***608 - عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ رَضِيَ اللَّه عَنْهُمَا قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يُعَلِّمُنَا الاسْتِخَارَةَ فِي الأُمُورِ كُلِّهَا كَمَا يُعَلِّمُنَا السُّورَةَ مِنَ الْقُرْآنِ، يَقُولُ: إِذَا هَمَّ أَحَدُكُمْ بِالأَمْرِ، فَلْيَرْكَعْ رَكْعَتَيْنِ مِنْ غَيْرِ الْفَرِيضَةِ، ثُمَّ لِيَقُلِ: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلا أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلا أَعْلَمُ، وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ. اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي، أَوْ قَالَ: عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ، فَاقْدُرْهُ لِي وَيَسِّرْهُ لِي، ثُمَّ بَارِكْ لِي فِيهِ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي، أَوْ قَالَ: فِي عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ، فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ، وَاقْدُرْ لِيَ الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ، ثُمَّ أَرْضِنِي بِهِ. قَالَ: وَيُسَمِّي حَاجَتَهُ. (بخارى:1166)

Хадис!
Ҷобир ибни Ъабдуллоҳ, разияллоҳу ъанҳу мегӯяд!
Расулуллоҳ саллаллоҳу ъалайҳи ва саллам, ҳамонгуна, ки сурае аз қур-онро ба мо меомӯхт, истихораҳ дар ҳама корҳоро низ, ба мо ёд медод, ва мегуфт!
Ҳар гоҳе, ки қасди анҷоми кореро кардед, дӯ ракаъат намози нафл бихонед, ва чунин дуъо кунед!

( اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلا أَقْدِرُ وَتَعْلَمُ وَلا أَعْلَمُ، وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ. اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ خَيْرٌ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي، أَوْ قَالَ: عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ، فَاقْدُرْهُ لِي وَيَسِّرْهُ لِي، ثُمَّ بَارِكْ لِي فِيهِ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ شَرٌّ لِي فِي دِينِي وَمَعَاشِي وَعَاقِبَةِ أَمْرِي، أَوْ قَالَ: فِي عَاجِلِ أَمْرِي وَآجِلِهِ، فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَاصْرِفْنِي عَنْهُ، وَاقْدُرْ لِيَ الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ، ثُمَّ أَرْضِنِي بِهِ)

Аллоҳумма иннии астахиирука биъилмика, ва астақдирука биқудратика, ва асалука мин фазликал ъазиим,
Фаиннака тақдиру валаа ақдиру ва таълиму валаа аъламу, ва анта ъалламул ғуюб.
Аллоҳумма ин кунта таъламу анна ҳазал амра хайран лии фии диний ва маъаашии ва ъаақибати амрии, ъааҷилил амрии ва ооҷилиҳи, фақдуруҳу лии ва яссируҳу лии, сумма баарик лии фииҳи, ва ин кунта таъламу анна ҳазал амра шарран лии фии дииний ва6маъаашии ва ъаақибати амрии,
Фи ъааҷили амрии ва ооҷилиҳи, фасрифҳу ъаннии васрифнии ъанҳу, вақдур, лиял хайра хайса каана.

Сипас хоҷати хӯдро зикр кунад.

Тарҷума.
Илоҳо аз ъилми ту, талаби хайр мекунам.
Ва аз қудрати ту, тавоной металабам.
Ва аз фазли бепоёнат, баҳра меҷӯям.
Зеро, ки тӯ тавоной ва ман нотавонам.
Ва тӯ медонӣ ва ман намедонам, ва тӯ доной ғайб ҳасти.
Илоҳо!
Ту медонӣ агар ин кор ба хайри дин, ва дунё ва ъоқибати кори ман ба анҷом мерасад, онро барой ман мумкин ва осон бигардон.
Ва агар барой дин ва дунё ва ъоқибати кори ман зарар дорад, онро аз ман, ва маро аз он, дӯр бигардон.
Ва хайрро бароям муқаддар намо, ва маро бадон6, хушнуд соз.
(Бухори - 1166).***

ٱلَّذِینَ ضَلَّ سَعۡیُهُمۡ فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا وَهُمۡ یَحۡسَبُونَ أَنَّهُمۡ یُحۡسِنُونَ صُنۡعًا﴿ ١٠٤ ﴾

Касоне, ки талошашон дар зиндагии дунё табоҳ гаштааст ва худ мепиндорад, ки кори наку мекунанд»

