تصویر این موزیک اینطوریه که رفتی جلوی آینه، و خودت رو می‌بینی. نه اون خود همیشگی‌ات رو، شکلی که توی بچگی داشتی، و الآن داره بهت گلایه می‌کنه که مقصر تمام اتفاق‌های زندگی‌تون این من جدید یعنی منی هست که داره اون تصویر آینه رو می‌بینه، یعنی خودت.

یه بار رونالدو گفت:«بعضی روزها از خواب بیدار می‌شم و دلم می‌خواد اون روز رو زندگی نکنم.» منم همینطور آقای رونالدو. منم همینطور.

«اگر خوبم نوشِ جونم،
اگر بد بودم دلم خواست.»

جوونیم رفت… ساعت برنمی‌گرده.

چشم‌هایت را با تمام حادثه‌هایش به من بسپار.

من سکوت می‌کنم…
آقای چاوشی حرف‌هام رو می‌زنه.

چیزی که به ما آسیب می‌زند، همان است که شفایمان می‌دهد. زندگی برای من خیلی سخت بوده، امّا همزمان خیلی چیزها یادم داده. نمی‌بینید، امّا بدنم پوشیده از زخم‌های سر بازی‌ است که مدام خونریزی می‌کند. هر صبح به این امید بیدار می‌شوم که قبل از غروب بمیرم، امّا به زندگی ادامه می‌دهم، در رنج و در مبارزه، در مبارزه و در رنج، و تنها ملجأ من این قطعیت است که روزی همه چیز تمام می‌شود.
•الف-پائولوکوئیلو

+آن که دیگر گذشته. چرا خودت را برای چیزی که دیگر کهنه شده رنج می‌دهی؟
-خودم را زجر نمی‌دهم. مدت‌ها پیش یاد گرفتم برای شفای زخم‌هایم باید شجاعتِ روبه رو شدن با آن‌ها را داشته باشم.
•الف-پائولوکوئیلو

امّا گاهی باید نسبت به خودمان غریبه بشویم. بعد نورِ نهفته در وجودمان چیزی را که باید ببینیم روشن می‌کند.
•الف-پائولوکوئیلو

یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادیِ خود شاد شدیم
پایانِ سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک درآمدیم و بر باد شدیم…
-خیام