‏در قرن بیست‌و‌یکم، یک رابطه عاشقانه به رابطه‌ی احساسیِ مرکزی در زندگیِ بیشترِ آدم‌ها تبدیل شده.
یک دلیلش این است که ما به شکل فزاینده‌ای در انزوای اجتماعی زندگی می‌کنیم…
اکثرمان دیگر در اجتماعاتِ حمایت‌گر با حضور خانواده‌ای که در آن به دنیا آمده‌ایم یا دوستانِ صمیمیِ دورانِ کودکی زندگی نمیکنیم. ما ساعات بیشتر و بیشتری کار می‌کنیم، مسافت‌های طولانیتر و طولانیتری را طی می‌کنیم و بنابراین فرصتهای کم‌تر و کم‌تری برای شکل دادنِ روابط نزدیک و صمیمی داریم…
حالا به ناچار از افرادی که عاشق‌مان هستند تقاضای ارتباط احساسی و حسِ تعلقی را داریم که مادربزرگِ من میتوانست از کلِ یک روستا به دست بیاورد.

بخش‌هایی از کتاب محکم در آغوشم بگیر
نوشته Sue Johnson

❤️

ترس از تاریکی یکی از رایج‌ترین ترسهای کودکانه

اگه بدونی چطور واکنش نشون بدی،
میتونی کلی به کودکت کمک کنی?

اﺯ ﺑﺮﺗﺮﺍﻧﺪ ﺭﺍﺳﻞ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ :

ﭼﺮﺍ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﻣﺘﻌﺼﺐ ﻣﯽ ﺗﺮسد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺗﺶ ﺷﮏ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺍﺻﻼﺡ ﮐﻨﺪ ؟

ﺭﺍﺳﻞ پاسخ ﻣﯿﺪﻫﺪ:
ﭼﻮﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ؛ چگونه ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﺎﻭل های ﮐﻒ ﭘﺎﯾﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺴﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻩﺍﻡ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ!

ﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ ..
و ﺍﮐﺜﺮ ﺁﺩﻡ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ!

" ترس از تغییر"

? @SamiraAlinezhadpsy

| اگه فیلم «تاوان» رو دیدید؛ ما در این نقد سعی کردیم نگاه روان‌شناختی به این فیلم داشته باشیم. |

روبی پسر خدمتکار خانواده تریسی عاشق دختر آنها یعنی سیسیلیاست. در عین حال، خواهر ۱۳ ساله‌ی سیسیلیا یعنی بِراینی هم عشق و علاقه‌ی خام و کودکانه‌ای نسبت به روبی در سر پرورانده است و این علاقه‌ی سطحی بِراینی نسبت به روبی در صحنه‌ای که او خود را درون آب پرت می‌کند به امید اینکه روبی او را نجات دهد کاملاً مشهود است. ماجرا از جایی آغاز می‌شود که بِراینی علیه روبی شهادت می‌دهد که شاهد تجاوز او به دختر عمویش بوده است. علیرغم اینکه بِراینی خوب می‌داند که چنین کاری از روبی سر نزده اما از آنجایی که شاهد عشق و علاقه‌ی بین روبی و خواهرش بوده از سر نفرت و کینه‌ای کودکانه شهادت دروغ علیه او می‌دهد. پلیس روبی را دستگیر و به زندان منتقل می‌کند و از آنجایی که کشور در بُحبوحه‌ی جنگ جهانی دوم قرار دارد دو راه پیش پای روبی می‌گذارد: یا در زندان بماند و یا اینکه به جنگ اعزام شود و برای کشورش علیه آلمانی‌ها بجنگد. روبی ناگزیر راه دوم را انتخاب می‌کند. سیسیلیا نیز از همان زمانی که روبی را دستگیر و به زندان می‌برند به خاطر اینکه خانواده‌اش را در این ماجرا مقصر می‌داند از آنها جدا شده و به امید دیدار دوباره‌ی روبی، به تنهایی در محل دیگری سکنی می‌گزیند. کشمکش درونی بِراینی به واسطه دروغی که گفته است بعد از آنکه می‌بیند باعث جدایی روبی و خواهرش شده آغاز می‌شود.

