስገኘት ነው። እንዲህ ከሆነ ከይሁዳ ሰላምታ የለንጊኖስ መውጋት ይሻላል።

“አንጨነቅ ይህን በማድረጋችን የምናተርፈው ምንም ነገር የለምና። ከልክ በላይ በማሰብ ራሳችንን ነው የምናሰቃየው አሰብነውም አላሰብነውም እግዚአብሔር ይሰጣል! እንዲያውም አብዛኛውን ጊዜ ሳንጨነቅ።ስለዚህ በመጨነቅ ምን እናገኛለን ራሳችንን ከመቅጣት ውጪ?”

ቅዱስ ዮሐንስ አፈወርቅ ድርሳን 6

"መልአከ ሰላምነ ሊቀ መላእክት ሚካኤል ሰአል ወጸሊ በእንቲአነ አዕርግ ጸሎተነ ቅድመ መንበሩ ለንጉሥ ዐቢይ"

ረዳኤ ምንዱባን ሚካኤል ረዳኤ ምንዱባን በከመ ከመ ታለምድ ዘልፈ🙏

ማርያም ድንግል ለነዳይ ንዋየ ወርቁ፥ አመ ነገደ ርኁቀ ወሖረ ዕራቁ፤ ኢየኅዝን ለሲሳዩ እስመ አንቲ ስንቁ።"ለችግረኛ የወርቅ ገንዘቡ አንቺ ነሽ፥ ሩቅ አገር ቢሔድ ቢራቆትም አያዝንም ልብስና ስንቁ አንቺ አለሽለትና።

"በጸሎትሽ የታመንሁ ስሆን ማንን እፈራለሁ? ከማንስ ግርማ መፍራት የተነሳ እደነግጣለሁ?" አርጋኖን ዘረቡዕ ፲፩፡፩

በመምህራን አምላክ ተማጽነናል
+++++++++++++++
(ቀሲስ ስንታየሁ አባተ እንደጻፉት || Kesis Sintayehu Abate Reta )

ከቅርብ ጊዜ ወዲህ አንዳንድ መምህራን በጉባኤ ቤት ለደቀ መዛሙርት በልባቸው ስፋት በእምነታቸው ጽናት መሠረት ብቻ ሊነገር የሚገባውን ምሥጢረ ሥጋዌ በማኅበራዊ ሚዲያ መከራከርያ አድርገው ጎራ ከፍለው ሲከራከሩ ማየት ከመለመድም አልፎ ስጋት እየሆነ ነው።

አንድ ሰው የተማረውን ሁሉ ተማሪዎቹን ወይም ሰማዕያኑን ሳያገናዝብ ማስተማር ከጀመረ ፍጻሜው ለራሱም ለሚሰሙትም የከፋ ይኾናል። ክቡር መልአከ ሰላም ኃይለ ኢየሱስ ከበደ የሚባሉ ሊቅ ለአእንደዚህ ዓይነት መምህራን “ዐይን የሚያየውን መሬት ሁሉ እግር አይረግጥም። ዐይን ካየው የመሬት ክፍል እግር መርገጥ ያለበትን ልብ ይመርጥለታል። መምህርም የተማረውን ያወቀውን ሁሉ በአደባባይ ላገኘው ሁሉ አያስተምርም። የተማሪዎቹን መጽሐፉን የሚያነብቡ ምእመናንን የእምነት ዳራ ማወቅ አለበት። ያለበለዚያ ከጥቅሙ ጉዳቱ ያመዝናል” ይላሉ።

ቅዱስ ጳውሎስ ለመንፈስ ቅዱስ ልጆቹና የረቀቀውን ምሥጢር መሸከም ላልቻሉተ “ወተት ጋትኋችሁ” ያለው መምህራን በራሳቸው የእውቀት ደረጃ ቆመው ሳይሆን በተማሪዎቻቸው ደረጃ ዝቅ ብለው በሂደት ወደ ልዕልና እንዲያደርሷቸው አርአያ ለመስጠት ነበር። ቅዱስ ዮሐንስም በመልእክቱ “እንድጽፍላችሁ የምፈልገው ብዙ ነገር ሳለኝ በወረቀትና በቀለም ልጽፈው አልወድም፥ ዳሩ ግን ደስታችሁ ፍጹም እንዲሆን ወደ እናንተ ልመጣ አፍ ለአፍም ልናገራችሁ ተስፋ አደርጋለሁ።” ያለው ተጽፎ በመልእክት የሚነገር እንዳለ ሁሉ ገፅ ለገፅ ተገናኝቶ በርጋታ የተማሪዎችን ደረጃ እየለኩ የሚነገር ስላለ ነው። 2ዮሐ 1፣12።

አንድ መምህር በአንድ ትልቅ የቤተ ክርስቲያናችን የነገረ መለኮት ኮሌጅ ሐዲሳትን ያስተምሩ ነበር። ደቀ መዛሙርቱ የመጡት ከተለያዩ የሀገራችን ጠረፋማ አካባቢዎች ጭምር ነበር። የመጻሕፍት፣ የቅኔ፣ የድጓ፣ የአቋቋም የመሳሰሉ መምህራን ነበሩ። ገና ውዳሴ ማርያም ቁጥር ያልዘለቁ ደካሞችም ነበሩ። መምህሩ ለእነዚህ ሁሉ በአንድ ክፍል “ቀዳሚሁ ቃል ውእቱ” እያሉ ትርጓሜውን ያወርዱት ጀመር።

በአጋጣሚ አንድ በመጻሕፍት መምህርነት ጥንቅቅ ያሉ ሊቅ ብፁዕ ሊቀ ጳጳስ ተማሪዎቹን ሊጎበኙ ወደ ክፍሉ ገብተው መምህሩ የሚያወርዱትን የቀዳሚሁ ቃል ትርጓሜ ያዳምጣሉ። ተማሪዎቹን አይዟችሁ ብለው ያበረታቱና መምህሩን ወደ ውጪ ይዘዋቸው ይወጣሉ። ከዚያም በኃይለ ቃል “አንተ ጨካኝ ለመላእክት ሳይቀር የረቀቀውን ነገረ ቃልን እንዴት እንዲህ አድርገህ ገና ውዳሴ ማርያም እንኳ በቅጡ ማድረስ ላልቻሉ ደቀ መዛሙርት ታሸክማለህ? እያስተማርክ ሳይሆን እየሰበርኻቸው ነው” ብለው ገሠጿቸው። እንዴት ማስተማር እንዳለባቸውም በጥንቃቄ ነገሯቸው።

እባካችሁ በማኅበራዊ ሚዲያ ነገረ ሃይማኖትን የምታስተምሩ መምህራን ለሚሰሟችሁ፣ ለምንሰማችሁ፣ ለምናነባችሁ በመምህራን አምላክ ስም አስቡልን። መጽሐፍ “ከእናንተ መካከል ብዙዎች መምህራን አይሁኑ” ያለውንም እያሰባችሁ እስቲ አንዳንዴ ዝም በሉ። ለሁሉ ጊዜ አለው። ለሁሉ ስልት አለው። የተማረ ሁሉ አስተማሪ አይሆንም። የተማረ ሁሉ በማንኛውም ጊዜ አያስተምርም። እንደ እኔ ያሉ ደካሞችን በቃል እንዳታሰናክሉ የወፍጮውን ድንጋይ አስቡ።

እግዚአብሔር ማስተዋሉን ይስጠን።

" #ያለ፣ #የነበረ፣ ዓለምን አሳልፎ ለዘላለም #ነዋሪ፣አልፋና ኦሜጋ፣ ለኩነተ ሥጋ #የመጣ፣ ዳግመኛም ይህን ዓለም ለማሳለፍ #የሚመጣ፣ #የታመመው፣ #የሞተው፣ ከሙታን ተለይቶ #የተነሣው፣ጻዕረ ሞትን #ያጠፋው፣ የጎሰቆለውን የአዳምን ባሕርይ #ያከበረው፣ ሟች በስባሽ ሥጋን #የተዋሐደው፣ ሞትን በሥጋ ድል #የነሣው፣ወደ ሲኦል ወርዶ ነፍሳትን ነፃ #ያወጣው፣ ሲኦልን #የበረበረው፣ የድኅነታችን መገኛ #የሆነው፣ በሚፈሩትም ሰዎች ልቡና አድሮ ዕውቀትን #የሚሰጥ፣ አስቀድሞ በነቢያት #የታወቀ፣ በሐዋርያት #የተሰበከ፣ ከሁለት ወገን ድንግል ከምትሆን ከእመቤታችን የተወለደው #የእግዚአብሔር_ልጅ፣ የዓለምን ኃጢአት ያጠፋ ዘንድ ያለ ኃጢአቱ #የሞተው፣ የጨለማውን አበጋዝ ዕውር ያደረገው ኢየሱስ ክርስቶስ ነው። እርሱ ሥግው ቃል የሁሉ #አስገኚ፣ የሁሉ ፈጣሪ #እግዚአብሔር_ነው።"

✥✥✥ኤጲስ ቆጶስ ሄሬኔዎስ✥✥✥