در کودکی نظام باورهای کودک شکل میگیرد و والدین تاثیر فوق‌العاده ای در رشد افکار منفی و مثبت فرزندشان دارند...

موقع صحبت کردن با آنها
مدام از بی پولی سخن نگوییم
تو چه قدر تنبل هستی
آخرش هیچی نمیشوی
و امثال اینها

ذهن آنها را با با برکت و فراوانی دنیا
با اینکه چقدر فوق‌العاده و دوست داشتنی هستند و اینکه آینده درخشانی در انتظار شان هست آشنا کنید تا واقعا قدرتمند شوند و با دید مثبتی زندگی کنند.

Join @nooredideh

چگونه از #خشم خود استفاده کنیم؟

وقتی بچه بودیم به ما نیاموختند که چگونه با خشم به عنوان واقعیتی از زندگی برخورد کنیم. ما را وادار کرده بودند که وقتی خشمگین می شویم، احساس گناه بکنیم و وقتی ابراز خشم می کنیم، خودمان را گناهکار بحساب آوریم. این عقیده را در ذهنمان جا داده بودند که خشمگین بودن یعنی بد بودن . در واقع خشم تنها یک گناه نبود بلکه جنایت هم بحساب می آمد.

ما سعی می کنیم در رفتار با کودکان خود بردباری بخرج بدهیم؛ در واقع، آن قدر بردباری و احساس می کنیم داریم منفجر می شویم. می ترسیم که خشممان آسیبی به فرزندانمان برساند
به همین خاطر، همان گونه که يك غواص نفسش را در آب حبس می کند خشممان را در درون خود حبس می کنیم. با وجود این، در هر کدام از آن دو نمونه بردباری و یاخشم انجام این کار حد و اندازه ای دارد.

شاید در باطنمان از آن آگاه باشیم ولی نتوانیم از بروز آن جلوگیری کنیم خشم در زمانهای متوالی و موقعیتهای قابل پیش بینی طغیان می کند، با وجود این، همیشه ناگهانی و غیر منتظره به نظر می رسد. اگرچه ممکن است زمان خشم طولانی نباشد، اما خشم در آن لحظه، همیشگی و فناناپذیر به نظر می آید.

وقتی از کوره در می رویم و خلق و خوی معمولی خود را از دست می دهیم، طوری عمل می کنیم که گویی سلامت فکری خود را از دست داده ایم. به فرزندان خود چیزی می گوییم و یا طوری با آنها برخورد می کنیم که وقتی بخواهیم همان رفتار را در برابر دشمنان در پیش بگیریم، ابتدا تردید می کنیم. به آنها فحش می دهیم، بر سرشان داد می کشیم و آنها را مورد حمله قرار می دهیم و وقتی جارو جنجال به پایان می رسد، احساس گناه می کنیم و به طور جدی تصمیم می گیریم که هرگز این کار را تکرار نکنیم.

اما چیزی نمی گذرد که خشم دوباره ظاهر می شود و مقاصد و نیات نيك مارا بی اثر می سازد. و بار دیگر، به آنها که زندگی و دارایی مان را صرف آسایش و سعادتشان کرده ایم، وحشیانه حمله ور می شویم. تصمیمهایی که ما می گیریم تا دوباره خشمگین نشویم، نه تنها پوچ هستند بلکه از آن هم بدتر، آتش خشم را بیشتر دامن می زنند.

خشم، همچون يك گردباد، واقعیتی از زندگی است که وجود آن را باید پذیرفت و آنگاه برای مقابله با آن آماده شد. خانه صلح آمیز و بدون جنگ، همچون دنیای بی جنگ مورد امید، از این طریق حاصل نمی شود که تغییری ناگهانی در ماهیت بشر فراهم اید و دنیا گلستان شود. برای ایجاد صلح و آرامش در خانه می بایست از يك سری روشها و روندهای حساب شده استفاده کرد و بدین ترتیب تنشها را پیش از آنکه به انفجار ختم شوند، کاهش داد.

