🔺برای حضرت عشق ، مولانای جان / به مناسبت 7 مهر روز بزرگداشت شمس و مولانا

کسی آمده ، بشنو از نی زند
به روی دلم ، شور مستی تند

حکایت ز درد جدایی دهد
دلم را به عشق ، آشنایی دهد

بگوید خدا ، آشنای دل است
طراوت ده صبح این منزل است

بگوید که در لحظه های امید
نشسته دو صد باور پر نوید

بگوید خدا در دل مهربان
شده‌ هم نوای همه عاشقان

من و خاطرات به غم بسته را
کند از حضوری به او مبتلا

بسوزاندم با تب شعله ای
که از آن برویَد خُنُک قبله ای

تراوش کند آیه های اَلَسْت
که فربه تر از باده نوشان مست

به عین القضاتم هوایی کند
پر از جلوه ی آشنایی کند

مرا شمس راهی ببخشد به جود
که تا دل سپارم به رمز سجود

بخوانم دو رکعت نماز صفا
که از آن بماند حضوری به جا

تشهد به شوقی حمایل کنم
به شیطانیان مُهر باطل زنم

شهود شکفتن، مرا جان دهد
توکل، مرا نور ایمان دهد 

که مستغنی از غیر او گر شوم
در اندوه عشقش همه زر شوم

طلب در من از حیرت آید به جان
فنا گردم اندر صف عاشقان

#عبدالجلیل_کریمپور

7 مهر ، روز بزرگداشت شمس تبریزی تهنیت باد ...

تونل های پیاپی
تاریکی می زایند ،
گازهای نفس بُر را
می شورانند
و مردان ،
در صف هایی طولانی
لقمه های نان را
از مسیرهای تاریک می جویند ،
و بی هوا
در مسیرهای برگشت ،
جسد می شوند !
مردان تونل
فراموش می شوند
و تونل ها
مسیرشان را دوباره
از مردانی نو
آغاز می کنند ...

#عبدالجلیل_کریمپور

#طبس_تسلیت

#حرف های دل بی حضور قافیه

خوش باش، که این خواهند نه آن چه تو پنداری
مِی خواه، که این خواهند نه آنچه تو می خواهی

دل را تو به او بخشا، گر دولت جان خواهی
هر چند بلا بینی یا مستی و شیدایی

در رنج و بلای تو الطاف عزیز او
جانا تو چه میدانی، چون دور از ایشانی

جان را تو به امرش ده ،‌ گرچه به ضرر باشد
شر را به تو کاری نیست، گر همدم او باشی

دین را به تو می گویند بینی تو تفاوت را
از آن چه که دانستی یا آن چه که میدانی 

جامی تو به دستت گیر، طالب شو و مستسقی
تا آنکه ببینی تو مطلوبی و خرسندی

می باش و چنین می باش در دایره اوضاع
تو عاشق و دیوانه، او عارف ربّانی

#عماد_کریمپور

امید را
به خلوت تنهایی ام می خوانم ،
باورهایم را
ورق می زنم ،
در آستانه ی
یک حضور شیرین
که مرا می خواند
که آرام می شوم
که فریاد می شوم !

من او را می شناسم
او را می دانم
و هر شب
گریه هایم را
به باوری ناب
در آستانه ی حضورش
ذره ذره
عشق می شوم ...

#عبدالجلیل_کریمپور

( منطقِ همه این جوری اند!)

?️ عبدالجلیل کریم پور

? بسیاری از اوقات در گفتارهای روزانه‌مان از افراد زیادی می‌شنویم که: همه این‌جوری اند! و بر مبنای همین منطق، رفتارهای خود را برنامه‌ریزی و به‌نوعی خودمان را همرنگ با جماعت می‌کنیم، غافل از این‌که بنا نیست رفتارهایمان تابع رفتار‌هایی باشد که به آنها اعتقادی هم نداریم! 

? بی‌شک، شرط درستی یک‌عمل، فقط انجام آن توسط افراد زیاد نیست، چه‌بسا آنها نیز هرکدام صرفا انجام آن توسط بقیه افراد را ملاک‌عمل خویش قرار داده‌اند، که راهکاری منطقی و علمی نمی باشد.

? برای این منظور، هر کس باید از خودش شروع کرده، خودش را در طَبَقِ نقد بگذارد و جوانب مثبت و منفی رفتارهایش را از یکدیگر متمایز نماید! سعی کند ادا درنیاورده، منطقی و درست به زندگی اش ادامه دهد.

? برای جلوگیری از این مدل رفتار، باید از همین امروز شروع کرده به خودمان دروغ نگوییم، خودمان را گول نزنیم، اسیر احساسات دروغین نشویم، بلکه تلاش کنیم ریاکاری را از شخصیت‌مان بزداییم و به خودمان قول دهیم که برای دیگران زندگی نکرده، بلکه با دیگران زندگی کردن را بیاموزیم.
بیاموزیم که آزادانه بیندیشیم و مبتنی‌بر منطق  و عقل، عمل نماییم.

