مردمی که به خانه های تاریک و بی دریچه عادت کرده اند از پنجره های باز و نورگیر
گریزان هستند؛
آخر چشمشان را می‌زند و خسته‌شان می‌کند.

ولی اصلا کی دیده که شب بمونه؟!

مگر ما جوان نیستیم و نباید عشق
دل‌ِمان را بلرزاند؟
پس چرا دائم غم
زانوهای‌ِمان را می‌لرزاند؟

بزرگی هرکس به اندازه غمی ست که در دل پنهان کرده است...

ولی من حتی به اون نسخه از خودم که امام رضا دوسش داره هم حسودیم میشه...

بعد یه مدت می‌فهمی اون چیزی که تکراریه روزها نیستن، خودتی.

مرد جنگی هم اگر باشی کمر خم میکنی
همسرت را رو به چشمانت،بماند بگذریم...
_سیدحسین‌آقامیری

مادرِ مجتبیٰ‌ع ...
پاشو ببین چقدر مضطره مجتبیٰ‌ع...?

مرا ببر به نجف یاعلی نفس بکشم...