❌ معاویه پادشاه بت فروش یا خلیفه مسلمین؟

در کتاب أنساب الأشراف از أبي وائل اینگونه نقل شده است:

✍ همراه مسروق در سلسله بودیم که کشتی هایی از بت ها و مجسمه ها از کنارمان عبور کرد.
سوال کردیم اینها چیست؟
گفتند: 👈بت هایی است که معاویه برای فروش به هند می‌فرستد.
🔸مسروق با ديدن اين محموله گفت: به خدا سوگند، اگر مطمئن بودم كه معاويه مرا نمى كشد، اين محموله را غرق مى كردم، امّا از اين مى ترسم كه مرا شكنجه دهد و گمراهم نمايد.
🔸 به خدا سوگند، نمى دانم معاويه چگونه انسانى است؟! انسانى كه شيطان، كارهاى زشتش را براى او زيبا جلوه داده، يا انسانى كه از آخرت نا اميد گشته و به كامجويى در دنيا مى پردازد؟!

💠عَنِ الْأَعْمَشِ ، عَنْ أَبِي وَائِلٍ قَالَ: كنت مع مسروق بالسلسلة فمرت به سفائن فيها أصنام من صفر تماثيل الرجال، فسألهم عنها فقالوا: بعث بها مُعَاوِيَة إلى أرض السند والهند تباع له، فَقَالَ مسروق: لو أعلم أنّهم يقتلونني لغرّقتها، ولكني أخاف أن يعذبوني ثم يفتنوني، واللَّه ما أدري أي الرجلين مُعَاوِيَة، أرجل قد يئس من الآخرة فهو يتمتع من الدنيا أم رجل زين له سوء عمله💠

📚«أنساب الأشراف للبلاذري» (5/ 130)

⬇️به کانال تلگرامی بنیاد فرهنگی امامت بپیوندید⬇️
🆔 @ayatollahalimilani
🆔 @bonyad_emamat

حضور معاويه - لعنة اللّه عليه - در جنگ بدر ولی در صف مشرکان

ابن ابی الحدید گوید: از نقیب ابوزید پرسیدم که آیا معاويه - لعنة اللّه عليه - همراه مشرکان در جنگ بدر شرکت داشته است؟
گفت: آری، سه تن از پسران ابوسفیان - لعنة اللّه عليهم - در جنگ بدر شرکت کردند که حنظله و عمرو و معاویه اند - لعنة اللّه عليهم -. یکی از آنها کشته و دیگری اسیر شد.
و معاويه - لعنة اللّه علیه - از معرکه پیاده گریخت و چون به مکه رسید پاها و ساقهایش متورم شده بود و دو ماه خویشتن را مداوا کرد تا بهبود یافت.
نقیب سپس به من گفت: آیا سخن طنز و لطیف اعمش را نشنیده ای؟ گفتم: نمی دانم چه چیز را در نظر داری. گفت: مردی در آن باره با یکی از دوستان خود مناظره می‌کرد، از اعمش پرسید آیا معاويه - لعنة اللّه عليه - از اهل بدر است؟
اعمش گفت آری ولی از آن طرف شرکت کرده بود (یعنی همراه مشرکان بود).

📚منبع: شرح نهج البلاغه، ج ۱۵، ص ۸۵

کانال عتائق 📝 @ataeq

☝️
??
شعری از الاغ بشار‌بن برد:

در عقدالفرید «ابن عبد ربه اندلسی» حکایتی است که خران نیز عاشق می‌شوند و حتا شعر می‌سرایند.

معروف است که بشاربن برد شاعر ایرانی‌تبار عهد عباسی الاغی داشت که سقط شد و بمرد؛
روزی بشار گفت دیشب الاغم را در خواب دیدم گفتم وای بر تو! تو را چه شد که مُردی؟
الاغم پاسخ داد: در آن روز که بر من سوار گشتی و مرا بر خانه‌ی آن شخص اصفهانی گذر دادی الاغِ ماده‌ای بر در خانه‌ی او بود که با دیدنش واله و شیدا گشتم وز درد عشق‌اش بمُردم.
سپس الاغ این ابیات را ایراد کرد:
سيدي خذ لي أمانا
من أتان الأصبهاني
یعنی گفتم: سرورم مرا امان بده تا دمی با این ماچه‌الاغ خانه‌ی این مرد اصفهانی به سر برم.
إن بالباب أتاناً
فضلتْ كل أتان
چرا که ماده الاغی که بر درگاه خانه‌ی او ایستاده بر همه‌ی الاغ‌های ماده برتری دارد.
تيمتني يوم رُحنا
بثناياها الحسان
وان‌روز که به نزد آن ماچه‌خر رفتیم من واله و شیفته‌ی آن دندان‌های زیبایش شدم.
وبغنج ودلال
سل جسمي وبراني
و از آن عشوه و نازی که داشت جسم و تنم بیمار کرد و بفرسود.
ولها خد أسيل
مثلُ خدَّ الشيقران
وه که چه گونه‌های صاف و نرمی داشت که همچون عارض «شیقران» بود!
فبها مت ولو عشتُ
إذًا طال هواني!
که بهرش من بمُردم وگر زنده هم می‌ماندم عشقم با او به درازا می‌کشید.

شعر که بدینجا رسید مردی از آن قوم به بشار گفت: ای ابامعاذ! گفتی گونه‌هایی چون شیقران؟
شیقران چیست؟
بشار گفت: این از زبان خران باشد ما که به تمامت زبان الاغ‌ها آگاه‌ نی‌ایم؛ تو اگر با الاغی دیدار کردی معنای این واژه را خود از ایشان بپرس.
بیش از این نتوان شرح شعر خران گفت که به قول مولوی:
عقل ، در شرحش چو خر در گل بخفت
شرح عشق و عاشقی هم ، عشق گفت.

°•الغرض اینکه این دست از نقل‌ها را هم باید جزو فرهنگ فانتزیک عرب به شمار آورد که نمونه‌هایش لابلای کتاب‌ها و اخبار عرب بسیار است.