نمیدونم چرا دقیقا از این تایم مغزم شروع میکنه، ایده میده، داستان مینویسه، ست عکاسی میچینه، برون ریزی میکنه، محکومم میکنه، دادگاه تشکل میده، میگه برو چت های قبلی بخون، و هزار تا کار دیگه!

نتنها درس نخوندم بلکه یه سریال هم تا قسمت ششم دیدم و لطف کردم جزوه پرینت کردم.

دلم میخوا‌د همه ی عکس ها شون رو بخورم!

قبل و بعد از اینکه فهمیدم نم نم بارونه.

جدی حس میکنم یکی داره بهم فکر میکنه که نمیتونم بخوابم…چون من؟ این ساعت بیدار؟! عجیبه.

امروز اصلا اونجوری که دلم میخواست نگذشت ولی چون نهار فسنجون بود میتونم ببخشم.

ایشون رسما داره زندگی رو به زیباترین ، ملیح ترین و ناز ترین حالت ممکن لمس میکنه.

چرا من همیشه باید شاهد رفتن آدم ها باشم؟