تازه خودمو عادت داده بودم که هر روز مستمر طراحی کنم که چشمام اینطوری به تارتاروس رفت. شاید واقعا رستگاری فقط در خوابیدنه که من اونم نمیتونم درست انجام بدم.

طوری که این ترم گذشت:

Would you give up your humanity for just a touch of sanity?
Cause God knows it's not like it's cancer
And good news to the purists, they've discovered a cure for the symptoms of being alive
It's a painless procedure with a low rate of failure
But very few patients survive

با دست مصدوم ساز زدن یک لذت دیگه‌ای داره.?

Shhh let me have this

But here in the yellow and blue of my days
Wander the endless Mercurian caves
Watching for the signs the harmoniums make
The words on the walls

تا حالا هیچوقت نخواستم به یاد بیارم. همیشه از به خاطر آوردن فرار کردم. اگه نمیکردم یا یه زخم بازشده روی دستم میموند یا یه صورت خط‌خطی و محو که راهی برای واضح کردنش نبود. اما چهره‌ی تو هیچوقت توی لیست چیزهایی که میخواستم فراموششون کنم نبوده. دلم میخواد از قاب عکس بیارمت بیرون، دستاتو بگیرم و بهت بگم که یادمه. که ازت بپرسم تو هم یادته یا نه. یادته وقتی هم‌قد میز شیشه‌ای اتاقت بودی تنها از خونه زدی بیرون، چندتا خیابون و سه طبقه پله رو رد کردی و رسیدی به تنها کتابفروشی در دسترس چون نمیتونستی تا برگشتن کسی صبر کنی؟ یادته نفس‌نفس زدی و از فروشنده پرسیدی که کتاب فرنکشتاین رو دارن یا نه و اون بعد از چند ثانیه متعجب نگاه کردنت پرسید مامانت کجاست؟ هنوز یادته اولین باری رو که دستت با فشفشه سوخت؟ تک‌تک کلماتی که اون توی نامه‌ها برات نوشته رو یادته؟ همون نامه‌هایی که گوشه‌هاشون رو با چسب فانتزی و رنگی پوشونده. فیلم‌هایی که گوشه‌ی دفترت نوشتی تا ببینی اما هیچوقت سراغشون برنگشتی رو یادته؟ اون روزی رو یادته که سرت رو از پنجره‌ی ماشین دادی بیرون، وقتی صدای آهنگ کمتر شد و با خودت فکر کردی "هیچوقت قرار نیست این حس رو فراموش کنم". بهم بگو، اون حس رو هنوز یادته؟ اون قاب عکس روی دیوار که از کف دستت بهتر شناختی و اون بغل‌دستی‎ مدرسه که هیچوقت فرصت شناختنش رو پیدا نکردی رو یادته؟ اولین باری که پذیرفتی قرار نیست هیچوقت اتفاق بیفته و موکولش کردی به زندگی بعدی رو یادته؟ صدایی که بین کوپه‎های قطار رهات نکرد رو یادته؟ آخرین روز هیجده سالگی، خیابون جمهوری، آخرین باری که با اون چشم‎ها نورهای چشمک‎زن رو تماشا کردی رو یادته؟ سوال اصلی اینه که، اگه به یاد نیاری کدوممون حقیقی‎تره؟ تو و فراموشی‎هات و لبخندت توی عکس‌ها، یا من و دسته‌گل پلاسیده و نت‌های روی هم تلنبارشده و واژه‎هایی که یک روز مینویسم، اما روز بعد مال من نیستن؟

امتحان-کن-ببین-با-چند-روز-حبس-شدن-توی-خونه-به-مرز-جنون-میرسی چلنج.