از شدت ناراحتی به خاطر این موضوع، که هر دفعه سمتم میاد و فقط براش سرپوش می‌ذارم خسته شدم و الان دیگه نمی‌تونم راهی به جز اینکه گریه کنم، پیدا ‌کنم. از اینکه هربار همین یک چیز انقدر یقه‌م رو میگیره، و تا میام تلاش بکنم یک جای کار رو درست کنم می‌بینم یه ور دیگه نشتی می‌ده، و درست بشو نیست خسته شدم. تا میام یکم از دور ببینم که خب داره اوضاع درست پیش می‌ره و هیچ‌جای کار نمی‌لنگه یکم بعدش می‌بینم اوه بدتره این! تو چیزی که داری رو روی گل بنا کردی، یه روز می‌ریزه، مطمئن باش، حتما می‌ریزه

احساس کافی نبودن، احمق بودن، ضعیف بودن داره از پا درم میاره، به حدی که دلم می‌خواد به همه بگم هیچی بارم نیست، دیگه نمیخوام وجود داشته باشم.

نمی‌دانی چه‌قدر تنها هستم، این تنهائی مرا اذیت می‌کند. می‌خواهم امشب با تو چند کلمه صحبت بکنم. چون وقتی که به تو کاغذ می‌نویسم، مثل این است که با تو حرف می‌زنم. اگر در این نامه تو می‌نویسم مرا ببخش. اگر می‌دانستی درد روحی من تا چه اندازه زیاد است! روزها چه‌قدر…

تازه امروز چون رفتم به استوری سشن های فریما و بعدشم دوستان رو دیدم بسیار خوشحال 😭

تازه امروز چون رفتم به استوری سشن های فریما و بعدشم دوستان رو دیدم بسیار خوشحال 😭

کلاس‌های شعر و نثر ساده، بهترین کلاس‌هایی هستن که دارم
در طول این دو ترم می‌تونم بگم دارم یکم مزه ادبیات رو می‌فهمم.

تو اتوبوس ۷۳ نشستم، یکی می‌گه پشیمون شدم اومدم شیراز انقدر که گرمه! حالا دارم میرم باغ ارم ببینم میتونم کیس آینده‌م رو پیدا کنم (((: دعا کن برام
همشون رو با خنده داره میگه و از خنده پس می‌افته!

برای جلسه این هفته داستان کوتاه اومدم یه چیزی پیدا کردم که فکر کردم اگه مقایسه‌ای بررسی کنم خیلی چیز نو و خوبیه و بقیه رو میتونه غافل‌گیر کنه، بعد یه فکر خیلی خبیثانه‌ای سراغم اومد که نه فعلا نگهش دار و به کسی نگو و شاید بتونی برای مقاله نگهش داری. بعد گفتم اصلا بیام ببینم کسی در مورد این چیزی نوشته یا نه از قبل! دیدیم بله. جوری تو ذوقم خورده که احساس می‌کنم به هر چیزی فکر کنم درموردش بنویسم، یکی از قبل دست گذاشته روش و برش داشته.