Аль-Кахф, Аят 104

أُو۟لَـٰۤىِٕكَ ٱلَّذِینَ كَفَرُوا۟ بِـَٔایَـٰتِ رَبِّهِمۡ وَلِقَاۤىِٕهِۦ فَحَبِطَتۡ أَعۡمَـٰلُهُمۡ فَلَا نُقِیمُ لَهُمۡ یَوۡمَ ٱلۡقِیَـٰمَةِ وَزۡنࣰا﴿ ١٠٥ ﴾

Онон касоне ҳастанд, ки ба оёти Парвардигорашон ва дидори Ӯ [дар охират] кофир шуданд; пас, корҳояшон табоҳ гашт ва рӯзи қиёмат барояшон [ҳеҷ қадру] арзише қоил намешавем

Аль-Кахф, Аят 105

ذَ ٰ⁠لِكَ جَزَاۤؤُهُمۡ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا۟ وَٱتَّخَذُوۤا۟ ءَایَـٰتِی وَرُسُلِی هُزُوًا﴿ ١٠٦ ﴾

Инчунин аст, ки ба хотири куфре, ки варзидаанд ва оёту паёмбарони Маро ба тамасхур гирифтаанд подошашон дузах аст

Аль-Кахф, Аят 106

إِنَّ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّـٰلِحَـٰتِ كَانَتۡ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ ٱلۡفِرۡدَوۡسِ نُزُلًا﴿ ١٠٧ ﴾

Бе тардид, касоне, ки имон овардаанд ва корҳое шоиста анҷом додаанд, боғҳои [биҳишти] барин манзилгоҳашон хоҳад буд

Аль-Кахф, Аят 107

خَـٰلِدِینَ فِیهَا لَا یَبۡغُونَ عَنۡهَا حِوَلࣰا﴿ ١٠٨ ﴾

Ҷовидона дар он хоҳанд монд ва ҳаргиз аз он ҷо ба ҷойи дигаре гароиш надоранд

Аль-Кахф, Аят 108

Начало 00:21
02:00?

СУННАТ ВА ОДОБҲОИ РӮЗИ ҶУМЪА

1. ҒУСУЛ КАРДАН
2. БА ТАРТИБ ДАРОВАРДАНИ МӮЙ
3. МИСВОК ЗАДАН
4. НАЗДИКИ ИМОМ НИШАСТАН
5. ХОНДАНИ СУРАИ КАҲФ
6. БО ЗИКРУ ҚИРОАТИ ҚУРЪОН МАШҒУЛ ШУДАН
7. ХУШБӮӢ ИСТИФОДА НАМУДАН
8. ПӮШИДАНИ ЛИБОСИ ЗЕБО
9. НОФИЛА ХОНДАН БАЪДИ ФАРЗИ ҶУМЪА
10. ГӮШ ФАРОДОДАН БА ХУТБА
11. БАРВАҚТ ВА ПИЁДА БА МАСҶИД РАФТАН
12. БА ПАЁМБАР (С) САЛАВОТ ФИРИСТОДАН

**Бародарон ва хоҳарони муваҳҳидам!
Дар ҳадиси муттафақун алайҳ омадааст, ки Расулуллоҳ (ﷺ) мефармояд:

«Дар ин рӯз соате ҳаст, ки агар бандае, ки мусалмон аст ва дар ҳамон вақт намоз бихонад, аз Аллоҳи мутаъол чизе бихоҳад, албатта Аллоҳ ба ӯ медиҳад», баъд аз он бо дасташ ишорае карда, мехост муҳлати ин вақтро ниҳоят кутоҳ буданашро нишон диҳад.
Бухорӣ 935 ва Муслим 852

Ва дар ҳадиси Аби Давуд омадааст:

Аз Ҷобир (радиаллоҳу анҳу) ривоят аст, ки
Расули Аллоҳ (ﷺ) фармуд:

«Дар рӯзи ҷумъа дувоздаҳ соат аст ва дар он як соат аст, ки дар он ҳар чӣ мусалмон аз Аллоҳ талаб кунад, Аллоҳ ба ӯ медиҳад, пас онро дар соати охирин пас аз намози аср биҷӯед».
Аби Давуд 1048

Дар ин рӯзи сайиди Ҷумъа забонамонро бо зикри
Аллоҳ (ﷻ) машғул кунем ва дуъо кунем дар беҳтарин имконият, ки Аллоҳ бар мо додааст:**