Друзья, чтобы победить телеграм и сохранить этот аккаунт пришлось засветить аккаунт нашего близкого человека зелёным. Мистики нет.

Всем сил и света.
Продолжаем!

"24 верасня на Кангрэсе даследчыкаў Беларусі была праведзена панэль "Беларуская драматургія і тэатр 2020-х: вектары развіцця, імёны, спробы дыхаць", прысвечаная памяці Аляксея Стрэльнікава, шаноўнага калегі, шчырага чалавека, сябра, лідара беларускага мастацкага андэграунда.

Праца панэлі складалася з трох частак, у якіх знайшлі адлюстраванне як шматгранная асоба Аляксея - чалавека "ренесанснай прыгажосці" (згодна з азначэннем А.Кісялёва), - так і актуальныя праблемы сучаснана тэатральна-драматургічнага мастацтва ў Беларусі, развіццё якога ў вялікай ступені было акумулявана творчай энергіяй, прафесіяналізмам і талентам Стрэльнікава.

Прагучалі рэфераты даследчыкаў з Беларусі, Польшчы, Літвы, зладжана дыскусія з удзелам у фарматах оф- і онлайн, адна з самых працяглых і эмацыйных на Кангрэсе. Вельмі адчувалася, што ўдзельнікі зацікаўлены ў кансалідацыі, шукаюць магчымасці стварыць прастору для дыялогу і сумеснага творчага пошуку.

Шчыра спадзяемся, што панэль па драматургіі і тэатру, упершыню праведзеная на Кангрэсе, станецца такой прасторай, месцам для сумеснай працы ў галіне незалежнага мастацтва. У гэтым бачыцца асаблівая сімвалічнасць - захаванне памяці пра Аляксея Стрэльнікава, чалавека, які на працягу ўсяго жыцця ўвязваў розных людзей, сумяшчаў розныя ролі ў мастацкім працэсе, клапаціўся аб тым, каб голас кожнага быў пачуты."

Алена Лепішэва, к.ф.н., літаратуразнаўца, крытык

"Мы ліставаліся па-руску і па-беларуску. Маглі б і па-ангельску, каб не мой, у параўнанні з суразмоўцам, сціплы ўзровень. Выхадцы з першага постсавецкага пакалення, для якога школа прыпала на 1990-ыя, мы ўжо тады разумелі перспектывы актыўнага выкарыстання гэтай мовы і таго, што лунала ў паветры і абазначалася як “касмапалітызм” – грамадзянства свету, уражанне аб яго бязмежнасці, геапалітычнай, прафесійнай, інтэлектуальнай. Застацца ў гэтай разнастайнасці сабой, захаваць цікавасць да чужых культур і падставу “сваёй”, выбудаванай на скрыжаванні разнастайных уплываў, ― не задача, але талент. Яго ўладальнікам быў, у маім разуменні, Аляксей Стрэльнікаў, чалавек, які парадаксальна спалучаў траекторыі розных лёсаў – выдатнага навукоўцы, філосафа, вандроўнага акцёра, інтэлектуала бетоннага мегаполіса, чулага сына і бацькі. Медыятар, парабала, адчайная камета, якая ўпала на чужую зямлю, каб прарасці, пусціць карані, напоўніцца яе энергіяй і аддаць сваю. Зерне".