Ёлғонларнинг умри қисқа бўлмади,
Узун бўлмагандай ҳақнинг қўллари...

© Беҳзод Фазлиддин @Behzod_Fazliddin

Телевизорга қараб бўлмайди. Радио шанғиллагани‑шанғиллаган. Газета кўнглингни беҳузур қилади. Интернет фитнага тўлиб ётибди. Куну тун шовқин, шовқин, шовқин! Бу ҳам етмагандек, руҳият шовқинот дунёсида сарсон.

Яхшиям, дилга таскин бергувчи тоза хаёллар, гўзал дунёлар бор. Хайриятки, Шеър бор, шеърюраклар бор…

Аммо баъзан шеър, ҳатто Адабиёт ҳам кўнгил олиш, руҳингни кўтаришга ожиздек. Жисму жонингни шундай кайфият банди этадики, на иш, на ижод таскин беради.

Тубанликнинг чек-чегараси борми ўзи? Тавба дейсан-у, гоҳида уйғонгинг, ташқари чиққинг келмайди: яна ўша ҳаётми? Яна ўша буқаламун дунё, юзсиз шовқинхўрларми!..

Йўқ, яна бир буюк куч қайта кўз очиш, тозариш, яшнашни янгитдан бошлашга ундайди.

Минг шукр, минг‑минг тасанно, барчасидан‑да улуғи – Иймон бор. Аввало, шугинани саломат сақлайлик. Ана ундан кейин яшаш ҳақида яхшироқ ўйлаш мумкин. Ёзаверса ҳам бўлади...

2013 йил, сентябрь

#Йўл_йўлакай #Таҳрирсиз_хаёллар #Эски_дардлар

@Behzod_Fazliddin

https://www.facebook.com/100003319579634/posts/429612393826076/

#Эски_дардлар

МАНА – БИЗ МИЛЛИОНЛАРНИ ҚАНДАЙ АЛДАЙМИЗ!

Телевидениега жиддий бир кўрсатув учун суҳбатга бордим. Очиғи, бир пайтлардаги экранга ишқибозлик, “кўриниб туриш”га ҳавасмандлик бугун анча “босилиб” қолгани боис даставвал кўпам қизиқмадим. Аммо суҳбат ёшлар ва адабиёт масалаларига бағишланганини билгач, бу борадаги айрим мулоҳазаларимни айтиб олиш имкони туғилганидан хурсанд бўлдим. Аммо...

Студияга кирдим-у, бошловчининг икки оғиз гапидан сўнг “ўчиб” қолдим. У шундай пафосда чуғурлар эдики, карахт бўлдим, ўша тилда айтганда, “шокка тушдим”. Бир қарашда сўзларида ҳеч қандай хато йўқ, ўз таъбирича, эга-кесими жойида. Ҳаммаси чиройли, гўё қовушган жумлалар. Бироқ саволлардан тайинли бирор нима илғай олмадим. Ўта умумий ва “қип-қизил”, кимларнингдир оғзидан тушиб қолган гаплар. “Саволларингиз жуда умумий экан”, десам, “У ҳолда, умумийроқ қилиб жавоб бераверинг”, дейди. “Билмадим, бизни ҳатто академиклар ҳам критиковать қилмаганди”, дея қўшиб қўяди яна. Зўрға чидаб ўтирибман. Ўзимни худди терговчи сўроқларига жавоб бераётган айбланувчидай ҳис қилдим.

