آخرين باری که احساس زنده بودن کردم، اون روز داشتم به چشمات نگاه ميکردم.

واقعا گردنبند گرفتن از طرف کسی که دوستش داری خیلی قشنگه، اینطوریه که همیشه گردنه، دلت تنگ میشه بهش دست میزنی و حضورش رو حس میکنی، یطوریه که انگار میگه ببین من همیشه بیخ گلوتم ، تو هر شرایطی.

‏آدم یه بار عاشق میشه و بعد بارها و بارها عاشق خصوصیات مشترک بقیه با اون یه نفر میشه .

نمی‌دونم، شاید یک روز برای هم دیگه عالی بودیم.
نمی‌دونم، شاید یک روز برگشتی و تصمیم گرفتی همه چیز رو درست کنیم.
نمی‌دونم، شاید یک روز مثل قبلاً ارتباط چشمی عمیقمون به بوسه ختم شد.
نمی‌دونم، شاید یک روز با یک آغوش عمیق ضربان قلبمون باهم یکی شد. شاید قلبامون باهم اشتی کردن.
نمی‌دونم. شاید یک روز دوباره حسامون برگشت، حرفای نزده ی همو از نگاه هم خوندیم.
نمی‌دونم، شاید یک روز همو دوباره دوست داشتیم. از اشتباهاتمون درس گرفتیم همه چیز رو قشنگ تر از قبل ساختیم.
نمی‌دونم. شاید یک روز. شاید هیچ وقت.
-دیاکو.

جمله هایی هست که میگن نشونه ی دوست داشتن خیلی زیاده
«رسیدی خبر بده»
«مراقب خودت باش»
«بوی عطرت هنوز روی لباسمه»
«پنج دقیقه بیا فلان جا فقط بغلت کنم»
«بوسیدن دست و پیشونی»
من همشو از یه ادم دیدم و در نهایت اون ادم به راحت ترین شکل ممکن همه چیو فراموش کرد.

مدت ها پیش تو همچین شبی تو همین تاریخ تا صبح به گوشیم با لبخند نگاه میکردم
و الان با یادآوریشون فقط اشک میریزم
دلم برای اون حجم از خوشحالی و ذوق خیلی تنگ شده
سالگردش مبارک.

من به تک تک رفتارات فکر می‌کنم، به جزئی ترین نگاهت فکر می‌کنم، به لحنت فکر می‌کنم، به حرفات فکر می‌کنم، به احساسات پشت کلماتت فکر می‌کنم، من حواسم به همه چیز هست و دقیقا غم انگیزترین بخش زندگیم همین‌جاست؛ من خیلی فکر می‌کنم.

من میذارمت کنار؟
نه،با هربار رفتاری که ازت میبینم و از چشمم میوفتی یکم ازت فاصله میگیرم
و دیگه هیچوقت نسخه ی قبلی منو نخواهی داشت.

من باید تنها بمونم،
چون خیلی عمیق و شدید و افسانه ای عاشق میشم و تو این نسل دیگه قدر این‌چیزا رو نمیدونن.