حس میکنم خیلی وقته همممون از اون خنده های از ته دل ک هرکار میکردیم جم نمیشدیمو گم کردیم

صادق هدایت تو نامه‌هاش خیلی موده. از این بعد کسی ازم بپرسه چه خبرا؟ چطوری؟ اینو می‌فرستم براش؛
«به هر حال این اوضاعی است که می‌بینید و تفسیر لازم ندارد. ما هم می‌سوزيم و می‌سازيم. قسمتمان اين بوده يا نبوده ديگر اهميت ندارد.
سگ بريند روی قسمت و همه چيز.»
+ دیگه چه خبر؟
« زندگی به حماقت سابق ادامه دارد. نه امیدی است و نه آرزویی و نه آینده و گذشته‌ای. چهار ستون بدن را به کثیف‌ترین طرزی می‌چرانیم و شب‌ها به وسیلۀ دود و دم و الکل به خاکش می‌سپریم و با نهایت تعجب می‌بینیم که باز فردا سر از قبر بیرون آوردیم. مسخره بازی ادامه دارد.»
‌

پروانم پر زد عه پیله رف
منم دارم میشم بیبی پیره مرد
شبام دارن میشن خیلی تیره تر دا
?

مروارید سفیدم تو دریا غرق شد
اسمونم بی ستاره رعد و برق شد
موج موهاش قشنگ ترین جزر و مد شد

۰۰:۰۰

عجیب ولی جالب بود

نینای نای

گاهی احساس میکنم خود. یک ثانیه پیشمو نمیشناسم
خود الانم هم برام غریبه میشه نمیدونم کیم یا چیم
دارم غریبه میشم با خودم یا اشنا؟