با جوانی چند در عین وفا می‌بینمش
باز با جمع غریبی آشنا می‌بینمش !

باز تا امروز دارد با که میل اختلاط
زانکه از یاران دیروزی جدا می‌بینمش

ماه رخسارش که چون آیینه بودی در صفا
بی‌صفا گردید با من بی‌صفت می‌بینمش

آنکه هر دم در ره او می‌فکندم خویش را
راه می‌گردانم اکنون هر کجا می‌بینمش

مرغ دل وحشی که از دامی بچندین حیله‌جست
از سر نو باز جایی مبتلا می‌بینمش

#وحشی‌بافقی

بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد
آب بر آتش تو ریختم و سود نکرد

آزمودم دل خود را به هزاران شیوه
هیچ چیزش به جز از وصل تو خشنود نکرد

آنچ از عشق کشید این دل من که نکشید
و آنچ در آتش کرد این دل من عود نکرد

گفتم این بنده نه در عشق گرو کرد دلی
گفت دلبر که بلی کرد ولی زود نکرد

آه دیدی که چه کردست مرا آن تقصیر
آنچ پشه به دماغ و سر نمرود نکرد

گرچه آن لعل لبت عیسی رنجوران‌ست
دل رنجور مرا چاره بهبود نکرد

جانم از غمزه تیرافکن تو خسته نشد
زانک جز زلف خوشت را زره و خود نکرد

نمک و حسن جمال تو که رشک چمن است
در جهان جز جگر بنده نمک‌سود نکرد

هین خمش باش که گنجی‌ست غم یار ولیک
وصف آن گنج جز این روی زراندود نکرد

#مولانا

ساقی بده پیمانه‌ای زآن می که بی‌خویشم کند
بر حسن شورانگیز تو عاشق‌تر از پیشم کند

زان می که در شب‌های غم بارد فروغ صبحدم
غافل کند از بیش و کم فارغ ز تشویشم کند

نور سحرگاهی دهد فیضی که می‌خواهی دهد
با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند

سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا
وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند

بستاند ای سرو سهی! سودای هستی از رهی
یغما کند اندیشه را دور از بداندیشم کند

#رهی_معیری

آمدی ، دیرآمدی...!! من مثل سابق نیستم
ترک عادت کرده ام ، آن مرد عاشق نیستم

دیگر از آن مرد راسخ غیر از این باقی نماند
جز همین اندوه و غم ، لابد که لایق نیستم

تا تو رفتی کوچه ها را یک به یک سگ دو زدم
یافتم من صد عذابی را ، که فایق نیستم

تا شدم بیمار چشمت رنگ عالم تیره گشت
از همان شب ، عشق را دیدم که شایق نیستم

خسته از هر انتظارم ، خسته از این زندگی
از سرک ها تازه فهمیدم که واثق نیستم

گفته بودی میروی ، گفتم که می میرم نرو
شرم دارم زنده ام ، هم این که صادق نیستم

#لاادری

به منزل تا فرود آید مسافر‌های چشمانش
دل من پیر میگردد به تلخی‌های هجرانش

کسی کو؟ تا به چشم من گلاب از قامتش بوید
کسی کو؟ تا به چشم من بپیچد گرد دامانش

هزار آیینه پردازی است در کار تماشایش
خداوندا که می آویزد از باغ گریبانش؟

چراغ کوچک اقبال ما را در غریبی ها
کی می‌بردارد آیا ناز احوال پریشانش؟

کی در چشم شبانش خواب را آواز می‌خواند
کی می‌افروزد از خورشید ساز صبح عریانش

غزل، رنگ دگر باییستن پرداخت از جسمش
سخن، چیز دگر باییستن پیمود از جانش

دلم امروز ویران است، آیا رو برویش کیست؟
سرم امروز سنگین است، آیا کیست مهمانش؟

#قهار_عاصی

عاقلی بودم ک عشق  آمد امانم را  گرفت
بندبند جسم و جان و استخوانم  را گرفت

لال گشتم  تا که عشق  آمد به ایوان دلم
در  ازای  این  محبت  او   زبانم  را   گرفت

با اشاره من بدو گفتم که خوشحالم  ولی
او  بحالم گریه کرد, شوق  نهانم  را  گرفت

کور و کر بودم  نفهمیدم که عقلم  را ربود
با جنون آمد  سراغم وای, ایمانم  را گرفت

من شدم کافر پرستش  کردم او را تا خدا
او خدایم گشت و از من آسمانم را گرفت

برزبان  راندم  بگویم حرف دل را  با کسی
او ز من غارت  نمود  شرح بیانم را گرفت

#لاادری

من اگر روزی شود نقاش این دنیا شوم
این جهان را عاری از هر غصه وغم میکشم

بهر دلها مهربانی بی قراری یک دلی
هر دلی را در کنار شاخه ای گل میکشم

اندر این دنیا کسی بر کس ندارد برتری
من غنی را با فقیر، یکجا یکسان میکشم

زشت وزیبا خالق وپروردگار ما یکیست
زشت وزیبا ، پیش هم ، اما انسان میکشم

عشق هایی که در آن بوی خیانت میدهند
تا ابد محکوم دل تنگی به زندان میکشم

هرکجا قلبی شکست ، مابی تفاوت بوده ایم
اری اری بهردلهای شکسته ، نیز درمان میکشم

من در این دنیا تمام مردمش را بی درنگ
با تنی سالم ، لب خندان ،خرامان میکشم

#

**رفته ام لیک دلم پیش تو جا مانده هنوز
من کجا مانده ام و دل به کجا مانده هنوز

بُعد این فاصله ها درد مرا می فهمد
خاطراتم همگی یاد ترا مانده هنوز

اگر از دست قَدر من برهانم دل خویش
پیش رویم خطر دام قضا مانده هنوز

در دیاری که پُر از همهمه ی تنهایی است
بعدِ تو، کار دل من به خدا مانده هنوز

باد پیچید اثرت رفت، زمان بی تو گذشت
راه هموار شد و پیچ به جا مانده هنوز

گفتنی ها همه اش مال شما بود که من
خوب قانع نشدم، چون و چرا مانده هنوز

بر وصال تو مرا فرصت اگر یار شود
می توان گفت که سهمم ز دعا مانده هنوز**

#لاادری

آمــدم عـرض ادب بـر قـدمِ یـار کنم
دل و جان را بـه فدایِ گلِ بی خار کنم

آمدم تاکه شوم بر درِ توحلقه به گوش
دل دهم بر تو و خودرا به تو دلدار کنم

کرده بودند رقیبان همه روزم شب تار
همــهٔ روز رقیبــان چـو شبِ تار کنم

گر تـو خواهی که بیایی ز دلم یاد کنی
گل بپاشم بـه رهت، شهـر خبردار کنم

یا که خواهی تو بیایی به رقیبم برسی
ســرِ راه تـو بگیـرم ز تــو دیـدار کنم

اۍخلیل ازغم عشقِ چه کسی مینالی؟
گــو کـه دل را بدهـم شهرهٔ بازار کنم.

#لاادری