سال‌ها از آن ماجرا می‌گذرد و بِراینی حالا دیگر پیر و فرتوت شده و در واپسین لحظات عمر خویش به سر می‌بَرد. از او برای مصاحبه در مورد آخرین رمانش به نام «تاوان» در یک برنامه تلویزیونی دعوت به عمل آمده و او سعی می‌کند تا در این برنامه، پرده از این حقیقت درونی و انگیزه‌ی نوشتن آخرین رمانش بردارد. تقلای بِراینی برای بازگرداندن حوادث پیش آمده به عقب کاملاً با بازگشت‌پذیری حرکات دوربین واضح و مشهود است و در سرتاسر جریان فیلم به طور مستقیم و غیر مستقیم حس «بازگشت» به بیننده القاء می‌شود، و انگار در پایان فیلم است که بیننده با خودش می‌گوید ای کاش همه چیز به عقب بازمی‌گشت و در مورد کاری که بِراینی کرده است به قضاوت می‌نشیند.

فروید معتقد بود یکی از مکانیزم‌هایی که آدمی برای کاهش تنش‌های درونی به کار می‌بندد، باطل‌سازی یا Undoing است؛ طبق این مکانیزم دفاعی وقتی فردی مرتکب عملی می‌شود که با اخلاقیات مغایرت دارد و یا حتی درصدد انجام آن باشد دایماً به بروز نوعی رفتار جبرانی دست می‌زند تا دامن خود را از آلودگی بزداید. به عنوان مثال قاتلی که بعد از ارتکاب به جرم بارها و بارها دستانش را می‌شوید به امید اینکه حس گناه ناشی از عملی که مرتکب شده است را این‌گونه از خود دور نموده و دستش از آلودگی به خون مقتول پاک شود. تمامی این اعمال در واقع نوعی باطل کردن حس گناه درونی با توسل به اعمالی‌ست که فرد برای خود تعریف می‌کند و شاید هیچ تشابهی هم به عمل انجام شده‌ی فرد نداشته باشد. مشابه این کار در فیلم تاوان توسط بِراینی و در طول دوران جوانی‌اش رخ می‌دهد. زمانی که او درس و دانشگاه را رها می‌کند و علیرغم تمام سختی‌ها به کار پرستاری از مجروحان جنگی می‌پردازد. شستشوی بی‌وفقه‌ی دستان در یکی از صحنه‌های فیلم بیانگر تقلای او برای زدودن این گناه درونی‌ست.

بِراینی سال‌ها با خود کلنجار رفته است که چطور با این واقعیت درونی رو در رو گردد. این واقعیت که او باعث جدایی روبی و خواهرش و در نهایت مرگ آن‌ها شد. او در طول این سال‌ها برای تسکین این رنج درونی به نوشتن رمان پناه برده است و تمامی  رمان‌های قبلی او پیرامون همین واقعیت درونی دور زده است، واقعیتی که هیچگاه جرئت رو در رویی مستقیم با آن را پیدا نکرد و دائماً خود را پشت سپر این باور که «آن زمان فقط ۱۳ سالم بود» پنهان کرد. او در دنیای واقعیت مانع پیوندشان شد و تنها کاری که توانست بکند این بود که آینده‌ی تباه شده‌ی آن‌ها را در رمانی که می‌نویسد دوباره به آن‌ها ببخشاید و این‌گونه ابراز تأسف خود را نشان دهد. اما آیا تأسف همیشه کافی‌ست و واقعاً آدمی باید چند سالش باشد تا از عمل غیر اخلاقی‌اش درگذشت؟!

@SamiraAlinezhadpsy

سامرست موآم نویسنده انگلیسی می‌گوید لحظه‌هایی هست که من به جنبه‌های مختلف روح خودم با شگفتی نگاه می‌کنم. می‌بینم که من واقعا از چند آدم مختلف ساخته شده‌ام و آن‌کس که در حال حاضر دست بالا را دارد بعد از مدتی عاقبت جای خود را به دیگری می‌دهد. امّا کدام یک از این‌ها منِ واقعی است؟ تمام آن‌ها یا هیچ کدام؟
#توماس_هریس
? @SamiraAlinezhadpsy

انسان‌های مرفه و خوشبخت، هرگز دستخوش خیال‌پردازی نمی‌شوند و این ویژگی خاص مردمان ناراضی از زندگی است و هر نوع خیال‌پردازی در جهت ارضای یک تمایل و ترمیم‌‌کننده‌ی آن تمایل ارضا نشده است. امیال محرک بر اساس جنسیت، ویژگی و شرایط زندگی شخص خیال‌پرداز، با هم تفاوت دارند؛ ولی می‌توان امیال یاد شده را به طور کلی به دو دسته‌ی اصلی تقسیم کرد که عبارتند از: امیال جاه‌طلبانه در جهت بالا بردن شخصیت و امیال جنسی.

