۵:۵۰ صبح
به امید خداااا 🌅

پیشتر از این هیچ‌وقتی انقدر خوش‌حال نبودم که به قول استادم:«موندیم و ادبیات درس می‌دیم چون
اینم دلیه.»

شده میل به نابودی داشته باشی؟ چطوری باید تغییرش بدم

شده میل به نابودی داشته باشی؟ چطوری باید تغییرش بدم

The truly unsettling part of all these stories: everyone aspires to become a doctor, drawn by the illusions they observe from a distance, shaped by the carefully curated images presented to them, convincing you will get a medal about your achievements if you want to be like us!

In the experiments when they wrench their hearts and their guts, taking pride in their actions, finding satisfaction in what they have done.
I am referring specifically to the experiments conducted on mice. Or even any other animals..
Even though I know how useful these experiments are, or could be to do these experiments to get useful results in the field of genetics!

Although I hold the most respect for the medical profession and its practitioners, this is the one aspect I cannot reconcile with! :) I do not know how it works!

از وقتی از شیراز رفتی، زنده بودن و صمیمیت از زندگی رفت. یک‌وقتی آرزو می‌کنم درست مثل تو باشم: صبور، بشنو، و پرطاقت. هنوز دل‌تنگت می‌شم؟ هنوز هم هزاربار! می‌دونم یکی از همین‌روزا تولدته و از‌ حسرت‌های بزرگ زندگی من روزهایی‌ شدن که بدون تو می‌گذرن و روزهایی که با تو بودن و تموم شدن. هنوز رفیق منی؛ کسی که تو این کره خاکی صداقتش رو می‌پرستم.