1. Bab Kur'anı Dikkatle Dinlemenin Fazileti

2. Bize Ebu'l-Muğîre rivâyet edip (dedi ki), bize Abde, Halid b. Ma'dan'dan rivâyet etti ki, O şöyle demiş: "Şüphesiz Kur'an okuyana bir sevap, onu dikkatle dinleyene ise iki sevap vardır."

3. Bize Rezin b. Abdillah b. Humeyd, Abdurrezzak'tan, (O) İbn Cureyc'den, (O) Atâ'dan, (O da) İbn Abbas'tan (naklen) rivâyet etti ki, O şöyle demiş: "Kim Allah'ın Kitab'ından bir ayete kulak verirse, o onun için (doğru yola iletici) bir ışık olur!"

Kaynak: Ebû Muhammed ed-Dârîmî, es-Sunen (3429-3430)

Hasan (el-Basrî) dedi ki: Ebu’d-Derdâ dedi ki: “Ey Âdemoğlu! Sanki sen, O’nu (Allah’ı) görüyormuşsun gibi amel et. Kendini ölmüşlerden say ve mazlumun bedduasından sakın.”

Kaynak: Ebû Hâtim er-Râzi,
Kitâbu’z-Zühd (37)

Ömer b. Zerr, babasının şöyle dediğini rivayet etmiştir: Allah Resûlü ﷺ şöyle buyurdu:

“Allah Tebâreke ve Teâlâ, Allah’tan korkan ve ne söylediğini bilen her konuşanın yanındadır.”

📚İbn-i Ebî Âsım, Kitâbu'z-Zühd (32)

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ ٱصْبِرُوا۟ وَصَابِرُوا۟ وَرَابِطُوا۟ وَٱتَّقُوا۟ ٱللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ

?Ey iman edenler! Sabredin, düşmanlarınıza karşı sebat gösterin, nöbet bekleşin, Allah'dan gereğince korkun ki, kurtuluşa eresiniz.
Al-i-imran 3:200

لَتُبْلَوُنَّ فِىٓ أَمْوَٰلِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَٰبَ مِن قَبْلِكُمْ وَمِنَ ٱلَّذِينَ أَشْرَكُوٓا۟ أَذًى كَثِيرًاۚ وَإِن تَصْبِرُوا۟ وَتَتَّقُوا۟ فَإِنَّ ذَٰلِكَ مِنْ عَزْمِ ٱلْأُمُورِ

?Muhakkak siz, mallarınız ve canlarınız hususunda imtihan olunacaksınız. Sizden önce kendilerine kitap verilenlerden ve Allah'a ortak koşanlardan size eziyet verici bir çok söz işiteceksiniz. Eğer sabreder ve Allah'dan gereği gibi korkarsanız, şüphesiz işte bu azmi gerektiren işlerdendir.
Al-i-imran 3:186

Ebû’l- Eşheb’in naklettiğine göre Hasan Basri şöyle demiştir:

“Öncekiler hikmet ehli kimsenin dili, kalbinin arkasındadır. Bir söz söylemek istediğinde önce kalbine danışır. Söz hayır ise konuşur, yoksa susar. Cahil kimselerin ise kalbi dilinin ucundadır. Kalplerine danışmazlar. Ağızlarına geleni konuşurlar, derlerdi.”

Kaynak: Ahmed b. Hanbel, ez-Zühd (no:1547) Eserin şahitleri: İbn-i Ebî Şeybe, ez-Zühd (15/25-32; no:36338-36366).

Muhammed b. İdrîs eş\-Şâfiî şöyle demiştir:

"Sahâbe'nin, Tâbiî'nin, onlardan sonra gelenlerin ve gördüğümüz kimselerin icması şudur ki onlar' iman söz, amel ve niyettir; bu üçünden biri ancak diğerleriyle birlikte fayda verir' diyorlardı."

(Bunu el-Lâlekâi, 1593,
İmam eş-Şâfiî'nin el-umm) kitabında nakletmiştir.

Süfyân b. Uyeyne (v. 198) şöyle demiştir:
"İman söz ve ameldir. Biz bizden öncekilerden imanın söz ve amel olduğunu ve amelsiz sözün geçerli olmayacağını öğrendik."

| es-Sünne, Abdullah, 716 |

Bize Ebu'l Hasen haber verdi, dedi ki: Bize Abdurrahman tahdis edip dedi ki, Bize Babam tahdis edip dedi ki: Harmele b. Yahya'yı şöyle derken işittim: Eş-Şafi'î dedi ki:

"Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in sahih hadislerine aykırı her ne söylemişsem, bilin ki Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem)'in sözü (benim sözümden) evladır. (Böyle bir durumda) sakın beni taklid etmeyin."

(Ebu Nuaym; Hilyetu’l Evliyâ, 9/99)