Жаратушымыз әміріне бағынған қалауларым, менің еркім сағымдай…нағыз еркіндік — өз қалауыңды Жаратқанның бұйрығымен үндестіруде. қалауыңды шектеген сайын ішкі тыныштыққа жол ашарсың.

Ұстаздың өмірден озуы – биік ағаштан үзілген жапырақтай. Оның көлеңкесі кенет жоқтай көрінеді. Бірақ сол ағаштан түскен дән топыраққа тамыр жайып, жаңа өмірге жол ашады. бойыңа егіп кеткен дәндер бір күні мәуелі ағашқа айналар...жапырақ үзілсе де, сол ағаштың қуаты мен рухы сенің жүрегіңде мәңгі сақталып, алға ұмтылуға дем берер…

аманаты, жүрегіңде қалған ізі — енді сенің жүрегіңе жол сілтер шамшырақ ғана…

рух таза, үміт орынды болса, жеңіліс - сыртқы көрініс қана. әр сәттің өз хикметі бар. қайғы мен қуаныш, жеңіс пен жеңіліс - барлығы терең мәнге ие. сенімнің күшімен ғана сынақтардан шығып, әр жерде бақыттың ізі бар екені көрінеді.

Адамның бойында ауырсыну, дерт болған кезде барлық фокус сол жерде болады. Барлық ой Аллада болғанда ғана жеңілдейміз. Дерт түгелімен Алла мен Оның діні болуы керек. Бұдан алыстаған адам өмірге келу мақсатынан алыстайды. Бұл сұраққа жауабы болмаған өмірлік құбылыстарда шатасып бастайды.

Адасқан адам не істейді? Әр жерге ұрынады, әр тесікке барады, әр батпаққа батады. Қашан өз ойынан бас тартып, қай жерден адасқаның түсініп, жол картасына мән бергенде жолын табады. Картамыз — Құранымыз, «Иә» деген шеңберде ғана болу, «Жоқ» дегеннен тыйылу.

Барлығының бастауы — Алла, Ұлы Жаратушымыз. Сондықтан адам адаспауы, өмірде шатаспауы үшін Оның үстіне ешнәрсе шығармауы керек.
Егер Алладан жоғары бір ісін қойса, сол ісінен сыналады. Сол таңдауынан таяқ жейді. Адамдардан дәл сол ісі мен таңдауынан жек көрініш күйге түседі. Өйткені ол жаратылыс сезімдеріне сай келмейді.

әрине, адамның ақылы дұрыс істі ойлауы үшін рухани тонуста болуы керек.
бірақ, басқаға ақыл айтатын кезде ешкім де «жамандық» ұсынбайды..

жауапкершілік ісі — 1 ғана кесінді емес, 1 адамның соңғы нүктесінен тоқтамайды.
жасалмаған міндет келесі адамның ісіне, одан кейін нәтижесіне әсерін тигізеді.
адам — қоғам атты жүйенің бір түбірі.

мысалы, оқудан өзіңізді шаршату арқылы адамзатты шаршатпаудың алдын аласыз.
білімге жұмсалған еңбектің пайдасы бәріне ортақ.
дәл осы жүйе өміріміздегі барлық міндеттерде қойылған.

Бала кезімде ауладағы қарды тазалап ойлайтынмын: «Еріп кететін, уақытша болатын құбылыс. Бірақ, соны тазартып, қанша энергия жұмсаймыз…»,-деп.
Бүгін де ойлап отырсам, еліміздегі қазіргі жағдайлар да, иншаАлла, уақытша құбылыс. Болмауы да мүмкін еді. Қазіргі жасалып жатырған жұмыстар, жиналып жатырған ақшалар дүнею көзқараспен өлшесек ешқандай пайда әкелмейді. Бірақ, рухани әлемде қанша жетістіктер болуда.
бауырластық, мейірімділік, қолғабыс болу, жақының үшін уайымдай алу…
ал, Алланың құзырында, ақырет әлеміндегі жетістіктер одан да үстем…

ситуацияға байланысты Раббымыздың сол есімімен жақындасақ Оны жақын танимыз. дұғаның сыры ашылады, әдебі сақталады, қабыл болу ықтималдығы артады.

апаттар кезінде оқылатын дұға.
Ол Әль-Хафиз —  الحَفِيظُ Сақтаушы, Қорғаушы…