نەوەد ساڵە چاوەڕێی سەڵاحەدین دەکەین، کاتێکیش هات بەتەنها جێمانهێشت بەدارێکەوە ڕووبەڕوی فرۆکە ببێتەوە.!

کوشتن و منداڵکوژی لەخوێنی تاک بەتاکیاندایە …
بینەری ئەو فیدۆیە بن

خوا ئەو دڵخۆشیەمان بۆ زیادو بەردەوام بکەی… ئەمشەو شەوی دڵشادییە

ئایا دەزانیت ...

? ئێستا کە تۆ لەناو ماڵ و خێزانی خۆت بە ئارامی دەخەویت، ملیۆنان مرۆڤی بێ گوناهی غەز،زە بەم نیوە شەوەش لەژێر بۆردومان و پەلامار و کۆمەڵکوژیی زا*یۆنییەکاندان !؟

لەزاری ﴿ بەدیعە دارتاش ﴾ خۆیەوە

ئەڵێ ( باوەڕتان ھەبێ ستالین و لینین ھێندەی باوکم شیوعی نەبون، شیوعییەت بوبوە نان و ئاو خۆراک و دروشمی باوکم، ھەرچی کتێب و بەیاننامەی شیوعییەت بوو لە بنمیچ و سەقفی ماڵەکەمانداشاردرابونەوە، بەڵام باوکم لە کۆتاییەکانی تەمەنیدا گەڕایەوە بەرەو ئیسلام و وازی لە شیوعییەت ھێنا، بەردەوام قورئان و نوێژی دەخوێند، ڕۆژوی دەگرت، تەنانەت گوتی:
کچم (بەدیعە) لە ھەموو مناڵەکانم خۆشترم دەوێی، تکات لێدەکەم تۆش پابەندبە بە ئیسلامەوەو ھیچکات ئەم بەرگی حیجابە لا نەبەیت..!"

"بەدیعه دارتاش"

پێغەمبەری خوا ﷺ دەفەرموێت: هەر کەسێ لەئێوە بەیانی بکاتەوە و سەلامەت بێت (خۆی یان خێزان یان ڕێگەوبان و ...)، هەروەها خواردن و خواردنەوە و قوتی ئەو ڕۆژەی هەبێت (واتە: ئەمن و ئەمان و خواردن و خواردنەوەی هەبێ) وەک ئەوە وایە هەموو دونیای هەبێت!(مَن أصبحَ منكم آمنًا في سربِهِ ، مُعافًى في جسدِهِ عندَهُ قوتُ يومِهِ ، فَكَأنَّما حيزت لَهُ الدُّنيا). أخرجه الترمذي (2346) واللفظ له، وابن ماجه (4141).