و شماره داد به طرف امید

تو سال 2003 تو زندان گوانتانامو یه زندانی 183 بار به روش غرق شدن و خفگی مصنوعی شکنجه می‌شه و بعد رهاش می‌کنن.
گرگ، سازنده این قطعه، این قطعه رو به یاد اون فرد می‌سازه. اون می‌خواسته از طریق این آهنگ، وحشت شکنجه مداوم رو برسونه.

در پاسخ پیام بالا این صدا را فرستاد!

لاقل بگو کیی

فقط منم وقتی حتی به عکسی که یک ماه از گرفتنش گذشته نگاه میکنم حس میکنم خیلی اون موقع زشت بودم و بد عکس گرفتم؟
ولی مثلا عکسی که الان گرفته باشم رو خیلی دوس دارم
مشکل چیههه

گاهی ذهنم درگیر این میشه که خودی که توی سوشال مدیا از خودم نشون میدم و بنظر میرسه اون منم ولی درواقع یه بخش کوچیکی از من هم نیست. با اینکه خیلی تلاش می‌کنم تا اثری از چیزهایی که من هستند و مربوط به من هستند باقی بذارم، اما اون حضور انقدر ضعیفه که نتیجه ی نهایی شباهتی به من نداره. و وقتی اینطور فکر میکنم دلم میخواد هرگز حرف نزنم تا در انتها چیزی رو نشون ندم که واقعی نیست.
و از طرفی فکر میکنم که چرا باید مهم باشه وقتی که توی زندگی واقعی هم همین رو دارم؟ مردم فکرمیکنن هم رو می‌شناسن ولی مگه آدم با علایقش یا رفتارهاش و ظاهرش تعریف میشه؟
و بعد که بیشتر فکر میکنم، میبینم خودم نمیخوام که دیگران منو بشناسن، دیگران هم درواقع نمیخوان که هم رو بشناسن، من هم که دلم نمیخواد دیگران رو بشناسم پس در نهایت
فکر می‌کنم شاید بهتر باشه همین رویی که میتونم نشون بدم رو به عنوان من قبول کنن.

من 2023 با فضای مجازی و دوستای مجازیم خداحافظی کردم
ولی اونایی که اینستاشونو دارم....
چقد حسودی میکنم ولی با دوستاشون میرن
چقد وقتی یهو چتای قبلیمون رو میبینم گریم میگیره که قول دادم ببینمش و بغلش کنم ولی هیچوقت نشد ببینمش...
عاححححح از روابط لانگ متنفرم