من انار و حافظ آوردم، تو هم چایی بریز
آی می‌چسبد شب یلدا، هل و چای و نبات ؛)♥️

که بسوزی و ز تو دود نخیزد هنر است :)

این‌ چاهارنفری که این‌جا زده‌ن بله همونایین که کوییزو درست زده‌ن فکر کنم?‍↔️
بوس به کله‌هاتون.

از اشتباه‌کردن نترسین بابا.

زبان عشق من اینه که نگرانت می‌شم. یعنی خب چون خیلی کلا آدم بی‌خیال و بی‌حوصله‌ایم برای بقیه، اگه تو رو خیلی دوست داشته باشم نگرانت می‌شم. بعد بعدش از چیزای موردعلاقه‌ت عکس می‌گیرم. شاید هیچ‌وقت اون عکسا رو تو نبینی ولی من هروقت از انقلاب رد بشم و ماشین تایپ ببینم یادم می‌افته که اگه این‌جا بودی باهام برای این ماشین تایپ قدیمیه ذوق می‌کردی، برای رگه‌های اون گله، کفشای اون دختره، ابرای آسمون، اون عروسک زشته که شبیه فلانیه به‌نظرت. دیگه؟ دیگه اگه خیلی دوست داشته باشم بهت می‌گم به چی فکر می‌کنم. بهت می‌گم جورابای فلانی چه رنگی بود و من چه احساسی داشتم. بهت می‌گم گردن بندانگشتی رو هنوز بو نکرده‌م چون ترسیدم بوی تنش کم بشه، مثل اون دسته نرگسای زمستونی که می‌گیریم و نه خودم بو می‌کنم نه می‌ذارم بقیه بو کنن که بوش کم نشه. بهت می‌گم از فلان رفتار فلانی چقدر آزرده‌م، چقدر به‌خاطر کار اون خودم‌و عذاب داده‌م و چقدر دلم می‌خواسته طور دیگه‌ای باشه ماجرا. برات می‌گم و تکرار می‌کنم که ببینم می‌دونی دارم از چی حرف می‌زنم یا نه. هزاربار وسط خیابون بهت می‌گم «توروخدا آسمون‌و ببین چه قشنگه!»، «اون نی‌نیه رو نگاه، ببین امروز لباساش‌و عوض کرده، الهی من قوبون دست و پاش بشم»، هزاربار بهت می‌گم «ببین من خیلی دوست دارم» که فقط احساس کنم که توام دوست‌داشته‌شدن خودت‌و جوری که من دووووسِت دارم احساس می‌کنی. برات نقاشیای عجیب با چشای گنده می‌کشم، هی نگات می‌کنم، هی می‌بینمت، هی تماشات می‌کنم و برای چندلحظه کل جهان انگار ساکت می‌شه برام تا تو حرفت تموم بشه، تا تو ببینی که من چه‌طوری محوت شده‌م و بعد بهم بخندی و شکلای عجیب‌غریب دربیاری که منم بخندم. من اگه خیلی دوست داشته باشم بهت می‌خندم. یعنی فقط کافیه یه‌چیز بامزه بگی و یه‌کار بامزه بکنی که من قند تو دلم آب بشه و غش‌غش بخندم تا اشکم درآد. من اگه خیلی دوست داشته باشم باهات هرجا رو که می‌خوام برم، می‌رم. دستت‌و می‌گیرم و می‌ریم راه می‌ریم، می‌ریم سوار مترو می‌شیم و کل زمانمون حتی تو مترو می‌گذره ولی با تو جایی که می‌‌خواستم برم ببینم‌و می‌رم. من اگه خیلی دوست داشته باشم جات می‌دم توی روزمرگیم، از بوی دمی‌گوجه و لوبیا‌پلوی توی آسانسور برات می‌گم که همسایه پخته، از مزه‌ی دلمه‌های مامان(چون خیلی اتفاقی هربار که می‌خوام برات بیارم یادم می‌ره)، از کارایی که کرده‌م، سوالایی که داشته‌م. من اگه خیلی دوست داشته باشم برات صبر می‌کنم. آدم عجولی نیستم ولی از منتظربودن متنفرم، به‌خاطر همین خیلی‌وقتا زودتر از همه می‌رسم سرقرارا ولی اگه اونی که دوسش دارم دیر برسه، براش بیشتر از همیشه صبر می‌کنم. من؟ من اگه دوست داشته باشم یادم می‌مونه الان به‌ چی نیاز داری، درمورد چی داری تحقیق می‌کنی، بزرگ‌ترین سوالت چیه توی خیلی از زمینه.هایی که درموردشون حرف زدیم بعد اگه یه بخشی از جواب‌و پیدا کنم بهت می‌گمش. پوستت اذیتت می‌کنه، فلان‌چیزه و فلان‌مقاله رو یه‌نگاه بنداز، فلان دکتر فلان‌جاست مطبش اینم شماره‌شه، ببین این کار می‌کنه؟ و هزارتا چیز دیگه تا وقتی که سوال یادت بره. برات گل می‌خرم، پشتت درمی‌آم، اگه جفتمون بگاییای بزرگ داشته باشیم، بهت هیچی نمی‌گم که بتونی بهم باخیال راحت تکیه کنی. به آدمای دورت حسودی می‌کنم، به کسایی که تو خونه کنارت نفس می‌کشن و صدات‌و وقتی خوش‌حال یا بی‌حوصله‌ای می‌شنون، به دوستات که محکم بغلشون می‌کنی، به فلانی که دوسش داری و خیلیای دیگه. من اگه تو رو بیشتر از بقیه دوست داشته باشم باهات خاطره‌های شخصی بیشتری می‌سازم. بیشتر می‌کشمت کنار که باهات حرف بزنم، می‌آم بیرون باهات و یادم می‌ره که باید لحظه‌ها رو حتی با عکس ثبت کرد و اینه که هیچ‌وقت ازت عکس درست‌حسابی ندارم.
دیگه همینا. اینا رو یادم می‌آد.
سیزدهِ چهارِ سه.

‏دلِ بی‌عشق چه در سینه نگه‌ داشته‌اید؟

همیشه میرفتی هرلحظه هرساعت
آغوش من هرگز زندون نبود واست
هرچی بدی کردی پای من بنویس
نتیجه ی این عشق بازم مساوی نیست

- برای دریا