_پارت‌دوم_

• نویسنده : نی‌ما

Telegraph

چرا زندگی !؟

مادر ، گاهی به خیالبافی پناه برده ، تا برای مدتی کوتاه از شر قلاده ای از جنس رنج و مکافات که زندگی بر گردنم انداخته ؛ رهایی یابم . مادر شب ها که چشم می بندم ، خواب های عجیبی به سراغم می آیند . همان خیالبافی های روزانه خود اما واقعی تر و قابل لمس تر . در خواب…

_پارت اول_

•نویسنده : نی‌ما

Telegraph

چرا زندگی !؟

مادر ، چرا زندگی بی رحمی می کند ؟ مگر چه سودی می برد ؟ چرا باید در حق آدم ها ، حتی ما بچه ها اینقدر ظلم کند؟ مادر ، شاید ما اضافی هستیم و نباید اینجا باشیم . شاید نباید حقیقت ماجرا را فهمیده یا خود را به نادانی می زدیم و فقط به همان باور خیالی و کودکانه ای…

در انتظار وعده شما که اصرار کردید تلخی روزی به شیرینی بدل خواهد شد ، موی که هیچ ، خونِ در رگ هایم نیز رنگ باخت ...

@z_rabaan

من شب تارمو توام شدی ماهمو ...

#music
@z_rabaan
https://t.me/z_rabaan

از لابه‌لای گیسوان ابریشمی تو ، رشته‌‌یِ زندگی خود را یافتم . چیدمش و به دور یکی از رگ‌های قلبت گره‌ای محکم زدم ... آنقدر محکم که این نخ ظریف زندگی من ، در وجودت حل شد و به معنای واقعی من از آن لحظه‌ به بعد در تو زندگی کردم ...

@z_rabaan

اگه دیدی دوباره می‌خندم ، دیگه ناراحت نیستم و مدام تو فکرم نیستی ؛ بدون موفق شدم برای همیشه فراموشت کنم ؛ ولی گفتم اگه ؛ پس تا اون زمان همین گوشه دلگیر اتاق برای من تا ابد کافیه ...

@z_rabaan

عابدِ شکم سیر ، شبانه روز دعا می‌کند تا صدای طلب مغفرت خود را به آن بالا بالاها برساند و با ادامه دادن این رویه ، گناهانش بخشیده می‌شود ؛ اما فقیر از گرسنگی به خواب می‌رود و تنها در رویای پوسیده خود ، خیالِ غذاهای رنگین را در سر می‌پروراند ... این ملت که هنوز به دنبال رستگاری خود هستند و برای به سرانجام رسیدن آن به هر دَری می‌زنند ، این ها توانایی درک تفاوت ها را ندارند . هیچوقت ملت سیر ، جماعت گرسنه را درک نخواهند کرد ...

@z_rabaan

درد ، تنها کلمه سه حرفی دنیا ... که جهانی با وسعتی بیشتر از این دنیا را در خود جای داده است ...

@z_rabaan

عقول خفته این مردم ، هنوز در خواب عمیق ساختگی خود فرورفته و جنایت خود در جماران را انکار می‌کنند ...

@z_rabaan

هر صبح روبه‌روی آیینه می‌ایستد و نظاره گرِ صدمات وارد شده بر روح خود می‌شود ... هر روزش را که با تکرار این عمل می‌گذراند ، کماکم به این حقیقت پی‌می‌برد که در جنگ و کشمکش‌های سرسختانه‌ای که با روزگار بی‌رحم دارد ، هربار تکه‌ای از وجود خود را از دست می‌دهد ... این اواخر از قهرمان این جنگ‌های داخلی که از خود ساخته بود ؛ تنها پوسته‌ای بی‌جان و ناامید باقی‌مانده است . کسی که هیچ شباهتی با روزگار پیشینش ، که قهرمانی سرسخت بود ... ندارد ...

@z_rabaan