21 października 1963r. w obławie funkcjonariuszy SB oraz ZOMO, we wsi Majdan Kozic Górnych, zginął Józef Franczak ps. "Laluś", ostatni poległy w walce żołnierz podziemia antykomunistycznego. Spędził w nim 24 lata.

Po śmierci jego zwłoki, na wniosek prokuratora powiatowego zostały pozbawione głowy i pochowane potajemnie na lubelskim cmentarzu przy ul. Unickiej, tak jak w wypadku innych żołnierzy partyzantki antykomunistycznej, w bezimiennej mogile. Cztery dni później, jego zbeszczeszczone zwłoki zostały wykopane przez rodzinę i w godny sposób pochowane. Od 2007r. IPN prowadził śledztwo, które 28 stycznia 2015r. doprowadziło do odnalezienia czaszki Franczaka na Uniwersytecie Medycznym w Lublinie.

Trzeci pogrzeb "Lalusia" odbył się z wojskowymi honorami 26 marca 2015 r. w Piaskach.

🏴 Już niebawem ulicami Warszawy, pomimo kłód rzucanych z każdej strony pod nogi, znów przejdzie największa narodowa manifestacja w Europie- Marsz Niepodległości. Tradycyjnie nie zabraknie na niej również radykalnych nacjonalistów, którzy po raz kolejny wspólnie sformują Nacjonalistyczną Kolumnę. Znów na stołecznych ulicach wybrzmią bezkompromisowe hasła pokolenia, które mówi "dość" liberalizmowi, kapitalizmowi, masowej migracji i dykaturze mniejszości. Pokolenia, które chce silnej, niezależnej Polski w której można godnie żyć, spełniać się i rozwijać, a nie tylko wegetować. 11 listopada bądź tam z nami! Razem stwórzmy Nacjonalistyczną Kolumnę! Do zobaczenia!

Zapraszają:
Autonomiczni Nacjonaliści
Obóz Narodowo- Radykalny

Chcesz wspomóc organizację tegorocznej Kolumny? Możesz to zrobić na portalu zrzutka. pl:
https://zrzutka.pl/hukzjw

Więcej informacji już wkrótce.

85 lat temu Armia Czerwona wkroczyła na terytorium II RP, realizując tym samym tajny protokół paktu Ribbentrop- Mołotow.

Zdradziecki cios w plecy zadany przez komunistów skutkował podziałem Polski na dwie strefy wpływów, rozbiciem armii i końcem wojny obronnej oraz kolejną okupacją. Tysiące oficerów polskich czekała śmierć w lasach Katynia a kilkaset tysięcy obywateli II RP zostało wywiezionych na "nieludzką ziemię" m. in. w głąb Syberii.

Chwała żołnierzom poległym w obronie wschodniej granicy! Pamięć ofiarom czerwonej zarazy!

Fala strajków, jakie przetoczyły się w lipcu 1980 r. przez Lubelszczyznę, nie ominęła również Puław. W mieście strajkowało sześć zakładów pracy, w tym największa fabryka w okolicy- Zakłady Azotowe. Pracownicy domagali się m. in. poprawy warunków pracy, w tym wprowadzenia dodatku za pracę w szkodliwych warunkach, wyższych płac dla wszystkich grup pracowniczych, poprawy warunków socjalnych i lepszego zaopatrzenia miasta w artykuły spożywcze.

Pracę w Zakładach Azotowych przerywano na poszczególnych wydziałach, począwszy od Wydziału Mechanicznego, gdzie około 150 pracowników zastrajkowało 11 lipca. Ich żądania poparli pracownicy Wydziału Remontowego, a w ich ślad w kolejnych dniach poszli koledzy z Wydziału Obróbki Skrawaniem, którzy wyłonili własny Komitet Reprezentacyjny, który domagał się również zróżnicowania w zakresie płac, lepszego zaopatrzenia bufetu i zmniejszenia liczby kierowników i techników względem robotników. 14 lipca załoga Amoniaku II wystosowała do dyrekcji pismo, w którym poruszyła szerzej problematykę społeczno- gospodarczą. Pracownicy zwrócili uwagę na coraz gorszą sytuację polskiego robotnika, która przejawiała się w trudności z dostępem do przydziału mieszkań, wczasów, talonów na samochody czy zaopatrzenia w artykuły spożywcze, jednocześnie wskazując na przywileje milicji, wojska czy urzędników, które ich zdaniem nadal nosiły znamiona podziału klasowego. Deklarację i żądania pracowników Amoniaku II poparli również pracownicy Amoniaku I. 16 lipca swoje żądania odnośnie płac wysunęła załoga Mocznika, a dzień później pracę przerwano na Wydziale Saletry.

Protesty na Lubelszczyźnie, również w Puławach zakończyły się częściowym sukcesem pracowników, którzy wywalczyli podwyżki stawek i lepsze warunki socjalne. W sprawie Puław Komisja Rządową, po rozpatrzeniu postulatów załóg strajkujących zakładów uznała za stosowne zwiększenie nakładów na budownictwo spółdzielcze, zobowiązała właściwe organy do zapewnienia właściwych funduszy na dokończenie budowy "Domu Chemika" oraz do realizacji prac modernizacyjnych w puławskich Zakładach Azotowych.

Cała "Uśmiechnięta Polska", nie tylko politycy do niedawna totalnej opozycji, ale również celebryci, wszelkiej maści aktywiści z organizacji pozarządowych o niejasnych powiązaniach, płaczący nad losem biednych migrantów na polsko- białoruskiej granicy, zarazem plujacy na żołnierzy, którzy jej pilnują, mają na rękach krew. Polską krew. Przede wszystkim zmarłego dzisiaj żołnierza Wojska Polskiego, ale również wielu jego rannych kolegów.

Antypolskie gnidy szczujące na żołnierzy broniacych granicy przed zalewem grup agresywnych migrwntów, zatroskani celebryci i polityczne popłuczyny stworzyły niebezpieczną sytuację w której polscy żołnierze i funkcjonariusze Straży Granicznej mają związane ręce w kwestii metod i środków  używanych do odparcia inwazji.

Natomiast ataki agresywnych i uzbrojonych migrantów na polskie patrole to już codzienność na polsko- białoruskiej granicy. Niemal każdego dnia dochodzi do prób wdarcia się hord z trzeciego świata, kończących się starciami z polskim wojskiem i pogranicznikami. Nie są to kobiety z dziećmi, rodziny, starcy, ale uzbrojone grupy młodych mężczyzn, które zostały zweaponizowane przez białoruskie służby.

Jak długo będziemy tolerować taki stan rzeczy? Ilu żołnierzy musi zostać rannych albo zginać żeby lewackie i liberalne śmiecie z jawnie antypolskich, destabilizujacych aparat państwowy i atomizujacych społeczeństwo NGOsów wreszcie przestały ujadać?