بچه ها چنل بو امیر میده...

یه روز میخورمش تموم شه

کوشای قلبم اره.

منم عضله های کو-

ظاهرا خیلی چیزا میتونن منو بکشن

از امتحان امروز جون سالم به در ببرم دیگه هیچ چیز نمیتونه منو بکشه...

امروز وامانده ترین صوفیای ممکنم.

«پوچی، امیدواری، چشم ها» بخارِ قهوه با هوا منطبق میشد. گرمایی که به زمستان می پیوست زودتر از منی که سالهاست تلاش را خسته کرده ام، همرنگِ تفاوت ها میشد. پیوستنِ دستانم روی میز نمادِ تفکر بود و آراستگیِ حالاتِ چهره ام نمادِ پیچیدگیِ آن افکار! بادی سرد در…