هیچ‌های شیرین؛ هیچ‌های خاکستری
▪️درس‌هایی از مدرسه طبیعت
▫️عبدالحسین وهاب‌زاده

كودكي دوران خاطرات به‌ يادماندني براي همه‌ي عمر است، چيزهاي به ظاهر كوچك كه اگر از شادماني ، سرخوشي و رهايي حکایت داشته باشند لذت يادآوري‌شان در روزهاي گرفتار بزرگسالي، روح‌‌انگيز و التيام‌‌بخش است و اگر در چارديواري‌هاي محبوس و لگام‌های تنگ گذشته باشند روح را فسرده خواهند داشت. ٩٦ درصد مردم در همه‌ جای دنیا ، در نظرسنجي‌‌ها، شيرين‌‌ترين خاطرات كودكي خود را مرتبط با بودن در طبيعت توصيف كرده‌‌اند. اين به ظاهر « هيچ‌‌هاي شيرين» اما ، امروز براي كودكان ما ، اسير در چنبره‌ي كنترل خانواده ، مدرسه و حواشي مرتبط با آن ، جاي خود را به « هيچ‌‌های خاكستري» مي‌‌دهند .
بيایيد در مورد كودكي و نيازهاي واقعي آن بازانديشي كنيم. بيایيد به جمله نصب شده بر ديوار دفتر كار آلبرت انیشتين در دانشگاه پرينستون عميق‌تر بنگريم كه مي‌گويد: « نه هر چيز كه به شمارش آمد، به حساب آيد و نه هر چيز كه به شمارش نامد به حساب نيز نيايد.»
منبع:
https://t.me/madresehtabiat
عکس:
مدرسه طبیعت کوچار

@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت‌

🎯 «بازی‌های مخاطره‌آمیز» نقش مهمی در توسعۀ مهارت‌های کودکان دارد

🔴 بعضی از بازی‌ها برای والدین ترسناک و برای کودکان هیجان‌انگیز هستند: بالا رفتن از سطوح شیب‌دار، پریدن از ارتفاع یا کاوش در گوشه‌‌وکنار پارک بدون نظارت مستقیم والدین. اگرچه این لحظات گاهی برای والدین اضطراب‌آورند، اما مطالعات علمی نشان داده‌اند که «بازی‌های مخاطره‌آمیز» به کودکان امکان ماجراجویی می‌دهند و نقش مهمی در توسعۀ مهارت‌های شناختی، احساسی و اجتماعی آن‌ها دارند. «بازی‌های مخاطره‌آمیز» به فعالیت‌هایی گفته می‌شود که همراه با هیجان و عدم قطعیت هستند و ممکن است به آسیب‌های جسمی کوچک یا گم‌شدن منجر بشوند.

🔴 مطالعاتی که طی دو دهه گذشته انجام شده، نشان می‌دهند که بازی‌های مخاطره‌آمیز، به‌ویژه در فضاهای باز، نه تنها استرس و اضطراب کودکان را کاهش می‌دهند، بلکه مهارت‌های مدیریت هیجانات را نیز تقویت می‌کنند. دکتر هلن داد از دانشگاه اکستر انگلستان معتقد است که چنین فعالیت‌هایی کودکان را با واکنش‌های جسمی مانند ترشح آدرنالین آشنا می‌کند و کودکان یاد می‌گیرند که چگونه با احساساتی چون ضربان قلب بالا و هیجان شدید کنار بیایند و آن را مدیریت کنند.

🔴 سابقۀ پژوهش دربارۀ بازی‌های پرریسک به ۱۹۹۶ بازمی‌گردد، زمانی که نروژ قانونی را در زمینۀ ایمنی زمین‌های بازی تصویب کرد. این قانون الزام می‌کرد که تجهیزاتی مانند دستگیره‌ها و وسایلی که خطر آسیب‌دیدگی را به حداقل می‌رسانند، به زمین‌های بازی اضافه شوند. چند سال بعد، الن سندستر روانشناس، متوجه شد که تجهیزات زمین‌های بازی دارند حذف می‌شوند و امکان بازی‌های مخاطره‌آمیز کمتر و کمتر می‌شود. این موضوع از نظر او نگران‌کننده بود. چرا که مطالعاتش نشان می‌داد کودکانی که فرصت ماجراجویی‌ دارند، در آینده کمتر به رفتارهای پرخطر روی می‌آورند.

🔴 فواید بازی‌های مخاطره‌آمیز حتی برای سازمان‌های ایمنی نیز قابل چشم‌پوشی نیست. پملا فوسلی، رئیس یک سازمان پیشگیری از آسیب در کانادا، دربارۀ این نوع بازی‌ها می‌گوید: مزایای اجتماعی، جسمی و روانی این بازی‌ها به‌قدری گسترده است که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. با این حال، نگرش‌ها نسبت به ریسک در کشورهای مختلف متفاوت است. در اسکاندیناوی، فرهنگ عمومی و نظام سلامت همگانی، به والدین اجازه می‌دهد به کودکان فرصت تجربه‌های بیشتری بدهند. اما در کشورهایی مانند انگلستان یا کانادا، نگرانی‌های حقوقی و بیمه‌ای مانعی جدی برای این موضوع است.

🔴 در حالی که بسیاری از متخصصان بر اهمیت بازی‌های مخاطره‌آمیز تأکید می‌کنند، دنیای مدرن اغلب ایمنی را به حداکثر می‌رساند و فرصت‌های ریسک‌کردن را از کودکان می‌گیرد. قوانین سختگیرانه، طراحی‌های بیش‌ازحد ایمن در زمین‌های بازی و نگرانی‌های والدین، امکان ماجراجویی‌های طبیعی را محدود کرده است. محققان، از جمله ماریانا بروسونی از دانشگاه بریتیش کلمبیا، معتقدند که تغییرات شهری، طراحی زمین‌های بازی و آموزش والدین می‌توانند نقش کلیدی در بازگشت به بازی‌های آزاد و ماجراجویانه داشته باشند.

