ته بس لکه نوم داسي

دا ولي دي کـــړم  ياره زه مــجـروم داسي
په زړه کي مي وي ته بس لکه  نوم داسي

هرڅه به مي هيرشي خوته به رانه هيرنشي
که وخت پريښودم ته نـشوي مـحروم داسي

يو دي تــصـوير دي اوبل  زه يمه تنها ورسره
په  زړه  مات  يم  لکه  وتي له  رجوم داسي

هرکله دي ياد کــړم په  دعا او په لمانـځه کي
دا زکه مــي نن ورک ده ږوند مــفهــوم داسي

له پاتي ږوند مي  اخــلمه رخـــصت روان يم
ســـاتلي مي خـــفل زړه دي له عجــوم داسي

هـمـت عــمـاره  ولي به په څه باندي نه ژاړم
زځني ياران دومره وِخواږه لکه کروم داسي

#قاري هـمـت عـمـار#

ستاده ياد قافيلي ??

ســتا ده ياد چي  قافيلي راباندي راغلي
دبيلتون شفي ښه تودي راباندي راغلي

بس ته مي  په  زړه نقش وي نورڅه نوه
بي خوبي وه سختي شفي راباندي راغلي

کله کله   به  لمانځه کي  هــم راياد سـوي
چي  ده ســهوي څوسُجدي راباندي راغلي

زمااوستا به وِترمنځ  څومره خوږي رابطي
هغه وختونه  لاړه  فاصيلي راباندي راغلي

ده سيند پرغاړه ناست يمه  فرياد مي اوري
کنــه ? مرم ده غـم  څپــي رابانـــدي راغلي

ځه يواري خُکل کړه په تندي هـمــت عـمـاره
ده  انتـــظار ډيـــري مــودي رابانــدي  راغـلي

مړدي شم په هغه مرګ

داستاخوني يادونه به مي وخوري دا ابادزړه
دغمونوسمندرڪي دي ډوب شوِله ايجاد زړه

هرڅه په ځان بولي اوهرڅه پري راځي
خوستا ګونگي تصوير ڪړو رانه برباد زړه

بس هر وخت راته ياديږي په دعااوپه لمانځه
نورڅه نسته ياره هسي مات دي ستاله يادزړه

ارام ته به مي ڪله پريږدي ستا يادونه
چي مل وي راسره  بس  تل به وي ناښاد زړه

ڪه وخت په وخت پري تيرشي په هم داشان
بس پاته به هميش وي له فراقه نا مراد زړه

مړدي شم په هغه مرګ چي ستاپڪي رزا وي
همت عماره ڪلڪ درته  ږغيږي دا  منقاد زړه

ده الجامعة الضياءيي په وياړ

تري رالوتي پلوشي داده عشق له جامعي
جامعـــة الضـيـاءيي دي روزلي قافيــلي

مونږ ده حق لاري سِراج پري دعلم چلي راج
دا منـــبــع العلــوم ده هر استـاذي ده سرتاج
ده علــمونو پوهنتون ! دي معـــلومي ثـمري

کړي پاکنه د قولوب د مرشيدنوم ته منصوب
ده فيــوضـــاتو محــل دشـمــال ان تر جنـوب
ده انــوارو نـــمونه کــړي خــکلاتري تلوسي

ده دنـــوريو مجمــعه ده ښــــکلاؤ لو ډیـوه
داده ســـتر عـــلمو کان دعُلامــو مــدرســه
څــومره لوړ لري مــقام تر أفق نور رســوي

زماده شــعرقـــصیده نن پري شـــوله خایـسته
خاص خکلاوی تری اوری داده دين ده مدرسه
پري ليــکم همت عمار څو ده عشَـق تراني

اَلسَلامُ عَلَيْكُم وَرَحْمَةُ اَللهِ وَبَرَكاتُهُ‎

وطن وطن
ده ښکلا انځور وطن
دي زيبــا انځـور وطن
ابادي په لور ده خوښي په لور
دي روان روان وطن

شکر چي خلاص شو له اشغال
پر مخــي پروت ياغــي جمـال
لمانځي خــــــــوښي پکي افـغان
پکـــي چلـــي حســــين اقـــوال
لـــري زلــــمي مســـت ليــــوني
ساه بنــدوي ده هر ده جـــال
ده خـفل ده وينو په قيــمــت
لاس ته را وړي به اســــــتقلال

ســــتا رغــــوي به هــــر پر هر
ته يي يــــادګارده مـــلا عــــمر
ده ستر جلال ده لاس نشان
او ده آيــــوب ده زړګي ســر
محـــسور دښمــن دي شه برباد
يي خــړ ګړنګ ده ګران ياســر
کړي به تـــــدريب ده الجــــهاد
شي به ســــمبال په فن هُـنر

زړه مـــــي پري چــــوي يا الله
که پري تيــــري وکــــړي بل چا
په خـــفل لاســــو يه جـــوړم
ومــــي شــــړل تــــري اژده ها
آن له ســـنګر بيــــا تر مــــمبر
ټــولو اخـــــســـتي آرام ســاه
ټـــــول ســـره وړونه افغانان
ياغــي ټيــــــــلي شـــــولي تبـــا

دا ستــــر غازي افغانســـــتان
دي ده بريا پــــه لـــور روان
ستـــرګيه تـــور پـــه رنـجو
هـــر يـــو زلمي دي قــهرمان
ځـــالي ده هـــر هــر ذو اوتاد
شــــولي خــاليه له هر پلان
اتل مـــــستور ګلاب هــيواد
ده اســـيا زړه مـــي خـــراسان

ده اِعتـــــيدال لور چــــــوکي
ده پـــري راټــــوله مــو نړي
کړم به ده شـــکر زه سـجده
اوس نوه هـو ده غم سلـــګي
زکه اذاد مـــوشـــــــو هـــــــيواد
پر سر مو تاو هــــسکه پکـــړي
ورور ده زلمو همـــت عــمــار
ترينه قـــربان ده شـــعر کړي

عشق امام دي

زړه کبــــاب دي چي عـــَشق يي امـام دي
جنون يي زورور دي او عــقل يي غلام دي

ساتنه بي له خدايه غواړم ماتوکُل کړي
ســـتامهرباني نو دغه يوځل احترام دي

درد خـــو مي تر هغه انداذي نه تير وتلي
چي درمل ورله داســتا ده ميني جام دي

او ســـکؤن هـــم رانه څـارلي بيله لاره
رانه ورک مي ده وجـــود سوي ارام دي

ستړي قسمته ترڅو به مي نورهم زوروي
هــمــت عـمـار ډیر کړي ستــا ِاکرام دي

اَلسَلامُ عَلَيْكُم وَرَحْمَةُ اَللهِ وَبَرَكاتُهُ‎

ملګرو هيڅ لایک نه کاروی زمونږ شعرونه خوند نه درکوي