адам дүние қызығына соншалықты құмартқан, тіпті қабір қазған қолдар бір күні өзіне қазылатынына сенбейді…

адам дүние қызығына соншалықты құмартқан, тіпті қабір қазған қолдар бір күні өзіне қазылатынына сенбейді…

Рәғаиб — жүректерде үміт шырағын жаққан рухани саяхаттың бастауы.
Миғраж — сол жолдың асқақ шыңы…
бүгінгі түнде рухани әлемге есік ашылып, Жаратушыға жақындау үмітімен барлық сезімдер оянады…
Бұл — ихсанның шыңына ұмтылудағы қадам, жүректегі сырлы шамның жарқыраған сәті…

келер жыл мен қасиетті уақыттың табалдырықтас тұруы — үнсіз насихаттай…бірі өткінші сұлулықты, екіншісі мәңгілік мұратқа жетелер жолды меңзейді…
өмірдің екі таразысы… пенделік қуаныш пен рухани биіктік…таразыны тең ұстау – ақылдың ісі, жүректің сыны…

«мен — үлкен ширк, біз — кіші ширк, Ол — таухид»адамның өзін жоғары қоюы, басқалардың ықпалына тәуелді болуы — екеуі де Алланың құдіретін жоққа шығару, себепті абсолют санау.
шынайы бірқұдайшылық — Оны барлық іс-әрекетте бір деп тану, барлық тәуелділікті Оған ғана байлау.

Жаратушымыз әміріне бағынған қалауларым, менің еркім сағымдай…нағыз еркіндік — өз қалауыңды Жаратқанның бұйрығымен үндестіруде. қалауыңды шектеген сайын ішкі тыныштыққа жол ашарсың.

Ұстаздың өмірден озуы – биік ағаштан үзілген жапырақтай. Оның көлеңкесі кенет жоқтай көрінеді. Бірақ сол ағаштан түскен дән топыраққа тамыр жайып, жаңа өмірге жол ашады. бойыңа егіп кеткен дәндер бір күні мәуелі ағашқа айналар...жапырақ үзілсе де, сол ағаштың қуаты мен рухы сенің жүрегіңде мәңгі сақталып, алға ұмтылуға дем берер…

аманаты, жүрегіңде қалған ізі — енді сенің жүрегіңе жол сілтер шамшырақ ғана…

рух таза, үміт орынды болса, жеңіліс - сыртқы көрініс қана. әр сәттің өз хикметі бар. қайғы мен қуаныш, жеңіс пен жеңіліс - барлығы терең мәнге ие. сенімнің күшімен ғана сынақтардан шығып, әр жерде бақыттың ізі бар екені көрінеді.

Адамның бойында ауырсыну, дерт болған кезде барлық фокус сол жерде болады. Барлық ой Аллада болғанда ғана жеңілдейміз. Дерт түгелімен Алла мен Оның діні болуы керек. Бұдан алыстаған адам өмірге келу мақсатынан алыстайды. Бұл сұраққа жауабы болмаған өмірлік құбылыстарда шатасып бастайды.

Адасқан адам не істейді? Әр жерге ұрынады, әр тесікке барады, әр батпаққа батады. Қашан өз ойынан бас тартып, қай жерден адасқаның түсініп, жол картасына мән бергенде жолын табады. Картамыз — Құранымыз, «Иә» деген шеңберде ғана болу, «Жоқ» дегеннен тыйылу.

Барлығының бастауы — Алла, Ұлы Жаратушымыз. Сондықтан адам адаспауы, өмірде шатаспауы үшін Оның үстіне ешнәрсе шығармауы керек.
Егер Алладан жоғары бір ісін қойса, сол ісінен сыналады. Сол таңдауынан таяқ жейді. Адамдардан дәл сол ісі мен таңдауынан жек көрініш күйге түседі. Өйткені ол жаратылыс сезімдеріне сай келмейді.