#ЭСЛАТМА

Ақлнинг ўлими ФИКРСИЗЛИК бўлса, қалбнинг ўлими ЗИКРСИЗЛИКдир.

Муҳаммад Иқбол

Ақлим занглаб кетмасин десанг кўпроқ фикр қил, тафаккур қил, қалбим ўлмасин десанг кўпроқ ЗИКР ҚИЛ!

✅ https://t.me/Qorirovotuz

#ИБРАТ

«Аллоҳ инсонларга яхшилик хоҳлайди. Лекин инсон... »Мен бой-бадавлат оиланинг фарзандиман. Отам нефт компаниясининг раҳбарларидан бири эди. Жуда бой, тақводор одам эди. Нуфузли олийгоҳда ўқир эдим. Ва агар аъло баҳоларга битирсам, отам менга ўзим хоҳлаган русумдаги автомобилни олиб беришини хоҳлар эдим. Гоҳида салонга кириб уни кўриб чиқар эдим.

Ва ниҳоят битирув онлари яқинлашгач, мен бу фикримни отамга билдирдим. Отам жилмайиб қўйди. Индамади.

Битирув кечаси ҳам бўлиб ўтди. Мен уйимизни зиналаридан чиқар эканман, шу совғани тасаввур қилар эдим.

Отам кабинетини очдим. Рўпарамда кўзлари қувончга тўла отам турар эди. Мени табриклади. Ва қўлидаги олтин ғилофли "ҚУРЪОН" китобини менга узатди.
Хафсалам пир бўлди. Мен отамга:

- Наҳотки сиздай бой одам, менга фақат шуни илинган бўлсангиз. Ахир якка ўғлингизман. Тилагимни бажариш шунчалар қийинмиди? - дедимда китобни ташлаб чиқиб кетдим.

Узоқ вақт отамга бўлган аразим тарқамади...

Орадан йиллар ўтди... Уйландим, фарзандларим кўпайди. Мени бошқа давлатга ишга қўйишди...

Бир куни менга хат келди. Отам вафот этиб, бор мулкини менга расмийлаштириб қолдирибди.
Уйга кирдим. Коридордан отам хонасига кирар эканман бўғзимда йиғи қотди.
Отам сейфини очдим. Қимматбаҳо акциялар ва бошқалар устида ўша олтин ғилофли "ҚУРЪОН" китоби турар эди.

Варақладим ва не кўз билан қарайки, ичида ўша даврда номимга расмийлаштирилган, мен хоҳлаган русумдаги автомашина калити ва ҳужжати турар эди...

Алқисса:
«Аллоҳ инсонларга яхшилик хоҳлайди. Лекин инсон ожиздир... »

Одамзод фақат ўзи ақли етган йўлдан бахтни кутади.
Аллоҳни эса йўллари кўп.«Ҳикоялар сараси»

✅ https://t.me/Qorirovotuz

#ЭСЛАТМА:

Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи васаллам:
- “Яхшилик умрни орттиради, садақа гуноҳларни ювади ва ёмон ўлимдан сақлайди”.
(Имом Табароний ривояти)

✅ https://t.me/Qorirovotuz

ЖАЗОНИНГ МИҚДОРИ

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳузурларига бир киши келиб айтди:
– Менинг қулларим бор. Улар ёлғон гапиришади, хиёнат қилишади ва осийлик қилишади. Мен уларни сўкаман, ураман. Энди қиёматда менинг ҳолим қандай бўлур?
– Қиёмат куни бўлганида сенга қилган хиёнатлари, осийликлари, ёлғонлари ва сенинг уларга берган жазоларинг ҳисоб қилинади. Агар сенинг жазойинг уларнинг гуноҳлари миқдорида бўлса, сенга кифоя бўлади, ҳеч нарса қилинмайди. Агар жазойинг уларнинг гуноҳи миқдоридан ошиб кетса, ўша ортган миқдорда улар сендан қасос олурлар.
Киши уввос солиб йиғлаб юборди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам айтдилар:
– Аллоҳнинг мана бу Каломини ўқимаганмисан?
“Биз қиёмат куни учун адолат тарозуларини қўюрмиз. Бирор жонга ҳеч қандай зулм қилинмас. Агар (амал) ачитқи донаси оғирлигича бўлса ҳам, келтирурмиз. Ҳисобчиликда Ўзимиз кифоя қилурмиз” (Анбиё сураси, 47-оят).
– Эй Аллоҳнинг Расули, – деди у киши, – сизни гувоҳ қилурманки, улар озоддур!

“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳаётидан лавҳалар” китобидан.

✅ https://t.me/Qorirovotuz

КИМ АЛЛОҲДАН ҚЎРҚСА...
Абу Жаъфар Дийнаварий айтади: "Миср амири Аҳмад ибн Тувлун қиличини ўйламасдан ишлатар эди. Унинг зиндонида ўлганлар сони ўн саккиз мингдан ошиқ эди.
Шайх Абул Ҳасан Бунон унга қаттиқ гапириб, яхши ишларга буюриб, ёмон ишлардан қайтардилар. Унинг ғазаби қайнаб, Шайхни шернинг олдига ташлашга амр қилди. Бу хабар бутун оламга тарқалди. Мен ўша кунларда улар олдида эдим. Амирнинг ўғли Хуморовайҳнинг қасридан шер келтирилди. Хуморовайҳ овга ишқибоз эди. Бирор водий ёки тўқайзорда йиртқичнинг хабарини эшитса, албатта, уни овлашни қасд қилар эди. Унинг махсус кишилари бўлиб, улар шерни тириклайин қўлга тушириб қафасга тиқишар эди. Шайх учун танланган шер энг йиртқич ва ваҳший эди.
Шайхни бир хонага қўйишиб, қафасдаги шерни бўшатиб юборишди. Ўзлари воқеани кузатиб туришар эди. Шер ўкириб Шайх томон келди. Шайхнинг ўлимига кўз очиб юмгунчалик вақт қолган эди. Ҳамма даҳшатда эди. Шайх эса ҳеч нарсага парво қилмас, сокин ва хотиржам эди. Шер келиб худди эгасига содиқ ит каби Шайхни бир ҳидлаб, нарироққа бориб ерга ётиб олди. Гўё бу тақво соҳиби ва шер ўртасидаги кураш эмас, балки Ибн Тувлун ва Аллоҳнинг иродаси ўртасидага жанг эди. Шер Аллоҳдан қўрқадиган зотни кўрди ва ундан қўрқди. Зеро, ким Аллоҳдан ҳақиқий қўрқса, ундан ҳамма нарса қўрқади.
Дийнаварий айтади: "Биз назаримизни шайхга қаратдик. У қовоғини уйиб фикрлар эди. Кейин уни шернинг олдидан чиқариб олишди. Унинг ҳолини ҳамма ўзича шарҳлар эди. Кимдир "Хавф унинг эсини олди", деди. Бошқа биров "У ақли билан ўлим сари йўналди" , деди. Учинчиси "У фикрнинг сокинлигидир. У жисмни ҳаракатдан тўхтатди", деди. Бир гуруҳ инсонлар эса "Ундаги тафаккурга ғарқ бўлиш шерни сеҳрлади" , дейишди. Хуллас, ҳамма ўз фикрини айтди. Шунда амир Ибн Тувлун Шайхдан: "Қалбингдан нима ўтди, нима ҳақида фикрладинг?" деб сўради. Шайх деди: "Менга ҳеч нарса бўлгани йўқ. Фақатгина шернинг сўлаги тозами ёки нажасми деб ўйладим?" деди.

✅ https://t.me/Qorirovotuz