سِـویـل🌙

آدم نمیتونه به زور قلبش رو به کسی گره بزنه، به همون اندازه که نمیتونه به راحتی بعضی گره ‌ها رو باز کنه. عشق مثل یه طناب، قلب دوتا آدم رو یه جوری به هم وصل میکنه که حتی تیز ترین چاقو هم نمیتونه پاره‌ش کنه. اونا ممکنه از هم دور بشن، اما همدیگه رو فراموش نمیکنن..
#پویا_جمشیدی

‏ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه نیست. آدم خسته میشه. آدم پیر میشه. عمر آدم تموم میشه. ماهی‌ها میمیرن.

نميدانم چطور است بعضی اشخاص به اولين برخورد، جان در يک قالب می‌شوند، به قول عوام جور و اُخت می‌آيند و يک بار معرفی كافی است برای اينكه يكديگر را هيچوقت فراموش نكنند، در صورتی كه بر عكس بعضی ديگر با وجودی كه مكرر به هم معرفی می‌شوند و در مراحل زندگی سر راه يكديگر واقع می‌گردند، هميشه از هم گريزان هستند.
ميان آنها هرگز حس همدردی و جوشش پيدا نمی‌شود و اگر در كوچه هم به هم بربخورند، يكديگر را نديده می‌گيرند.
دوستی بی جهت، دشمنی بی جهت!
#صادق_هدايت

کاژه: پناهگاه، به اصطلاح جایی یا کسي که آدم کنارش احساس آرامش داره.

‏دیدی یه موقع‌هایی همه کاراتو کردی و همه‌چیزم سرجاشه اما همش حس میکنی یه کار خیلی مهمی رو فراموش کردی اما نمیدونی چی و همش کلافه‌ای؟؟ من خیلی وقته تو اون حس گیر کردم و نمیدونم چی رو تو زندگیم فراموش کردم که حالم خوب نیست
-خانم مونرو

مجید میرزایی :
بنظرم‌ گریه هم یکی از نیازهای ضروری انسانه و لزوما نباید جلوی گریه یک نفر رو گرفت.‌ مثل اینکه وقتی کسی گرسنه‌ست جلوی غذا خوردنش رو بگیری! خب بذار راحت گریه کنه. بذار نیازش رو برطرف کنه. چیه هی جلو گریه کردن همدیگه رو میگیرید آخه؟ عوضش میتونی بغلش کنی و بگی بیا‌ اینجا گریه کن‌‌.

بزرگ آقا: اینم بدون، تو این دنیا تو تنها کسی نیستی که دلت شکسته، به اونچه که میخواستی نرسیدی. اصل تو این دنیا نرسیدنه. وقتی برسی عجیبه. میفهمی چی میگم؟
شهرزاد: نه..
#دیالوگ

اوحدی :
زِ هر کویم غمی سر کرد و تشویشی و اندوهی
کجایی آخر ای شادی؟ تو هم بر کُن سر از جایی

خوب بودن با آدمای اطرافت مثل دروازه بان بودنه؛ مهم نیست چندتا توپ رو گرفتی، آدما همیشه فقط همون یک گلی که خوردی رو به خاطر میارن. پس زیاد تلاش نکن که تو دید بقیه خوب به‌نظر بیای چون احتیاجی به ثابت کردنش به اونا نداری. فقط باید از نظر خودت آدم خوبی باشی. همین کافیه.
-توییت

من شاید فقط دیوانه‌ ای هستم که در خیال خودم دستم را بارها روی شقیقه‌ های تو می‌گذارم و آرزو می‌کنم بوسه‌ هایم قدرتی داشته باشند که تمام سردردهایت را از پیشانی‌ات دور کنند.
- از نامه های کافکا به فلیسه