#ታሳ! እኔን!

(ሄኖክ በቀለ ለማ)

መሬቱ ለምለም ነው ፥ ውኃ በምድሩ ከርስ ውስጥ ይርመሰመሳል። አፈሩ እንደ ሕብስት ይቆረሳል። የተራሮች ሀገር ነው። የጀግኖች ምድር ነው። የትሑታን ምድር ነው — ጋሞ/ጎፋ። ታሳ! እኔን!
.
ተፈጥሮ ብዙ ባርኮት ብትሰጥ ፣ ጥቂት እርግማን አታጣም። ዛሬ መሬት ተከፍታ ደርባቦችን ዋጠች። የሰጧትን ከማትነሣ ምድር ዛሬ ሰው ተቆፍሮ ወጣ—ታሳ! እኔን!
.
እንግዳን ማንገሥ የሚያውቅ ሕዝብ ነው። መጥኖ የሚያጎርስ፣ አቅፎ የልብ የሚያደርስ ሕዝብ ነው — ሁሉም ከወላይታ ጀምሮ ወደታች እስካየሁት የሚወደድ ሕዝብ ነው። ገዜ ጎፋን አይቼዋለሁ —ጥቂት ቀንም ቢሆን። ተፈጥሮ ልትከዳው የተገባ ሕዝብ አልነበረም —ታሳ! እኔን!
.
አይዞን አንተ የምወድህ ሕዝብ
መጽናናት ይሁንላችሁ!

💡📚🛵
@Light_Book_Delivery
@Light_Book_Delivery

**ዘአድኃኖሙ እምዕቶነ እሳት
ለአናንያ ወአዛርያ ወሚሳኤል
ከማሆሙ ያድኅነነ
እምኵሉ ዘይትቃረነነ።
        (አናንያን አዛርያንና ሚሳኤልን ከእሳት ባሕር ያዳናቸው እኛንም ከሚቃረነን ኹሉ አድነን።)
       ዚቅ ዘታኅሣሥ ገብርኤል

ማንም አልነበራቸውም። ኹሉም አምጾባቸው ወደእሳት እንዲወረወሩ ፈርዶባቸዋል። በተንኮል የከሰሷቸውም በእሳት እስከሚነዱ ለማየት ተጣድፈዋል። ንጉሡም ጨክኖባቸዋል። ወደ እሳት የሚጥሏቸውም እንደታዘዙት በጠንካራ መዳፎቻቸው ሊወረውሯቸው ነው። እነሱ ግን አንዲት ተስፋ አላቸው። ለንጉሡም ይኽንን ነግረውታል። ''የምናመልከው አምላካችን ከሚነድደው እሳቱ ዕቶን ያድነን ዘንድ ይችላል፤ ከእጅኽም ያድነናል''።
እንዲኽ ብቻም አላሉትም። ባያድናቸው እንኳን እርሱ ላቆመው ምስል እንደማይሰግዱ አስረግጠው ነገሩት።
ወደእሳቱ አስጣላቸው። የወረወሯቸውም በእሳቱ ወላፈን ሞቱ። እነኾም እነሱን መልኩ የአማልክትን መልክ የመሰለ አንድ አዳኝ በመካከላቸው ቆሞ አብሯቸው ታየ። እንዳሉትም እግዚአብሔር መልአኩን ልኮ አዳናቸው። የእምነታቸው ጽናት መልአኩን ከሰማይ ወርዶ እንዲያድናቸው አደረገ። ይኽ አዳኝ መልአክ ቅዱስ ገብርኤል ነው።

እኛስ ምን ያኽል በአምላካችን እንተማመናለን?
በየትኛው የሕይወት መከራ ውስጥ ኾነን ያወጣናል ብለን እናምናለን?
ባያድነን እንኳን አንተወውም ብለን እንጸናለን?

ሠለስቱ ደቂቅን ከእሳት ያወጣ ተራዳኢው መልአክ አይለየን!🙏

ለመላው የኦርቶዶክስ ተዋሕዶ እምነት ተከታዮች በሙሉ እንኳን ለዓመታዊው የቅዱስ ገብርኤል በዓል አደረሳችኹ!🙏

መልካም በዓል!**@Light_Book_Delivery@Light_Book_Delivery@Light_Book_Delivery_1@Light_Book_Delivery_1

የሰው ልጅ ውስብስብ ነው። እኔ ምድር ላይ ካሉ ጥናቶች በሙሉ ሰው ላይ የሚያተኩሩ ጥናቶች አስቸጋሪ፣ ውስብስብና ከባድ እንደኾኑ አምናለኹ። ሰውን አምላክን በምንገልጽበት ዕቅጭ እና ርግጠኝነት እንገልጸዋለን፣ እንረዳዋለን ማለትም ይከብደኛል።
ምክንያቱም ሰው ብዙ ነው። አንድ ሰው ራሱ ብዙ ሊኾን ይችላል። 'ፍቅር' ነው ያላችኹት በተመሳሳይ ጊዜ 'እጅግ የከፋ' ይኾናል፤ የተረጋጋ ነው ስትሉ ብስጩና ተናዳጅም ይኾናል፤ በአንድ ነገር 'እውነተኛ የኾነ ሰው' በሌላው 'ሐሰተኛ' ይኾናል...ሌላም። ይኼ ቅጣት ቢኾን ከአትላስም የበለጠ ቅጣት ነበር።
ሰው ውስብስብ ነው።

የሰውን አመለካከትና ጠባይ መረዳትን የመሰለ ከባድ ሸክም በምድር ላይ ያለ ይመስላችኋል? አለ ካላችኹ ምን?
እስከዛሬ ያልገባችኹ ሰው የለም? ሌላ ቢጠፋ እንኳን ራሳችኹ ትኾናላችኹ።

