#mitti_hikoya
Baxtsiz o‘g‘ri

Singlisini shundoqqina ko‘chalaridan o‘g‘irlab ketishgani alam qilgan yigit o‘g‘rilik yo‘liga kirgan edi.
Bunga o‘ttiz yildan oshdi. Navbatdagi «ov»da guvoh bo‘lib qolgan uy sohibasini tinchitarkan, u o‘zining yo‘qolgan singlisi ekanini bilmasdi.

Do‘st

– Nima bo‘ldi, suhbatdan o‘tdingmi so‘radi? – u rahbar yonidan chiqqan do‘stidan.
– Ha, qabul qilindim. Dushanbadan birga ishlaymiz, do‘stim.
Do‘st shunday qildiki, o‘sha dushanba hali hamon kelgani yo‘q.

Ta’lim

Uy ivirsib yotardi. Bir haftadan beri yuvilmagan idishlar ustida pashshalar g‘ujg‘on o‘ynardi.
Bu paytda uy sohibasi talaba qizlarga ozodalik, uy tutishdan ma’ruza o‘qirdi.

Saida IBODINOVA

@yoshlikjurnali
yoshlikjurnali.uz

#mitti_hikoya

Yolg‘on

Og‘ir sumkalarni ko‘targan ayol taksi to‘xtatdi. Yonida bolasi. Manzilga yetib borishganda kirakash odamgarchilik yuzasidan ayolning sumkalarini ko‘tarishib eshigigacha olib bordi. Bolakay to‘xtab unga savol berdi:
– Siz dadam bo‘lasizmi?
Erkak tushunmay, bolaning onasiga qaradi.
Ayol dovdirab qoldi. U dadasining qayerdaligini ko‘p so‘raydigan o‘g‘liga doim “Otang bir kun uyimizga keladi. Uning mashinasi bor” derdi. Dadasi ularni tashlab ketganda bolakay juda kichkina edi...

Sitora AZIZOVA

@yoshlikjurnali
yoshlikjurnali.uz

O‘tmish ko‘z yumgan voqeaAprel – ayol. Beqaror, jumboq, makr-hiy­lali va jozibali. Subhi-sodiqdan tabassum qiladi. Yuvinish xonasida, nonushtada, kiyim jovonida, ko‘zguda, har bir nigohda mehr-muhabbat jilva qiladi, hayotga tashnalik ufurib turadi.

👉davomi...@yoshlikjurnali

Бизни шеър аталмиш Ишқ бирлаштиради...
Гоҳида ўйлаб қоламан Яратган Қашқадарёликларни зуваласини Сўз билан, Шеър ишқи билан қорганмикан деб...
Ўзимни юраги қайноқ ука сингилларим, Сиз менинг Сўз дунёсидан топган жавоҳирларим, мудом бор бўлинг!!! Қашқадарёни йўқлаб туринг!!!
Жонкуяр Устозлар Ўроз Ҳайдар, Нилуфархоним Умарова ҳамда Азизбек Норовларга Сўз дунёсига дахлдор эканлигимизни эслатиб тургувчи гўзал муждалар учун ташаккур!!!

@Sayyidzod

SHUKR QILGAN...

Bir sinfdoshim bor edi. Otasi “katta joy”da ishlar, badavlat yashashar edi. Mahallada birinchi boʻlib televizor olishgan edi. Sinfdoshim yaxshi oʻqirdi. Yettinchi sinfni bitirgan kuni mototsiklli boʻldi. Maktabni oltin medal bilan tugatdi.

Yillar oʻtdi. Bir kuni koʻrishib qoldik.
– Ishlar qalay? – desam, zarda bilan qoʻl siltadi:
– Rasvo! Domlam oʻlgudek maraz! Nomzodlik ishimni choʻzib yotibdi.

Yillar oʻtdi. Tagʻin koʻrishdik.
– Ishlar qalay?
– Rasvo! Oʻgʻlim koʻp ichadi. Kecha yap-yangi mashinaning pachagʻini chiqarib keldi!

Yillar oʻtdi. Yana koʻrishdik.
– Ishlar qalay?
– Rasvo! Qizimning turmushi notinch. Qaynonasi yomon. Sudlashmoqchiman.

