غم برای همیشه باقی خواهد ماند»

بعد از آنکه من رفتم به درک می‌خواهد کسی کاغذ پاره‌ های مرا بخواند، می‌خواهد هفتاد سال سیاه هم نخواند.
Yuriuta.

من کارم را انجام دادم. پس ماندن دیگر لزومی ندارد».

Yuriuta.

ما در بی خبری از آنچه که همه‌ی زندگی ما را دگرگون می‌سازد به سر‌ می‌بریم.
Yuriuta.

کسی که امسال بمیرد از مرگ در سال بعد معاف میشود. ما همه یک مرگ به خدا بدهکاریم.»
Yuriuta.

هرکس باید بتواند به جایی پناه‌ آورد، چون مواردی پیش می‌آید که حتما لازم است انسان بتواند به یکجا، به هر کجا که باشد برود..
Yuriuta.

شاید به هنگام افول غم انگیز من
عشق به عنوان خداحافظی به من لبخندی برند.
Yuriuta.

«رفته‌ام برای یک پیاده‌روی طولانی. فردا بر می‌گردم».

درست زمانی که آدم از وضعیتش راضی نیست و درمی‌یابد شرایط را باید تغییر بدهد،راه چاره‌ای ندارد. این‌طور نیست؟ آدم چه باید بکند که کس دیگر شود؟ امکان ندارد... باید دیگر هیچ‌کس نباشد.
Yuriuta.

شب کم نظیری بود، خواننده عزیز از آن شب‌ها که فقط در شور شباب ممکن است. آسمان به قدری پر ستاره و روشن بود که وقتی به آن نگاه می‌کردی بی اختیار می‌پرسیدی آیا ممکن است چنین آسمانی این‌همه آدم‌های بدخلق و بوالهوس زیر چادر خود داشته باشد؟
Yuriuta.