Буёғи “бугунги адабий жараён ва унда ёшларнинг ўрни”, “ҳозирги адабиётимизнинг ютуқ ва камчиликлари”дан тортиб “атомдан кучли бўлган адабиётнинг глобаллашув даврида таъсир кучи қолмаётгани”, “ёшлар ижодида қаҳрамон ким” экани, “замонавий асарларда миллийлик” (саволлар шу тахлит давом этади) ҳақида деярли қуруқ гаплар... “Бу нимаси, – дейман ичимда ўзимга ўзим. – Экран ҳадисини олгандинг-ку, гапирсанг-чи. Бурро эдинг-ку, сайрамайсанми!..” Йўқ, сўз келмаяпти, гапира олмаяпман. Устига-устак, ҳар қанча уринмай, бошловчи гапларимни “силлиқлаш”га ҳаракат қилади. Ҳар икки-уч жумладан сўнг “Шу гапингизни бошқачароқ айтинг”, дейди. Ортиқ чидаб бўлмади. Охири “қўл кўтардим” – бошқа гапим йўқлигини айтдим. Бу туришда бирон нима чиқмаслигини билган “суҳбатдош”им ҳам кўна қолди. Ниҳоят, суҳбатга якун ясалди. Охири ҳаммасини монтажга қолдирдик. “Хоҳлаганича кесишсин, агар кесадиган жойи бўлса”, дейман ичимда. Ростдан ҳам, кўрсатув “сип-силлиқ” чиққан кўринади. Ўзим озгина томоша қилдим-у, кўрмасликни афзал билдим.

Дийдиё қилаётганга ўхшаб кетган бўлсам, маъзур тутасиз. Бироқ икки-уч кун шу воқеа таъсирида юрдим. Бу ижодкорга хос ўткинчи кайфият эмас. Жуда хафа бўлдим ўзимдан. Ахир шундай бўлишини олдиндан билардим. У ерга шунчаки кўриниб қўйиш ёки кимларгадир ҳисобот бериш учун бормаган бўлсам-да, кўрсатувнинг ўзи шундай эканини тахмин қилгандим. Мана – биз миллионларни қандай алдаймиз. Мана – нега бизни халқ тингламайди (ўқимайди, қизиқмайди). Мен “ақлли” эса бу сафар ҳам ҳаммаси яхши бўлишига умид қилгандим.

Бу битиклардан мақсад кимнидир қоралаш ё ўзни оқлаш эмас. Узр, ҳозирча айтадиган бошқа гапим қолмабди...

2013 йил, ноябрь

P. S. Ўн йиллар аввал ижтимоий тармоқда шуларни ёзиб қўйган эканман. Фейсбук эслатди яна. Ҳозир шунақа нарсаларни ёзгим ҳам келмайди. Шунчаки беҳуда баҳсга айланмасин, дейман. Аммо кимларгадир яхши маънода таъсири бўлар, дея умидланасан одам...

@Behzod_Fazliddin

#Кайфият #Йўл_йўлакай #Таҳрирсиз_хаёллар #Сизга_гапим_бор

https://www.facebook.com/100003319579634/posts/461953850591930/

Ҳаёт – тушунмаган фалсафам менинг,
Умр – кундаликка ўхшаган дафтар.
Дунё – кипригимда қотиб қолган мунг,
Ажал – руҳ кўкида ёввойи каптар.

Осмон – оламларга сиғмас вужудим,
Қуёш – ёниб турган юрагим менинг.
Иймон – олам аро менинг бор-будим,
Бардош – ерга тегмас курагим менинг.

Шеърим – нафасимнинг тиргаги – ҳаво,
Қалам – оқ қоғозда титраган кўнглим.
Адолат – сувлари қуриган дарё,
Ҳақиқат – юраги қонаган синглим.

Орзу – осмонларга сиғмаган оққуш,
Армон – орзуларнинг синган қаноти,
Бахт – мен кўролмаган гўзал-гўзал туш,
Дард – шоир одамнинг яна бир оти.

Шодлик – тор кулбамнинг эрка меҳмони,
Алам – юрагимни забт этган мезбон.
Поклик – умримнинг гоҳ ожиз томони,
Шуҳрат – томиримда оқолмаган қон.

Ҳижрон – орамизни бузган ёсуман,
Севги – мен рангини англолмаган гул,
Рашк – ишқим кўкини қоплаган туман,
Висол – мен бошини тополмаган йўл.

2000 йил

© Беҳзод Фазлиддин @Behzod_Fazliddin

#Онамнинг_кўнглига_кетамиз китобидан.

