tnx bro .

i am sick of everything .ㅤㅤ ㅤㅤㅤ

حوصله داشته باشید بخونید و درکش کنید، شاید نه الان اما اگه بخاطر بسپریدش در آینده شاید درکش کنید. این نشون میده که چرا نباید نیازمند آدم ها بود، شاید بشه دوستشون داشت، اما نباید نیازمند بود.

بخوام از یه نقطه شروع کنم اینه که، من بخش های زیادی از ورژن قبلی خودم رو دوست داشتم و از یک سری تغییر های الانم هم خوشحالم؛ اگه دقت کنید، معمولا وقتی از کسی خوشتون میاد، بدون اینکه متوجه باشید بخشی از شخصیت از دست داده اتون رو درونش میبینید که دلتنگش هستید، که از اون ساید خودتون خوشتون میومد، باهاش به گونه ای همذات پنداری خاصی میکنید که فقط توی خود قبلیت وجود داره و الان نمیتونه مورد استفاده ات باشه، نه میشه اسمش رو گذاشت مقایسه و نه خودشیفتگی، فرایند تغییر اینه، که همه چیز مکمل باشه، خوب و بد توی ترازوی شخصیتت هم سطح بمونن، برای همینه که هیچ کسی دقیقا کامل نیست و نه نیازمند بلکه صرفا یک مکمل میتونه ورژن بهتری ازش بسازه تا خودش رو پیدا کنه. پس چیزی بهتر از این نیست که تمام ورژن های حال و از دست رفته اتون رو به خاطر بسپرید و نیازمند مکمل نباشید، و بنظرم چند شخصیتی بودنِ کنترل شده خیلی حقیقتی تره تا اینکه به خودت میبالی از این جهت که تمام من اینه، این آدم خودمم، درحالی که خود واقعی تو مملو از شخصیت های زیادیه که طی فرایند تغییر گرفتی و از دست دادی، خودتون رو وقتی پیدا میکنید که قطب های مختلف کنترل شده ی شخصیتتون رو در یک قطب مادر جا داده باشید. نباید برای همه یک طور بود، این صداقتِ شخصیتیه نه یک شخصیت حاضر که حاصل تغییرِ موقتی هست.

everyday is black friday .