زندگیم بر پایه‌ی تصمیمات یهویی میچرخه.

وای وای اینو گوش کنید.

بعضی وقت‌ها سوالای عجیبی میپرسم بابتش ببخشید.
یهو به این فکر میکنم که اصلا کسی تو ذهنش "سارا" رو قبول داره یانه؟
این "سارا" چقدر وجود داره؟

خیلی وقت‌ها روی یک نت پیانو میمونم هی میزنمش و فکر میکنم و فکر میکنم، روزهای زندگیم میتونست به زیباییِ این نت باشه اما نیست، رفتارت باهام میتونست مثل همین نت، باهام زیبا باشه اما نبود. و آری اینجا سارا مثل جعبه کارتنی که آدم‌ها برای سرگرمی و یا حداقل گذراندن…

خیلی وقت‌ها روی یک نت پیانو میمونم
هی میزنمش و فکر میکنم و فکر میکنم، روزهای زندگیم میتونست به زیباییِ این نت باشه اما نیست، رفتارت باهام میتونست مثل همین نت، باهام زیبا باشه اما نبود. و آری اینجا سارا مثل جعبه کارتنی که آدم‌ها برای سرگرمی و یا حداقل گذراندن وقت رویش راه میرفتند و لهش میکردند، به صورت مچاله در گوشه‌ی اتاق افتاده و مثل بچه‌ی که به زور برای اینکه بیشتر به عروسکش وابسته نشه عروسکش رو ازش گرفتن فکر میکنم و نمیتونم با نبود عروسکم کنار بیام. عروسک تنها دلیل ماندگاری اکسیژن در ریه‌های اون بچه بود در حالی که عروسکی که از جنس سنگ است با مشت به روح سارا ضربه زد و حال من، منِ سنگ شده در خانه راه میروم و هوایی که تو جا گذاشتی را نفس میکشم.
هیچ نمیدانی دراین امید پایان چه امید ها برای زندگیست.
بعضی وقت‌ها جدا شدن از زندگی و زندگانی، بهترین راه برای نجات است.

جهان با من برقص!