? اگر می خواهیم حرفی برای گفتن داشته باشیم، باید فربه از اندیشه شویم و آزادمنشی را تمرین نماییم، بنده زر نشده و برای عزت و آزادی از پای ننشینیم که انسان آزاده، آزاد می‌اندیشد، آزاد می‌زید و آزاد می‌گوید.

( برای محمود کریم پور و ترکیب های بلوچ ترکمنی طرح هایش )

گل های ترکمنی،
هندسه ای شیرین را
هم جوار برگ های بلوچی
در رقصی هماهنگ 
قالی می شوند
و اسلیمی خوش قامت
در گرافیکی نو
تیج می زند !

جمع خیال های خفته
وجد را می فهمند
پروازشان می دهند،
و انتزاعی نو را
در قالب هایی منحنی وار 
تکرار می شوند
معجزه می کنند
قصه می گردند
و آن گاه دستان شادمانه ی هنر را
به تداوم یک خلق ناب 
آواز می شوند ...

#عبدالجلیل_کریمپور

احقاق حق و **درک متقابل در گرو سواد و آگاهی

عبدالجلیل کریم پور / آموزگار جامعه شناسی
روزنامه آرمان ملی / یکشنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۳
صفحه ۹**

?تعامل و درک متقابل افراد از همدیگر ، زمانی محقق می شود که آگاهی نسبت به این امور در آن ها درونی شده باشد. درک موقعیت طرف مقابل و شناخت بهتر و بیشتر خواسته های او، نیازمند آموزشی همه گیر است که فرد از آن بهره مند شده باشد.

? در زمانه ای که آموزش و اگاهی بخشی، عامل توفیق هر جامعه ای به حساب می آید، اولویت کار همه ی فرادستان صاحب اندیشه، مهیا کردن زمینه ی بروز این واقعیت مهم است.

?همه ی آنانی که حق طلبی را نشات گرفته از رشد فردی می دانند ، واقف بر این قضیه هستند که باید به رفتاری دو سویه دست بزنند که هم خود را فربه از آگاهی کرده و هم زمینه ی برخورداری دیگران از این مهم را فراهم نمایند.

?شاید بتوان گفت که فقدان همین آگاهی ها و عدم اطلاع از خیلی از واقعیت ها، باعث شده  که افراد نسبت به خیلی از مسائل مهم، قرابتی پیدا نکرده و تلاشی هم برای رفع آن ها به وجود نیامده باشد.

?اگر نگاهی کلی به آسیب های موجود در جامعه ی خودمان داشته باشیم، شوربختانه فاصله گرفتن افراد و گروه های مختلف از یکدیگر را ناشی از عدم دریافت خواسته های به حق طرف مقابل می بینیم که به کرات او را صاحب حق قلمداد کرده ایم .

?جامعه ی ما برآیندی است از افکار و ادیان و مذاهب مختلف که هر کدام ، از حقوق شهروندی متناسب با خود برخوردار می باشند. این حق نگری ها می تواند  درک متقابلی را ایجاد کند که زمینه ساز وفاقی مداوم است وفاقی که همدلی هایی مستحکم را در پی دارد. حال این سوال همچنان در ذهن باقی هست که آیا برای رشد این همدلی ها به ان حقوق توجه کرده ایم و افراد را در درجه بندی های یکسان قرار داده ایم؟

?آن چه از فرادستان اموزشی مورد انتظار است، قرار دادن واحدهایی درسی برای این آگاهی بخشی هاست که فرد را نسبت به ان چه حق واقعی اوست، مطلع و او را از این اطلاعات ایجاد شده آگاه نماید. به این ترتیب می توان امیدوار بود که ارتقاء همه ی اقشار جامعه به علم و آگاهی می تواند جامعه را به سمتی ببرد که نیازمند به آن است.

آدرس یادداشت در روزنامه

وقتی
که بی صدا
از درون می شکنم ،
خالی می شوم ،
شیشه ی عبورم به صبح ،
چشمانش تار می شود
تو غصه می خوری
دل نگران می شوی
تَرَک بر می داری
نازک و درشت !
آن وقت
باز باید بنشینیم
و با آن شعری که تازه گفته ام ،
خطی
که آن شب بارانی
برایت نوشتم
بندشان بزنیم !
تو مرا بخوانی
من دوباره
برایت کمی شعر بشوم ،
و تو کمی بیشتر نگاه !
و آن وقت است
که می شود بنشینیم ،
چای تازه دم نگاهت را
با هم بنوشیم ...

#عبدالجلیل_کریمپور

کردکوی ۱۳ شهریور ۱۴۰۳