بهترین دوست‌ها رو وقتی پیدا می‌کنی که فکرش رو هم نمیکنی.

یاد اون روز می‌افتم. دونه دونه آهنگ پلی می‌کردم و تا تموم بشه، دنبال بعدی می‌گشتم. ش گوشی رو ازم گرفت، یه پلی‌لیست قطعات کلاسیک گذاشت و گفت یکم گوش بده، اطراف رو ببین؛ یا اصلا چشام‌هات رو ببند و آروم بگیر. بهترین کاری بود که می‌تونست بکنه. حالا یه وقت‌ها خودم همه چیز رو از خودم می‌گیرم و مجبورش می‌کنم آروم بگیره. تا بتونم ادامه بدم.

اینکه تو درباره خودت چه فکری میکنی از همه چی مهم‌تره. خرابش نکن.

نامش؟ دل است؛ افسار، نه.

کاش یکی جزئیات ریاضی knn و svm رو بهم توضیح می‌داد.

تا میاد زندگیم یه روالی پیدا کنه و چیزها سر جاش قرار بگیره دوباره اتفاقی میوفته و بوم! همه چی نابود میشه و دوباره از اول باید شروع کنی. خسته‌م میکنه این سینوس ناپایداری که دوره تناوبش خیلی کمه.
اما حرف استاد دائما جلوی چشممه: همه‌ش را عشق است.

"همینجوری راهی رو نرو تو زندگی.
برو که تموم کنی
نرو که تمومت کنه."

#مکالمات [مهندس نجفی]