Билмасангиз, жим туринг, яхши билмасангиз, янаям кўпроқ жим туринг!

#Йўл_йўлакай #Таҳрирсиз_хаёллар

@Behzod_Fazliddin

Шеър ўқимайдими, демак, зиёли эмас.

#Йўл_йўлакай #Таҳрирсиз_хаёллар

@Behzod_Fazliddin

Ялинчоқ эмасман, кибриммикан бу?
Ўзимнинг ўзимга жабриммикан бу?
Яшашим мумкин-ку жонимни сийлаб,
Тош тишлаб юрибман, сабриммикан бу?!

2003

© Беҳзод Фазлиддин @Behzod_Fazliddin

#Сен_қачон_гуллайсан

ҚЎНҒИРОҚ

Уйимни тўлдирган жимликни бузиб,
Ҳаётни эслатиб янграр қўнғироқ.
Олисдан бир гўзал (кўзини сузиб)
Гапирар, адашиб тушибди бироқ.

Ўзим билан ёлғиз қоларман яна,
Домига тортади хаёллар – денгиз...
Телефон!.. Жунбушга келади хона,
Яна ўша – “Бошқа жойга тушдингиз”.

Наҳот ҳамма мендай адашган, ёнар,
Саволлар тош бўлиб урилар бошга.
Ҳар сафар алмашиб қолар рақамлар,
Сўраган бегона, сўралган бошқа...

Ҳамон довдирайман, Руҳимда тўфон,
Мени шу симларга боғлаб қўйган Вақт.
Юрагим жиринглар – жонли телефон,
Эҳтимол, қўнғироқ қилаётган – Бахт...

2006

© Беҳзод Фазлиддин @Behzod_Fazliddin

#Тушларингдан_чиқиб_келдим

АГАР...“Агар...” – шайтоннинг сўзи. Яъники, “Агар ундай бўлмаганида, бундай бўларди”, “Унақа қилмаганимда, бунақа қилардим” қабилидаги гаплар, ҳадисда таъкидланганидек, шайтон амалини очиб беради – васвасага солади, тақдирдан норози бўлишга ундайди. Аслида, фақат Аллоҳ хоҳлагани бўлади!

Шу ҳақиқатга тўлиқ таслим бўлсак-да, бандаликка бориб баъзан билиб-билмай “агар…”ларга берилиб қоласан киши:: “Агар ҳозир англаётганларимни аввалроқ тушуниб етганимда, ўтган йилларим бошқачароқ, яхшироқ кечармиди”, “Агар кимдир йўлга солганида, ҳаётим бундан-да чиройлироқ, ёруғроқ бўлармиди...”

Йўқ, йўлга бошлагувчи ҳам, энг яхшисини қалбимизга илҳом қилиб солгувчи ҳам Аллоҳ таоло!

Шукрки, олдинда бошқачароқ, яхшироқ, чиройлироқ яшаш имкони бор. Шундай экан, шайтоний “агар”ларга не ҳожат!

22.01.2015

#Кундаликдан_қайдлар
#Йўл_йўлакай  #Таҳрирсиз_хаёллар

@Behzod_Fazliddin

АЛАМ-О...

Осмонлардан жой топиб олдим,
Энди Сизга биров бўламан.
Излаб-излаб Ой топиб олдим,
Юлдузларга куёв бўламан.

Сўкилгани қолди кўнглимнинг,
Тушиб кетди қўлларингиздан.
Тўкилгани қолди кўнглимнинг,
Териб олдим йўлларингиздан.

Менинг умрим – ишқий бир ғазал,
Муаллифи – меҳрибон Эгам.
Ой, барибир, жуда ҳам гўзал,
Юзларида доғи бўлса ҳам.

Нурларини қизғанмайди у,
Кўзларимда жилмаяр жолам.
Соғинмайман, деган эдим-ку,
Ер Ойига алам-о, алам.

Энди Сизга биров бўламан...

2006 йил

© Беҳзод Фазлиддин @Behzod_Fazliddin

#Тушларингдан_чиқиб_келдим#Эски_дафтардан