ራስን መረዳት ደግሞ ከዚኽም ይብሳል።

✍️ ፒያንኪያ

@Love_Of_Sophia
@Love_Of_Sophia

??ከመጻሕፍት ዓለም... በዛሬው ጽሑፉችን ከባሕር ማዶ እንኼድና ከአንድ ታዋቂና ተወዳጅ መጽሐፍ ጋር ቆይታ እናደርጋለን። “ሌ ሚዝረብል” እና “ዣንቫልዣ” (አፈንዲ ሙተቂ) === እንደ መግቢያ === እነሆ የቪክቶር ሁጎ ታላቅ ሥራ የኾነውን “Les Misérables”ን ልንዘክረው ነው። ይህ ድርሰት የፈረንሳይ ምድር ካበቀለቻቸው የፈጠራ ሥራዎች መካከል በጣም ዝነኛው ነው፡፡ መጽሐፉ በዓለም ዙሪያ የሚታወቀው…

ስትስቂ ጊዜ...
የፈጠርኋት ዓለም ታብረቀርቃለች፤
ጥርስሽን ካየኹት...
የጨለመች ዓለም ደምቃ ታበራለች።

ፋኖስ ፀሐይ ኾና አገር ታሞቃለች
ሰማይ እንደምድር ትሸላለማለች
በአበቦች አብባ ገነት ትመስላለች
ምድር ከሰማይም ብሩህ ትኾናለች
ከዋክብት አርግዛ ውበት ታምጣለች
ልጆቿን ከጥርስሽ ትመጋግባለች።

✍ ፒያንኪያ

@Love_Of_Sophia
@Love_Of_Sophia

እንታረቅ አልልሽም። ወደሽ መስሎኝ መሸሽሽ...ፈልገሽ መስሎኝ መጥፋትሽ...ከማየት አለማየት ይሻለኛል፣ ከድክመትኽ ጋር ከመዳበል ትዝታኽ ብቻ ይበቃኛል ብለሽ ወስነሽ መስሎኝ መሔድሽ? አይደለም? እስኪ ንገሪኝ!

የእኔ መኖር በአንቺ ኑረት ውስጥ ምንም ካልፈጠረ አለመኖሬን መሻትሽ ሐሰት ነው?

@Love_Of_Sophia
@Love_Of_Sophia

**የሴትነት ከፍታ እናት ናት።
ብልኽ ናት። አይመስልኽም እንጂ ከእሷ በላይ የሚረዳኽ የለም፤ ሳትናገር ነው የምታውቅኽ። እንደ ጠባይኽ ብላ ያየችውን እንዳላየች ስለምታልፍና ነጻነትኽን ከማንም በላይ ስለምትጠብቅ እንጂ ስለአንተ ከራስኽ በላይ ታውቃለች።

እስከመጨረሻው አብራኽ የምትጓዘው እናትኽ ናት። ካላመንኸኝ በዕለተ ዐርብ እስከመስቀል አብሮት ማን እንደነበር እስከሞት የደረሰውን ጌታ ጠይቀው።

ሴት ልጅ የምትከብረው በመውለድ እንደኾነ ቅዱሱ መጽሐፍም ይነግርኻል። ስትወልድ የሰውነት ኹሉ ልክ ትኾናለች። ከፈጣሪኽ በታች አምላክኽ ትኾናለች።

እናትኽ...
ስትጨልም አብራኽ ትጨልማለች፣ ስትሰንፍ ፍጹም ልታበረታኽ አብራኽ ትሰንፋለች፣ ብርታቷን ልታጋባብኽ በወረት ሳይኾን በፍጹም ፍቅር የምትጥር ናት።
እሷ ጋር የአንተ በሽታ በሽታዋ ነው። ስለአንተ ደኅንነት እንጂ ለበሽታኽ ግድ አይሰጣትም።
እሷ ጋር የአንተ ዝቅተኛነት ሳይኾን መኖርኽ ብቻ ዋጋ አለው።
እሷ ጋር ከአንተ ሐዘን በላይ የሚያሳዝናት የለም።
እሷ ጋር ደሀ ብትኾንም ሀብትዋ እንደኾንኽ ትቆጥራለች።
እሷ ጋር መለዋወጥ፣ በአንተ ተስፋ መቁረጥ የለም።
ሰዎች መልክኽን፣ ዕውቀትኽን፣ ሞራልኽን፣ ሕመምኽን፣ ችግርኽን፣ ስንፍናኽን ተመልክተው ሊሸሹኽ፤ አይረባም ብለው ከሕይወታቸው ሊያስወጡኽና ተስፋ ሊቆርጡብኽ ይችላሉ።
እናትኽ ግን ስትወልድኽ እንደተደሰተችው ኹሉ እስከሕቅታዋ ድረስ ያው በአንተ ደስተኛ ናት።
ስለምታደርግላት አይደለም...በቃ ስላለኻት ስለተወለድኽላት ብቻ ደስተኛ ናት።
ከእሷ ውጪ የአምላክኽ ምድራዊ አምሳል ማን ሊኾን ይችላል?
ማንም የማይተካት የፈጣሪኽ ጸጋ ናት።**@Love_Of_Sophia@Love_Of_Sophia

**በኹለት አጣብቂኝ ውስጥ መመላለስ
በመኾንና መሻት መኻል መዋዠቅ
በመፈለግና በማጣት መፈተን

እንደዚኽ የሚከብድ የሕይወት ፈተና ይኖር ይኾን?**

የተስፋችኹ እንጥፍጣፊዎች አንድ ወይ ኹለት ጠብታ ብቻ ከቀሩ ምናልባትም መኖር ልትጀምሩ ይኾናል።