🔴 طرفداران ماجراجویی وبازی‌های مخاطره‌آمیز شعارشان این است: «کودکان باید به اندازۀ لازم ایمن باشند، نه به اندازۀ ممکن». این به معنای فراهم کردن محیط‌هایی است که کودکان بتوانند مرزهای توانایی‌های خود را کشف کنند. دکتر سندستر، که فرزندش پس از سه سال تمرین، سرانجام به بالای یک درخت بلند رسید، می‌گوید: این حس شادی‌آور و شجاعانه، نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز ضروری است.

📌 برگرفته از مطلب «Why kids need to take more risks: science reveals the benefits of wild, free play» که در تاریخ ۸ ژانویۀ ۲۰۲۵ در وب‌سایت نیچر منتشر شده است.

@tarjomaanweb

از هر ۵ دانش‌آموز ایرانی ۲ نفر هیچ چیز یاد نمی گیرند/ ایران در عملکرد خود در آزمون تیمز روند نزولی داشته است

♦طبق نتایج آزمون تیمز، ۲۱ درصد از دانش‌آموزان ایران عملکرد بسیار ضعیفی دارند و از هر ۵ دانش‌آموز، ۲ نفر هیچ‌چیزی نمی‌آموزند. این وضعیت ناشی از روش‌های نامناسب آموزش و سیاست‌های نادرست در حمایت ناکافی از مدارس دولتی و دانش‌آموزان ضعیف است.

♦مسعود کبیری؛ مدیر مرکز مطالعات تیمز و پرلز ایران، معتقد است که نتایج ضعیف ایران در تیمز 2023، ضرورت توجه ویژه به مناطق محروم، مدارس کم‌برخوردار و دانش‌آموزان نیازمند به توجه علمی را برجسته می‌کند. او می‌گوید که در حال حاضر، رویکرد آموزش و پرورش اشتباه است و منابع به‌گونه‌ای تخصیص می‌یابد که مدارس موفق‌تر و دانش‌آموزان قوی‌تر بیشتر
حمایت شوند./شرق

@irsprcorg

?فایل صوتی وبینار
«نقش طبیعت در رشد کودک»
به مناسبت هفته‌ی ملی کودک

سخنرانان:
مژگان احمدیه؛ فعال حوزه‌ی کودک و طبیعت
دکتر منصوره یزدانی؛ روانشناس، شاعر و نویسنده
و دبیر وبینار: هایده ناصحی‌نژاد؛ روانشناس کودک و نوجوان

?۲۱ مهر ۱۴۰۳
?واحد صدای یارای انجمن حمایت از حقوق کودکان
?حجم فایل: ۱۲۸ مگابایت
#فایل_صوتی
@irsprcorg

درسهایی از مدرسه طبیعت

احتمال رشد یک درخت تنومند در سایه یک درخت تنومند دیگه بسیار کمه و این فقط مربوط به درختان نیست.کودکان برای رشد مستقل نیازمند رهایی از کنترل والدین‌اند.کم نیستند فرزندان بزرگانی در اطرافمان که بزرگ نشده‌اند و اگر چیز درخوری شده‌اند با نابودی خود در یک فرایند دردناک و ذوب در والد به جایی رسیده‌اند.ما فقط به بزرگانی اندک نیاز نداریم بلکه خواستار جهانی هستیم که هرکس خود باشد.این جهانی بس دلپذیرتر ،سالمتروپویاتر خواهد بود.

آینده ی کودکی
به سوی مطالعه ی بی رشته ای کودکان
آلن پروت
مترجم: علی رضا کرمانی
چاپ اول ۱۴۰۲
۳۲۴ صفحه/ ۳۲۵۰۰۰ تومان

الن پروت یکی از پژوهشگران و نویسندگان سرشناس حوزه جامعه شناسی و مطالعات کودکی است. او به همراه نویسندگانی چون الیسون جیمز و کریس جنکس تعدادی از مهمترین آثار منتشر شده در حوزه جامعه شناسی و مطالعات کودکی را پدید آورده اند که در این میان کتاب نظریه پردازی دوران کودکی، که به فارسی تحت عنوان «جامعه شناسی دوران کودکی» منتشر شده است، نقشی مهم در شرح و بسط ایده کودکی در فضاهای دانشگاهی در سراسر دنیا داشته است. این کتاب را به احتمال زیاد می توان مهمترین اثر منتشر شده در رویکرد برساخت گرایانه به کودکی دانست.

کتاب «آینده کودکی» را می توان روایت عبور نویسنده از برساخت گرایی تلقی کرد. این کتاب اگرچه به بررسی مسیر احتمالی ایده کودکی در آینده می پردازد ولی می تواند روایتی از آینده کودکان هم باشد. عبور از دوگانه های مسلط بر مطالعات کودکی در دوران مدرن و نقد تقلیل گرایی ناموجهی که دهه ها مطالعات کودکی را به گروگان گرفته بود، مهمترین دستاورد پروت در این کتاب است. عبور از ابر دوگانه فرهنگ-طبیعت و معرفی کودکی به مثابه پدیده ای ترکیبی که همزمان فرهنگی و طبیعی است، را می توان مقدمه ای موجه و قانع کننده برای رویکرد میان رشته ای و حتی بین رشته ای به مطالعه کودکان دانست.
#آینده_کودکی
#مطالعات_کودکان
#کودکی
#جامعه_شناسی_کودکی
#علی_رضا_کرمانی
#انتشارات_فراهم
https://t.me/sociochildhood