кейде, ауылдың өміріне қатты қызығам.
бала күнімдегі жазғы ауылды жаным қатты аңсайды. бетіме қонған шыбынды ұрамын деп, өзімді ұрып оянатынмын. ояна сала, анам салқын айранға нан салып, оған шекер қосып, таңғы асымды дайындап беретін. кейін, далада тұрған қолжуғышқа бөшкеден су құйып, жуынып алатынмын. күннің қатты ыстығына қарамай далаға шығып, ойнап кететінмін. ауылда мен ойнамаған жер қалмаған. жалаң аяқ көшеде жүре беретінмін. жер өте ыстық болатын. үйден 100 теңге алып алып, 80 теңгесіне 0,5 алма HOLIDAY (қазір бұл сусынның алмасы жоқ, әлі күнге дейін іздеймін) алатынмын, қалған 20 теңгеге 4 канго сағызын. көшеге шықсам болды, анаумен шығасың ба, мынаумен шығасың ба басталатын. сөйтіп бір-екі баланың мұрнын бұзбай қайтпайтынмын. кеш құрым далаға кілем жайып, оның үстіне көрпелер төсеп, тамақ ішетінбіз. сөйтіп, тамақ ішіп жатқанда жаңағы мұрны бұзылған балалардың әжесі келіп, айқайлап кететін. кейін, сол жерде масаға таланып, қарбыз-қауын жейтінбіз. одан соң масахана құрып, шегірткелердің шырылы мен иттердің үргені, мысықтардың төбелесін, көшедегі ішіп алған ағанын әйеліне деген өкпесін естейтінмін.

сен өте сирек субстанциясың.

дүниедегі ең қымбат зат антидене болып, ол тек Адрон коллайдерінде кездессе, сен шынайы менің жүрегімде ғана кездесесің. антиденені сақтау мүмкін емес, басқа материямен байланысса өзін жойып жібереді. сен де сондайсың, бірақ біз бір материяданбыз.

2007 жылдарда жасым 27 де болғанда, мамырдың қатты құйынды жаңбырында өзіңмен телефонды кабинада кездескім келген. бірақ жасым 27 ге енді толады, сосын қазір ондай кабиналар жоқ. сосын 2024 жыл.

бізге көлеңке болған жапырақтар сарғайып түсуде. оларға да махаббат керек.

сенсіз байлықта да кедеймін.
сенімен кедейлікте де баймын.