یک سوال قشنگ و یک حل قشنگ تر از آزمون قلم چی
ببین و کیف کن
فقط آخرش که شعر میخونم 😅
بفرست برای رفیقت اگر تو مثل اونا نیستی و واقعا رفیقت رو دوست داری

برای دیدن فیلم کامل که رایگان هم هست به لینک زیر برید
https://alaatv.com/c/212239

#کنکور
#یاری
#آلا
#قلم_چی
#نکته_و_تست
#رایگان

یه سوال مهم از دینامیک
تالیفی

کارگاه نکته و تست رایگان که ان شاالله توش آزمون قلم چی و سوالات خوب آزمون ها رو حل میکنیم
نکته و تست #کنکور
https://alaatv.com/set/7831

به مناسبت اعلام نتایج
به نظرت این کارنامه کیه با این همه مردودی

🔴 غافل!
نوشته حسن روح‌الامین

زمستان سال۱۳۷۶ بود، کلاس دوم راهنمایی بودم، در مدرسه‌ای که مدیر به اصطلاح خوش‌فکری داشت که در اواسط سال تحصیلی اومده بودن بر اساس نمره‌ی امتحانات، انضباط و کارنامه‌ی شبانه‌ای هر شب که توسط والدین پر می‌شد (که در اون مثلاً ساعت خواب بعد از ساعت ۹ تخلف محسوب می‌شد) به دانش‌آموز درجه و رتبه می‌دادند.

به این صورت که دانش‌آموز عالی و درس‌خون و پسر خوب می‌شد (ساعی) دانش‌آموزی که مستعد بود و محتاج به تلاشی بیش‌تر می‌شد (کوشا) و زباله‌های مدرسه هم می‌شدند (غافل) پس چی شد؟
به‌ترتیب شأنیت: ساعی، کوشا، غافل.

پس از تعیین سطح توسط شورای مدرسه شما کارت خودت رو باید به جلوی لباست با سنجاق وصل می‌کردی و اگر جوری قرار می‌گرفت که دیده نمی‌شد تخلف محسوب می‌شد! مثل پلاک ماشین، حالا شما حساب کنید نوجوونی که عرض شونش ۴۵ سانته یک کارت پرس‌شده‌ی مثلا ً ۱۸ سانتی رو روی سینه‌ش که سطح و شأن اجتماعی‌ش رو نشون می‌داد باید نگه می‌داشت.

من توی درجه‌بندی توی دسته‌ی (غافل) قرار گرفتم. روزهای اول خیلی باهاش کلنجار رفتم تا دیده نشه، مثلاً پشت کارت غافل کارت دانش‌آموزی‌م رو می‌ذاشتم و می‌چرخوندمش به سمت کارت دانش‌آموزی‌ تا کم‌تر آبروریزی بشه که اینجا هم با برخورد خشن ناظم مواجه می‌شدم که چرا کارتت پیدا نیست ...

چند هفته گذشت دیدم نمیشه باید خودم رو از این ذلت نجات بدم با کلی تلاش و زود خوابیدن و چند امتحان نمره بالاتر گرفتن شایسته‌ی درجه‌ی کوشا شده بودم که وقتی رفتم برای تعویض کارت کسی پاسخگو نبود، متوجه شدم که سیاست عوض شده رتبه‌بندی این جوری شده بود؛
به ترتیب از عالی به نازل: (ممتاز) (ساعی) (کوشا)
اینجوری عملاً همون غافل محسوب می‌شدم.

این خاطرات رو مدت‌ها بود می‌خواستم بگم. یک بار یادمه توی مدرسه دارالفنون، دوستانی از آموزش و پرورش محبت کرده بودند و برای من نکوداشتی گرفته بودند. با لوح کاغذ A4 و از من خواستن که بیام بالا و صحبت کنم. من حوصله نداشتم ولی برای اینکه نگن متکبری، رفتم اونجا و گفتم زمانی که من بچه بودم و به مدرسه می‌رفتم هیچ احساس احترامی دریافت نمی‌کردم. از دم در مدرسه که وارد می‌شدم در سطل اشغال، تخته سیاه، میزها، معلم، دانش‌آموزها، همه و همه بهم با زبون بی‌زبون می‌گفتن خاک بر سرت کنن، ریاضی بلد نیستی، زبانت خوب نیست، دیکته بلد نیستی، اما هیچ وقت کسی نیومد بگه چقدر خوب طراحی می‌کنی حتی معلم هنر!

حالا شماها هر چی به من بگید استاد هنرمند فلان و چنان من، همون حرفای بچیگیم رو باور دارم همون خاک بر سرت رو!
آدم‌ها در کودکی همان آدم‌های بزرگسالی‌ان با تجربه‌ی کمتر.

وقتی در اول دوران حیات من رو به اسمی بخوانی من با همون اسم خودم می‌شناسم. تصویر پست هم کارنامه سال آخر هنرستان من هست، سال ۱۳۸۲

و حالا در سن نزدیک به چهل سالگی وقتی یه نفر تحقیرم می‌کنه و نادیده‌ام می‌گیره برام یادآور دوران نوجوانی و باورهای پایه‌ای هست که توی اون دوران به مغز استخونم رسوخ کرد و به خودم میگم در گوشی راست میگه .‌‌..

من به همتون افتخار میکنم که جنگیدید
عزیز دلم برو سمت علاقه و استعدادت ❤️

در کنار آقا سپهر طاووسی عزیز که تونست درصد 100 فیزیک رو با راه ابریشم تو کنکور کسب کنه و الان دیگه جز رفقای خوب ماست ❤️ ❤️
از مسیری که اومده و کارهایی که کرده برامون میگه

دقت کنید بچه ها
محرومیت ها برگشته

فردا یکشنبه حوالی ساعت ۱۷:۲۰ شبکه آموزش
#انتخاب_رشته

البته من بلد نیستم با رتبه بیست هزار پزشکی قبولت کنم
اگر دنبال معجزه میگردی پیش من نیا