در تربیت کودك، خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع، اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند، نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی تفاوت هستند. بروز ندادن خشم از طرف والدین خوبی آنها را ثابت نمی کند. روی هم رفته، والدینی که نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند ، نمی توانند از خشم پرهیز کنند.

کودکان نمی توانند در برابر طغیانهای خشم که همراه با بی حرمتی است بی تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما می توانند خشمی را که می گوید : “ صبر من هم اندازه ای دارد “ تحمل و درک کنند.

«برگرفته از کتاب رابطه بین والدین و کودکان نوشته دکتر هایم جی گینات »
ادامه دارد. . .
@negarestanebazi

🔴 امام رضا علیه السلام:
أَكْثِرُوا مِنْ ذِكْرِ اللهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ الصَّلَاةِ عَلَى رَسُولِهِ صلّي‌الله‌عليه‌وآله فِي لَيْلَةِ الْفِطْرِ، فَإنَّهُ لَيْلَةٌ يُوَفَّى فِيهَا الْأَجِيرُ أَجْرَه‏.

✳️ در شب عيد فطر،  بسیار ذکر خدا کنید و بر رسول خدا صلّی الله‌ عليه‌ و آله بسیار صلوات بفرستيد، زيرا اين شب، شبی است که مزدِ مزدبگیر به طور کامل پرداخت می‌شود.

📚 بحارالأنوار، ج ۹۱ ص۱۳۲

@nooredideh

زمانی که فرزند شما کار اشتباه انجام می دهد،
اشتباهش را به شخصیتش پیوند نزنید.

اگر از کلمات و عبارات نامناسب استفاده کرد؛
- نگویید: تو بی‌ادبی
- بگویید: حرفِ بد زدن ممنوع

اگر بدون اجازه سرکیف کسی رفت؛
- نگویید: دزد
- بگویید: باید اجازه بگیریم. رفتن سر کیف دیگران بدون اجازه اشتباه است.

اگر خیالپردازی کرد؛
نگویید دروغگو

اگر گاز گرفت نگویید وحشی
بگوئید: گاز گرفتن ممنوع.

زیر سوال بردن شخصیت فرزندتان،
از بین رفتن اعتماد به نفس و جسارت تکرار خطا را به دنبال خواهد داشت.

@nooredideh

ساده است؛
هر تفکری که خدا رو از بچه‌ها بگیره به انسان و به بشریت خیانت کرده.

چه بخوایم و چه نخوایم تربیت امری راهبردی هست و ما سال‌های پر تلاطمی پیش رو داریم. شاید این تعبیر، تعبیر غلطی نباشه که قرن آینده، قرن بی‌ثباتی‌هاست و بچه‌های ما در مرکز این تلاطم‌ها قرار دارند. تنها پشتیبان و تنها چیزی که می‌تونیم به اون تکیه کنیم خداست.

ترس از خدا و به تبعش ائمه برای بچه‌ها ایجاد نکنیم. به خصوص بچه‌های زیر 6 سال و حتی زیر 12 سال را مطلقاً از خدا نترسانیم چون هنوز مفاهیم دوقطبی رو درست فهم نمی‌کنن، هنوز تفکر انتزاعی به درستی شکل نگرفته.

در این سن، زمان شناساندن زیبایی و عظمت و جلال خداونده. شخصیت کودک در خانواده شکل می گیره و موثرترین افراد در این موضوع هم مثل قاطبه‌ی موارد والدین هستند.

اگر بچه‌ها رو از خدا و مجازات بترسونیم، محبت خدا رو داریم از دل‌شون بیرون می‌کنیم. سال‌های کودکی سال های ترس از عذاب نیست ...