Yillar oʻtdi. Sinfdoshim betob deb eshitdim. Shifoxonaga borsam, rangi bir holatda yotibdi.
– Sogʻliq qalay?

– Rasvo! Qand kasali degan palakat adoyi-tamom qildi. Oʻlib-oʻlmayman, tuzalib-tuzalmayman!
Tavba, deb gapiray-ku, farishtalar omin degan ekanmi, uzoqqa bormadi, bechora…

Yana bir sinfdoshim bor edi. Otasi urushdan yarimjon boʻlib qaytgan, toʻkilib ketay deb turgan kulbada turishardi. Yaxshi oʻqirdi. Lekin medalga “ilinmadi”.
Yillar oʻtdi. Bir kuni koʻrishib qoldik.
– Ishlar qalay?
– Xudoga shukr, yaxshi! Mebel fabrikasida ishlayapman. Kunduzi duradgorlik qilaman. Kechasi uch kunda bir qorovulman. Yaqinda velosiped oldim.

Yillar oʻtdi. Tagʻin koʻrishdik.
– Ishlar qalay?
– Xudoga shukr, yaxshi! Oʻgʻlim oʻqishni bitirib, chet elga ishga ketdi.

Yillar oʻtdi. Yana koʻrishdik.
– Ishlar qalay?
– Xudoga shukr, yaxshi! Qizim farzand koʻrdi. Nevaramga beshik olishga ketyapman!

Yillar oʻtdi. Sinfdoshim betob deb eshitdim. Xuddi oʻsha, boshqa sinfdoshim yotgan shifoxonada ekan. Rangi bir holatda.
– Sogʻliq qalay?
– Xudoga shukr, yaxshi! Buyrak jinday shamollabdi. Bergan dardiga shukr!

Yaqinda uni tagʻin koʻrdim.
– Ishlar qalay?
– Xudoga shukr, yaxshi! Toʻngʻich nevaramning boʻyi choʻzilib qoldi. Xudo xohlasa, besh-olti yilda nevara kuyov koʻraman. Toʻyga kelasan-a?!

*📚Oʻtkir Hoshimov*

**✍️Yaqinlaringizga ham jo‘nating:** @kitob_xiyoboni

#Iqtibos
“…Bizning qismatimiz juda ayanchli boʻlib bormoqda! Zotan, biz tabiatdagi eng aqlli jonzot ersak-da, ba’zida qilg’iliqlarimiz, xatti-harakatlarimiz bilan tabiatdagi boshqa jonzotlardan ham ongsizdek koʻrinib ketamiz… Go’yo hammamiz bir yoʻldamiz, bu yoʻlning oxiri - jarlik! Tubsiz jarlik! Buni biz bilamiz, koʻramiz, oqibatini juda yaxshi anglaymiz… ammo koʻr-koʻrona oʻsha jarlik tomon huddi oyparastdek yaqinlashaveramiz… jarlik esa bizni yamlamay yutishga intiq! Hayvonlar ham bizga ergashgan, jarlik tomon intilyapti. Biroq ular jarlikni bilmaydilar, koʻrmagan, bilsa, koʻrsa, toʻxtaydi, intilmaydi, boshqa yoʻl izlaydi… Odamzod esa izlamaydi. Ketaveradi… Jarlik kengayaveradi…”
*📚Azizbek Norov, "Azal va abad yo'li" qissasidan.***

**✍️Yaqinlaringizga ham jo‘nating:** @kitob_xiyoboni

#Dunyo_adabiyoti

Gul va muhabbatTina bogʻda turar ekan, uning oʻzi tomon chopib kelayotganini koʻrdi.
– Tina! Mening gulim! Hayotim!
Nihoyat shu gapni aytdi-ya!
– O, Tom!
– Tina, o, gulim!
– O, Tom, men ham seni sevaman!
Tom Tinaga yaqin keldi-da, uni nari itarib, engashdi.
– Mening gulim! Sevimli atirgulimni bosib olding!

*✍️Xoup Ey Torres*Saidjalol Saidmurodov tarjimasi

**📚Yaqinlaringizga ham jo‘nating:** @kitob_xiyoboni