#زیگموند_فروید

© @SamiraAlinezhadpsy

در رابطه نه نقش پدر، نه مادر، نه معلم، نه شاگرد، نه استاد، نه دکتر، نه مشاور، نه ناجی، نه طلبکار، نه بدهکار، نه قربانی و نه غیره را بازی کنید. به عنوان مثال اگر نقش پدر را بازی می‌کنید و خیلی از مواقع برای برخی افراد به دلایل مختلف جالب و جذاب است؛ کوتاه مدت است‌؛ زیرا فرد مقابل که نقش دختر را بازی می‌کند، وقتی بزرگ می‌شود دیگر آن فرد (نقش پدر) را نمی‌خواهد و می‌رود. و در سایر نقش‌ها هم به همین ترتیب. ما قرار است خودمان باشیم تا کسانی را جلب و جذب کنیم که مانند خودمان هستند و ما را دوست دارند.

?

| اگر این علائم را دارید، بهتر است به روانشناس مراجعه کنید |

1. هیجاناتی احساسی داشته باشید که کنترلی بر آن‌ها ندارید. از کوره در رفتن، ترس از تعلق داشتن، کشمکش‌های افسردگی و ...

2. کودکی سختی داشته‌اید، والدینتان در زندگیتان حضور نداشته‌اند یا ارتباطتان با آن‌ها ضعیف بوده است.

3. در زندگی آسیب‌های بزرگی را تجربه کرده‌اید. مثل فوت کسی که دوستش داشته‌‌اید، مشکلات جدی سلامتی و ...

4. رفتارهای جبری‌ای دارید که دیگر قسمت‌های زندگیتان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. مثل اعتیاد به الکل یا مواد مخدر ...

5. روابط عاطفیتان ناکارآمد یا ناسالم‌اند. همیشه دعوا می‌کنید و بسیار سرزنش می‌شوید و... . این موضوع در رابطه با دوست، همسر و اعضای خانواده هم صدق می‌کند.

6. یکی از وجوه زندگیتان باقی وجوه را در بر می‌گیرد. مثال‌های رایج برای این موضوع عقده‌ی روحی باحال بودن، معروف بودن، وسواس فکری تحت تأثیر قرار دادن دیگران، نیاز مداوم برای تصدیق شدن از جانب دیگران و حتی وسواس فکری پیشرفت کردن، همیشه احساس کنید به اندازه‌ی کافی خوب نیستید و ...
   ❤️ @SamiraAlinezhadpsy

دقت کرده‌اید که آدم‌های بی‌خیال اغلب به هدف‌شان می‌رسند؟ دقت کرده‌اید که گاهی اوقات، هنگامی که بی‌خیال چیزی می‌شوید، همه چیز خودش جفت‌و‌جور می‌شود؟ آن‌ها می‌گویند بی‌خیال، نه برای همه چیز در زندگی، بلکه برای چیزهای بی‌اهمیت. آن‌ها دغدغه‌های‌شان را برای چیزهایی نگه می‌دارند که واقعا اهمیت دارند. ‌اساسا، ما در مورد دغدغه‌هایی که حاضریم داشته باشیم، بسیار گزینشی‌تر عمل می‌کنیم. این چیزی است که «پختگی» می‌نامیم. پختگی وقتی رخ می‌دهد که فرد یاد می‌گیرد که فقط دغدغه‌های چیزهای ارزشمند را داشته باشد. یافتن چیزی مهم و معنادار در زندگی، شاید بهترین روش برای استفاده از زمان و انرژی باشد؛ چون اگر آن چیز معنی‌دار را نیابید، دغدغه‌های‌تان به سمت اهداف بی‌معنی و پوچ منحرف می‌شوند.

✈️ @SamiraAlinezhadpsy