Наҳотки, тушуниш шунчалар оғир
Озгина ҳаёти қолган одамни…

©Жўрабек Рамазонов

Бирдан ўтиб кетмайди умр
Бирдан келиб қолмайди совуқ
Нав ниҳолга сочганидек нур
Хуррам онлар этилгай тортиқ

Бирдан бошинг тегмас кундага
Кескир тиғлар кесмайди ҳар он
Қўл, оёқлар юрар жўрттага
Ўшал кўксинг буюрган томон

Инсонда бор бир жуда кикич жисм
Уни эҳтиёт қил, асрагил, одам
Қалб деб аталувчи бу нозик қисм
Танангни захарлар захарланган дам

Улуғбек

Toshlar ko‘paysa, tog‘lar ko‘payadi-da
Maylimi, toshlarni tog‘ deb atasam?

Осмонни тўлдириб учдим
Ёмғирни авайлаб қучдим
Қуёшни беркитиб басма-бас
Улашдим баҳорий бир нафас

Ulug'bek Javliyev

УЙЛАНИШ

Буюк режиссёр Шуҳрат Аббосов билан қадрдон эдик. Шуҳрат ака жаҳон адабиёти билимдони эди. Минглаб китоблар ўқиганди. Юзлаб шеърларни ёд биларди. Артюр Рембо, Мария Рилке, Пол Элюар, Цветаева, Евтушенко, Уитмен, Хименес шеърларини соатлаб ёд айтарди. Суҳбат тонггача чўзиларди. Бир кун Шуҳрат акадан, Ойбекнинг қизига қандай уйланганини сўрадим. Шуҳрат ака ширин энтикиш билан хотирладилар: -Москвадан келдим. Кинолар ола бошладим. Анча мунча танилдим. Эркин ва озод даврларим эди. Фикрларим ҳам, ўзим ҳам, ижодим ҳам, дунёқарашим ҳам эркин эди. Атрофимда йиғилганлар ҳам ҳур фикрли ёшлар эди. Ҳеч нарсадан ҳайиқмасдик. Ўша пайтлар машҳур ёзувчи Ойбекнинг қизи Гулранг билан танишдим. Уни севиб қодим. Менга тегасанми, десам, кулиб, отамдан сўрайоласанми, деди. Шарт қўлидан ушладим-да, уйига бордик. Ойбек домла уйда экан. Зарифа опа чой дамлаб келдилар. Ойбек домла бир оғиз гапирмаяпти. Зарифа опа, нега келдингиз дегандай, мендан кўз узмайди.Мен, қизингиз Гулрангга уйланмоқчиман, у билан танишмиз, қизингиз менга ёқади, дедим. Зарифа опанинг кўзлари катта катта очилиб кетди. Ҳайрон бўлиб қолдилар. Гоҳ менга, гоҳ Гулрангга қарайдилар. Мен, Ойбек домлага қараб, “Қизингизни менга берасизми?” – дедим. Ойбек домла, менга қараб “ҳа, майли” дегандай, бошларини қимирлатиб, тасдиқ ишорасини қилдилар. Ойбек домла мана шундай, кўнгли ниҳоятда тоза, ишонувчан, олийжаноб қалб эгаси эди. Мендан ҳеч нарса сўрамадилар. Кимсан, қаердансан, нима иш қиласан, уйинг борми, жойинг борми, қанақа тўй қиласан, қаерда яшайсан, ҳеч нарса сўрамадилар. Бунинг учун Ойбек домладан бир умр қарздорман. Аммо, Зарифа опа, “Нима деяпсиз, нега қизингизни сўраб суриштирмай, танимаган билмаган одамингизга бериб юбораяпсиз, нега маслаҳатлашмаяпсиз, бу бир парча матоҳми, нега дарров розилик бердингиз?” – дея тўполон кўтардилар. Ойбек домла, Зарифа опанинг саволларига жавоб тополмай, танг қолдилар. Саволлар, сўроқлар устма уст ёғилавергач, базўр ғўлдираб, “ Кўрмайсанми хотин, елкаси кенг йигит экан,” –дедилар. “Елкасига нима қипти, елкаси елкадақа елка,” деди Зарифа опа жаҳли чиқиб. Шунда, Ойбек домла бироз ўринларидан туриб, хотинининг устига эгилдиларда, “Кўрмаяпсанми, йигитнинг пешонаси ялтираб турибди,” -дедилар. Бу сўз барча суҳбатга якун ясади. Шу шу мен тўйни бошлаб юбордим. Ҳаётимнинг бахтли даврлари бошлади. Бу даврлар учун Ойбек домладан абадиян миннатдорман.

