گفتم:
با من از چیزهایی حرف بزن و بنویس،
که به دیگران نمیتوانی بگویی راحت باش با من قضاوتی وجودندارد عزیزم.

بخوان نوشته‌ام را!
از زمان دیگری آمده‌ام
از گل‌هایی
که لای کتاب‌ها بودند.

—

دلتنگ می‌شد اما سراغی از آدم‌ها نمی‌گرفت‌.
به این باور رسیده بود که دلتنگی، دلیل خوبی
برای نزدیکیِ دوباره به آدم‌ها نیست.

نزدیک بودن فیزیکی آدم‌ها ربطی به صمیمیتِ بین‌شان ندارد. آدم‌ها می‌توانند دور از هم باشند، اما قلب‌هایشان نزدیکِ نزدیک.

عاشق شدن به او، مانند قدم گذاشتن به خورشید برای اولین بار بود.

«من از نهایت شب حرف می‌زنم من از نهایت تاریکی و از نهایت شب حرف می‌زنم اگر به خانۀ من آمدی برای من‌ای مهربان چراغ بیاور و یک دریچه که از آن به ازدحام کوچۀ خوشبختی بنگرم»

فروغ فرخزاد-

و من آن کسی هستم که تکّه‌های قلب شکسته‌اش را در آغوشش جمع می‌کند تا مبادا شکسته‌هایش تو را زخمی کند.

ژرف نگاه می‌کرد و من عمق نگاهش را دوست‌داشتم.

فکر کنم از بس توی بچگیم آنشرلی دیدم دیگه شبیه شدم بهش :) مجیکویتیییتییینیی