آدم‌ها جا می‌مانند
در راه‌آهن، در فرودگاه، در خیابان، در خاطرات.

خدایا مارو نگا
اینو هرجور میخوای بخون.

اونجام که هم میدونم حیفه این روزا بگذره هم دوس دارم زودتر بگذره.

وقتی انسانی از درد دیوانه می‌شود، دیگران دردش را نه، فقط دیوانگی‌هایش را می‌بینند.

بر ما چه رفته است که دل مرده ایم ما.

این عادتِ قوی بودن، غمگین نشدن، بی‌تفاوت بودن بالاخره یجا کار دست آدم میده.

No one apologized for how they treated me, they just blamed me for my reaction.