Na okładce mamy trzech typów, z czego dwie to obecnie trochę zapomnianą gwiazdę Marchewę oraz pana Biedronia, który dziś jest „poważnym politykiem“. Zmienił się skład redaktorski, co wpłynęło jeszcze lepiej na jego treść. „Namber Łan“ wywiadów to bez wątpienia jest wrzucony na pierwszy ogień rozmowa z chłopakami nieistniejącego bloga (jak i zina) „Aktywista“. Sporo się zmieniło w ruchu tożsamościowym, ale zagadnienia z tamtych lat wciąż pozostają aktualne, co tylko pokazuje, że chłopaki swoją postawą wyprzedzili swoje czasy. W sumie do worka „numer jeden“ dorzuciłbym również pogadankę z autorem bloga „Glory Days Of R.A.C“ i zespołem Irydion - reszta utrzymana na wysokim poziomie. Guziec przejął obowiązki od swojej damskiej poprzedniczki Joanny i zaserwował dwunastronicowy artykuł okraszony cytatami na temat wokalisty Blood For Blood, Ramallah i Sinners & Saint - Robowi Lindowi poddając lupie jego twórczości muzycznej. Czytało się wybornie. Książkę kończą tradycyjnie relacje, recenzje i wywiad z twórcami „Hate Speech“.

Szkoda, że wyróżniający się od innych „Hate Speech“ zakończył swoją krótką żywotność, bo sporo zrobił dla sceny w okresie, kiedy większość tytułów umierała śmiercią naturalną. Wydawca stanął na głowie, żeby od strony technicznej każda strona nadawała się do czytania - wbrew pozorom nie jest prostą rzeczą przenieść zdjęcia z archiwalnych materiałów łącznie z grafikami, gdzie całość pierwotnie była składana wedle zasad starej szkoły, co jest moim zdaniem tutaj niewątpliwym plusem zachowując jednocześnie na kartach „Lata Zabawy i Hartowania Uprzedzeń“ odpowiedni klimat. Do głównego zestawu otrzymujemy czarno - biały plakat z motywem okładki i miłą dla oka zakładkę na strony. Cieszę się, że dane mi było przyłożyć do tego dzieła małą cegiełkę i po latach od zarzucenia pomysłem wydawcy - zmaterializowało się ono w formie takiej, a nie innej!

#2 Recenzja antologii Hate Speech - „Lata Zabawy i Hartowania Uprzedzeń“ (2023 Crimethink Productions)

Długo trzeba było czekać na kolejną antologię wydaną w formie książki nakładem niezależnego wydawnictwa Crimethink Productions, tym razem był to zin ukazujący się w latach 2007-2011 o wymownym tytule „Hate Speech“. W ciągu pięciu lat ukazały się tylko trzy numery, ale te trzy numery sprawiły, że o zinie nie tylko było głośno w środowisku badaczy zjawisk urojonych, ale również tam, gdzie bycie „incorrect“ działało tylko w jedną stronę. „Hate Speech“ to nie była ideologiczna gazetka rażąca naiwną pompatycznością jakie cechowały niektóre pisma, w których tego typu „ideologiczne“ dyskusje prowadziły do nikąd szczególnie dotyczących spraw geopolitycznych, historycznych, religijnych i subkulturowych, (w rzeczywistości doprowadzały one jedynie do pogłębiania się głupoty) przez co niestety część tytułów z tamtego okresu dziś traktuję z dużym dystansem i przymróżeniem oka. Natomiast „Hate Speech“ miał od samego początku jasno określone założenie o czym ta gazetka ma być i trzeba przyznać, że redakcja konsekwetnie trzymała się swoich założeń do ostatniego numeru. Pod tym względem byli dla mnie pewnego rodzaju prekursorami inkulturacji przemycając na łamach „Mowy Nienawiści“ rzeczy, nad którymi nie jeden napinający się przed klawiaturą internetowy strażnik sceny tożsamościowej w tamtych czasach - dostałby białej gorączki, a czasy były zaiste ciekawe, ponieważ w Polsce raczkowała wtedy idea autonomicznego nacjonalizmu, modne stało się promowanie stylu życia według zasad Straight Edge, a stylistyka NSHC wraz z jego ciężkimi brzmieniami zaczynała wypierać klasyczny wizerunek RAC.

Debiutancki numer, podobnie jak większość tego typu debiutów na scenie zinopisarskiej - charakteryzują się spontanicznością niedoprecyzowanych materiałów, które dopiero z czasem nabiorą odpowiedniego kształtu. Co nie zmienia faktu, że zaczęli z grubej rury przeprowadzając wywiady z Kiborg, Rebel Hell i Division 250. Trzeba tutaj podkreślić, że nawet jeśli rozmówca bywa w życiu ciekawą osobą, nie oznacza to z reguły, że wywiad będzie należał do ciekawych pomimo dobrych pytań. Podobała mi się rozmowa z Rosjanami z Kiborg i stary wywiad z rodzimym Ring ze ś.p. Jarkiem na czele. Ten drugi to niemalże wywiad rzeka, ale na tyle zabawnie przeprowadzony, że ciężko było zachować powagę przy całej lekturze. Dobrze wypadli Hiszpanie z Division 250 i Rebel Hell, podobnie jak The Junkers. Inne to standard z cyklu - co musisz wiedzieć na początek o zespołach, szczególnie tyczy się to Fear City, który na pewne sprawy prezentował całkiem odmienne poglądy od przepytującego. Sporym zaskoczeniem jest tutaj historia...industrialu i digital hardcore autorstwa Joanny, która podeszła do zagadnienia w naukowy sposób. Kolejnymi perełkami są relacje koncertowe, gdzie najbardziej wybija się ta krótka z występu Boys (nie, nie chodzi o tę punk rockową grupę 77’) Jana Mariana (śmiech). Przechodząc do recenzji - mamy do czynienia z krótkimi strzałami bez zbędnej analizy nie tylko RAC, ale ogólnie co zinorobom wpadnie lub wypadnie z ucha. Drugi numer, to już są same konkrety i nie mam na myśli o oczywistych oczywistościach takich jak np. Empire Falls, Freikorps, Ovaltinees, Hate For Breakfast i Short Cropped (nota bene świetne interwjiu!), a coś mniej oczywistego jak Belgijski HC Company, Anal Cunt i World Police. Plus za fajnie napisane bio Sheer Terror - jako skinhead wychowany na m.in. muzyce HC - cenię sobie bardzo. Do petard należy zaliczyć trafny artykuł na temat „antifaskins“ pióra M. i „Prawicowy Punk“ według Guziec. Jan Marian zadebiutował z komiksami i wycinkami z prasy dotyczące subkultur młodzieżowych tym samym pokazując swoje niecodzienne specyficzne poczucie humoru (śmiech). Relacje i recenzje tak jak powyżej - nie mam się do czego przyczepić. Jak zazwyczaj bywa w przypadku prawie każdego zina - ostatnie numery należą do najlepszych i taka jest właśnie trzecia edycja „Hate Speech“.

https://vm.tiktok.com/ZMFok8Arx/

TikTok

Crimethink Productions on TikTok

THE PIGSTICKERS #againstthemodernworld #revoltagainstthemodernwrld #alternativemusic #countrymusic #punkrock #folksong#slavicculture #rebel #whiterace