👈 بخش‌هایی از کارگاه تربیت دینی در هفت سال اول حمیدکثیری

@nooredideh

شاید تعجب کنید اگر بگویم مغز ما با همه پیچیدگیش قادر نیست جملات منفی را از مثبت تفکیک کند:

به جمله ً منفی ً زیر توجه کنید:
" لطفا به فیل قرمز فکر نکنید "
ذهن شما اکنون به چه چیزی فکر می کند؟ بدون شک ذهن شما اکنون در حال فکر کردن به فیل قرمز است.

به نظر شما اگر به کودکی گفته شود
دست مرا ول نکن،
به پریز برق دست نزن،
امروز با بچه ها در مهد دعوا نکن،
چه پیغامی در مغز او مخابره میشود؟

همه این جملات در ذهن او مثبت برداشت شده و گویی که به او دستور داده اید که این کار را انجام دهد، در واقع در فرمان دادن باید به کودک گفته شود چه کاری باید انجام دهد نه اینکه چه کاری نباید انجام دهد.

بنابراین با کودک خود اینگونه سخن بگویید:

- به جای مخالفت نکن ؛ بگو کاری که گفتم را انجام بده
- به جای فحش نده ؛ بگو حرف خوب بزن
- به جای دستم را ول نکن؛ بگو دستم را محکم بگیر
- به جای ندو ؛ بگو آرام راه برو

#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh

طفلی که به قدر مناسب و اندازه صحیح از محبت اولیای خود برخوردار بوده، با ولادت طفل دوم ناراحت نخواهد شد. زیرا آن مقداری که قبلاً مورد توجه و مهر پدر و مادر بوده، اکنون نیز هست.

ولی کودکی که بیش از حد از پدر و مادر محبت دیده است؛ طفلی که با نوازش های بی حساب لوس بار آمده است، خلاصه کودکی که خود را شمع محفل شناخته و همه پروانه وار گردش می‌گردند، با ولادت فرزند دوم سخت ناراحت می‌شود. در خود احساس حقارت می‌کند، زیرا می‌بیند قسمتی از محبت‌های اختصاصی او نصیب طفل نوزاد شده است... او را کتک می‌زند، انگشت به چشمش می‌کند، نیشگون می‌گیرد... از پدر و مادر نیز انتقام می‌گیرد، با آنها بدرفتاری می‌نماید ... به سخن آنها بد جواب می‌دهد، گاهی ناسزا می‌گوید.

📚 کودک از نظر وراثت و تربیت
محمدتقی فلسفی

@nooredideh

جالب است بدانید که؛ هنگام زایمان طبیعی بدن زن مقدار زیادی اندورفین تولید و به خون ترشح می‌کند. اندورفین‌ها یا مسکن‌های طبیعی بدن موادی هستند که از غدد مخاطی و هیپوتالاموس ترشح می‌شوند و اثر اصلی آنها تسکین درد است.

اندورفین‌ها که مرفین طبیعی بدن خوانده می‌شوند در حقیقت بسیار شبیه به مخدرها – مانند مرفین و دیگر مشتقات تریاک – عمل می‌کنند.

هنگام زایمان و پس از آن میزان اندورفین در خون مادر بسیار زیاد است و به یک معنا او نشئه است و لذت می‌برد. علاوه بر اندورفین هورمون دیگری هم در خون مادر، هنگام زایمان ترشح می‌شود؛ اوکسی‌توسین که مسئول ارتباط عاشقانه است. هنگامی که نوزاد سر بر سینه ی مادر می‌گذارد، مقداری از این هورمن ترشح می‌شود و علاقه و بستگی مادر به فرزندش را تشدید می‌کند.

پژوهشگران در تحقیقی که در سال ۲۰۰۷ منتشر شد ثابت کردند که در ماه‌های نخست بارداری این هورمون در بدن زن عمل می‌کند. آن‌ها همچنین دریافتند که هر چه میزان این هورمون در خون مادر بیشتر باشد، به همان اندازه محبت و پیوند مادر با فرزندش بیشتر است.

#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh