کسی هست این همستر کیریو استارت نزده باشه؟

یادم نبود کنکوری نیستم و برای بار هزارم از نوتیفِ خبرِ اومدن نتایج پنیک کردم.

شاید اگه به همه‌ی آدم‌ها شک نداشتم میتونستم خوب باشم.

از سکوت خوشم میاد. آرومم میکنه.

کنار همیم. ماییم.

ناراحت نیستم عزیزکم؛ ناامیدم.

آه پسر. بالاخره.
درود به فروردینِ عزیزم.

و این لمس‌نکردن‌ها، این دور بودن‌ها داره روی روح و روانم خط و خش میندازه.

احساس میکنم قلبم تو یه ظرف شیشه‌ای دربسته گیر افتاده. با آدم‌ها حرف میزنم؛ بهشون محبت میکنم؛ باهاشون احساس همدردی میکنم؛ ازشون حسای خوب میگیرم و بهشون توجه میکنم؛ و حتی بهشون عشق می‌ورزم و ازشون عشق دریافت میکنم. ولی درنهایت هیچ‌چیز قلبم‌و و قلبم هیچ‌چیز رو لمس نمیکنه. فقط دارم میبینم؛ میفهمم؛ جبران میکنم.