?فیلم سینمایی روزهای عالی
?زیرنویس فارسی چسبیده | هاردساب |
?کیفیت : 480p

*?***@SamadhiLibrary

«روزهای عالی» یک مطالعه شخصیت عمیقا ملموس است که در آن بیشتر درام در چهره بازیگر منعکس می‌شود. تلفیق نما‌های نزدیک از چهرهٔ هیرایاما با سایه‌ها و نورهای سوسو زن ـــ که زندگی، بیداری و رویاهای هیرایاما را با هم می‌آمیزد. این همان جایی است که زیبایی‌شناسی وندرس مفهوم ژاپنی کوموربی را بررسی می‌کند. کوموربی به رشته‌های نور خورشیدی می‌گویند که از لای برگ درختان بیرون می‌زند. معنای پشت کوموربی و درس‌هایی که می‌تواند در مورد سلامت روان به ما بیاموزد بی‌پایان است. کوموربی به ما می‌آموزد زندگی را همانطور که هست بپذیریم؛ با پستی‌ و بلندی‌هایش. فیلمساز ما را راهنمایی می‌کند تا بفهمیم که هیرایاما در واقع برای تماشای تعامل نور و سایه و گنجاندن آن در جهان‌بینی خود، فراتر از محیط اطرافش را نگاه می‌کند. این کندوکاوی ظریف و موشکافانه‌ای است که نتایجی چشمگیر به همراه دارد. ویم وندرس در پایان فیلم و بعد از پایان تیتراژ به این مفهوم اشاره می‌کند.

*◾️Perfect Days (2023)
◾️Dir. Wim Wenders*

**اوست پایین ، اوست بالا ، اوست پیش ، اوست پس ، اوست چپ ، اوست راست ، و اوست همه.

اوپانیشادها / سر اکبر**

دوره اسطوره‌شناسی part 1 :
جلسه اول

پارت اول: اسطوره شناسی یونان ( تایتان‌ها در اسطوره‌های یونان)

پارت دوم: اسطوره شناسی میان رودان ( گیلگمش)

*?***@SamadhiLibrary#پادکست

? فیلم «من کاپیتان هستم» 2023
? دوبله فارسی بدون سانسور
? کیفیت 480P

*?***@SamadhiLibrary

اولیس
جیمز جویس
زبان اصلی

*?***@SamadhiLibrary#زبان_انگلیسی

اولیس
جلد دوم
نویسنده: جیمز جویس
مترجم: اکرم پدرام‌نیا

*?***@SamadhiLibrary

اولیس
جلد یکم
نویسنده: جیمز جویس
مترجم: اکرم پدرام‌نیا

*?***@SamadhiLibrary

*?* نگاهی به سینمای نوری بیلگه جیلان

?سردمدار حال حاضر سینمای ترکیه؛ نوری بیلگه جیلان است. پس از موفقیت و درخشش یلماز گونی در دهه ۸۰، دیگر سینمای ترکیه فیلمساز درجه اولی رو نکرده بود تا اینکه در اواسط دهه ۹۰، یک مهندس برق که به عکاسی نیز علاقه وافر داشت به سینمای جهان معرفی شد.

?سینمای جیلان به یک اندازه بیان‌نشدنی و گیرا است. این کارگردان مشتاقانه از سنت هنری اروپایی «آنتونیونی»، «آنگلوپولوس» و جهان سینمایی «تارکوفسکی» پیروی می‌کند، و یک استعداد بصری پرشور به نمایش می‌گذارد، و در عین حال استفاده از زمان، مکان و روایت به همان اندازه در کار او ضروری است. او هم یک استاد است و هم یک سینماگر صاحب سبک و خاص که مصمم است روی ضمیر تماشاگر نشان بگذارد. او مراقبه‌های شخصی و اندوه‌بار را با انزوای انسانی و ماهیتِ زودگذر و شکننده روابط، حتی‌ صمیمی‌ترین آن‌ها، ترکیب می‌کند.

?جیلان در فیلم هایش به بیگانگی فرد، اگزیستانسیالیسم، یکنواختی زندگی انسان ها و جزئیات زندگی روزمره می پردازد. او معمولاً از نماهای های ثابت و بلند در محیط های طبیعی و همچنین بازی با صدا و سکوت استفاده می کند. این کارگردان به خاطر فیلم‌برداری از شخصیت های داستانش از زاویۀ پشت سر شهرت دارد، که به نظر او، تماشاگران را به حدس و گمان در مورد احساسات پرشور شخصیت‌هایی که چهره‌شان مشخص نیست، وا می دارد.

?بر کسی پوشیده نیست که جیلان بسیار تحت‌تاثیر ادبیات روس است. جیلان می‌گوید که از زمان نوجوانی که «داستایفسکی» را خوانده و شناخته است، دیگر در وجودش احساس آرامش نمی‌کند. طبیعت، نقش مهمی در فیلم‌های جیلان دارد و اغلب همچون بازتابی از درونیات انسان و استعاره‌ای برای تعریف شخصیت‌ها عمل می‌کند. جیلان غالبا تعاملات بین افراد و جهان طبیعی را بررسی می‌کند و آن را برای انتقال مضامین وجودی به کار می‌گیرد. در فیلم‌های او، طبیعت به صورتی خیره‌کننده به تصویر کشیده و به بخش جدایی‌ناپذیری از داستان تبدیل می‌شود که بر انزوای شخصیت‌ها، درون‌نگری و تلاش آن‌ها برای یافتن معنا در زندگی تاکید می‌کند.

?فیلم‌های جیلان که اغلب با آثار «آنتوان چخوف» و حتی «هنریک ایبسن» مقایسه می‌شوند، بر سرخوردگی و اضطراب وجودی تمرکز دارند. او همچنین اغلب با گروهی تکراری از بازیگران، مانند پدر و مادرش و همچنین شریک زندگی و همکار فیلمنامه‌نویسش ابرو جیلان، کار می‌کند. این بازیگران عمدتا نقش شخصیت‌هایی را بازی می‌کنند که رویاهای‌شان بی‌ثمر است و یا واقعیت زندگی‌شان در مواجهه با فروپاشی اجتماعی و بی‌عدالتی طبقاتی قرار می‌گیرد. از «تولستوی» به عنوان دیگر مرجع آثار او یاد می‌شود، زیرا فیلم‌های جیلان نگاهی هوشمندانه به زندگی خانوادگی و غیرمنطقی بودن موقعیت‌های معمولی ارائه می‌دهند. فیلم‌های جیلان به یک اندازه وامدار سینما و ادبیات هستند.

?جیلان در مصاحبه‌ای از «یاسوجیرو اوزو» به عنوان معلم و الگوی خود یاد می‌کند. یکبار از آنتونیونی پرسیده شد که آیا فیلم‌هایش درباره بحران روابط هستند و او در پاسخ گفت:«درباره فقدان آن‌ها هستند». در عین حال، در داستان‌های چخوف شخصیت‌ها همیشه این قدرت را پیدا می‌کنند که آنچه را که در دل دارند را به زبان بیاورند. شخصیت‌های جیلان جایی در این میان قرار می‌گیرند، اما در پوچی و بی‌تفاوتی غرق می‌شوند.**