МУҲАММАД ИСМОИЛ

***Сизни гоҳо,севмай қоламан,
Севги нима билмай қоламан.
Гоҳи сизга бепарво бўлиб,
Гоҳи, сизни излаб қоламан.

Мен ўзимни тушунмайман-у,
Сизни қандай тушунай...***

М А С Л А Ҳ А Т Бежилов тўлқиндай қалқийди кўксим, Қароғимга уя қўя бошлар мунг. Оҳиста пичирлаб қўяди дўстим: “Кўзлари чиройли Назарованинг…” Бошланса сукутнинг эрка эртаги, Қулоқ сола бошлар икки дунё жим. Очилади яна унинг чакаги: “Киприги бошқача Назарованинг…”…

М А С Л А Ҳ А Т

Бежилов тўлқиндай қалқийди кўксим,
Қароғимга уя қўя бошлар мунг.
Оҳиста пичирлаб қўяди дўстим:
“Кўзлари чиройли Назарованинг…”

Бошланса сукутнинг эрка эртаги,
Қулоқ сола бошлар икки дунё жим.
Очилади яна унинг чакаги:
“Киприги бошқача Назарованинг…”

Балки мен чақмоқдан кескинроқ ўсдим,
Жонимни жойладим қайноқ товага.
Оҳиста пичирлаб қўяди дўстим:
“Мен совчи юбордим Назаровага…”

Жўрабек Рамазонов

@jorabekramazon

НИМАГА СЕВМАЙСАН?

Осмондан оҳиста ёғади олов,
Кўзни кўр этмоқа қодир тутуни.
Бир ўй кемиради жонни беаёв:
Билмайман, нимага севмайсан мени.

Кўзингдан қўрқаман, қараб бўлмайди,
Муҳаббат йўлида талаб бўлмайди.
Барибир ўзингдан сўраб бўлмайди,
Билмайман, нимага севмайсан мени.

Жонингга пойлоқчи бўлгим келади,
Кўзингга кўз ёшдай тўлгим келади,
Оёғинг остида ўлгим келади,
Билмайман, нимага севмайсан мени.

Жонимни киприкда тебрат, чидайман,
Минг хил хўрлигингни кўрсат, чидайман,
Кейин севмасликни ўргат, чидайман,
Билмайман, нимага севмайсан мени.

Тилимга қарама – таъна қилмайман,
Кўзимга қарама – шаъма қилмайман.
Нимага севаман сени – билмайман,
Билмайман, нимага севмайсан мени.

Жўрабек Рамазонов

@jorabekramazon

МАРД ИНСОН ҲАҚИДА
БАЛЛАДА
Адолатли - имони бор,
Лафзи бордир – сўзи сўз!
Ёмонларга – қаноатли,
Яхшиларга содиқ дўст;
Ростин айтар – бошига тоғ
Қуласа ҳам қайтмайди!
Сотаверар уни риё,
Бировни у сотмайди.
Марду майдон! Чўчимайди!
Дунё билан этар баҳс...
Унинг ўзи бир дунёдир,
Унга дунё керакмас.
Давлат ваъда этар дунё,
У боқмайди қайрилиб,
Бойваччадай юраверар –
Бор-будидан айрилиб.
Ҳалол яшар, завол яшар –
Зарра етмайди парво.
Унинг ўзи шўр дунёдир,
Унинг ўзи зўр дунё!

Бу заминнинг дарду ғаму
Фақат унга қолгандай -
Қул дунёда, кул дунёда
Ўзи ёлғиз ёнгандай.
Тўпиғига чиқмагандир,
Бозорларнинг ғавғоси
(Келиб-кетиш, ахир, бир бор,
Бир бор умр савдоси!).
Йўлларида адил юрар -
Кирмагандир тўсатдан! -
Бу йўлларни қорни эмас,
Орли кўнгли кўрсатган!
Боши узра айланади,
Қанот қоқмай калхатлар.
Бир “оҳ” урса, нафасидан
Йиртилади сарҳадлар.
Пасаяди осмонлар ҳам -
Уфқ кўксин ёради!..
Юрагидан шафақ оқиб,
У осмондай боради.

Уйда эса онажони
Ўртаниб айлар дуо:
- Осмондай шу дилбандимга,
Дунёдай шу фарзандимга -
Бир дўст бергин, худо-ё!

Отаси ҳам пичирлайди:
- Болам умри фидодир!
Унга осмон керак эмас,
Унга дунё керак эмас,
Бир дўсти бор - Худодир.

Усмон Азим

https://telegram.me/usmon_azim

Telegram

📓Usmon Azim

Boshqa dunyo odamlari... @beishqzoda