حالِ منو میگه :)
میشنوی!؟

علیِ من ! روزهای بدون تو را میکُشم،اما شبها همچنان زندست. بی تو ساعتها حتی روزها میگذرد. زندگی بعد تو همچنان باقیست اما زندگیِ من در لحظه ی پریشان ساختنِ موهایِ فرفریِ مشکی رنگت ثابت باقی مانده. علیِ من ! دنیا به خندهِ چشمان تو نیازمند بود و بیشتر از همه من…

برام شعر بفرستین??

میگن هیچوقت نمیدونی چی داری تا وقتی که از دستش بدی ولی من فکر میکنم همه میدونن چی دارن
فقط فکر میکنن هیچوقت از دستش نمیدن...

یه نوع فداکاری بی‌رحمانه و شاید احمقانه اون جاست که به خاطر آدم‌های عزیزی که تو زندگیت هستن سعی می‌کنی قوی باشی و حتی تو جمعشون به قوی بودن تظاهر می‌کنی.
تظاهر می‌کنی به شاد بودن، خندیدن و شنوا بودن تا اون‌ها کم نیارن و تنها نباشن.
تو روزهای خیلی سختی کنارشون هستی و ازت تشکر می‌کنن ولی به خاطر تظاهر کردنت اصلا متوجه تو نیستن.
اون موقع میشه که این تصور براشون به وجود میاد که تو دردی نداری.
تو نیازی به همراه نداری.
ممکنه بگن خوش به حال فلانی که راحت با مسائل کنار میاد یا می‌پذیره ولی نپذیرفتی و در حال دست و پنجه نرم کردن با اون‌ها هستی.

بعضی وقت‌ها فکر میکنم چقدر سخته بخوای با یه آدم جدید آشنا بشی و بتونی تمام خودت رو معرفی کنی بهش.
تمام روزایی که تنهایی زندگی کردی.
تمام شبایی که تنها بودی و بیدار موندی.
تمام خاطراتت، اونجاها که بردی، اونجاها که باختی.
خندیدی، گریه کردی.
سکوت کردی یا که فریاد زدی … سخته!
واقعا سخته.

"سلام بر آنان که ما را رها نمودند در خاکِ خالی، بی‌آب و بی‌گیاه، بی‌هیچ اشک"

کاش نصیحت ها روم اثر میکرد

جهان دیوونه ای بی دردسر میخواست من بودم
که اهل سوختن بودم که اهل ساختن بودم