امانت داری یعنی ناموس داری نتونی بداری ناموس نداری

بخش موردعلاقه زیاد دارم ازش یه جاشو یادمه داره تو خیابونا راه میره بعد با خودش فکر میکنه که خیابونه هیچوقت تموم نمیشه یا یه تیکه دیگه‌ش نصفه شب قایمکی برمیگرده خونه که برای خواهر کوچیکش صفحه گرامافونی که می‌خواستو بخره ولی تو راه صفحه رو می‌شکنه

پایانشم خیلی دوست دارم اما نمیگم که لو نره

بخش موردعلاقه زیاد دارم ازش یه جاشو یادمه داره تو خیابونا راه میره بعد با خودش فکر میکنه که خیابونه هیچوقت تموم نمیشه
یا یه تیکه دیگه‌ش نصفه شب قایمکی برمیگرده خونه که برای خواهر کوچیکش صفحه گرامافونی که می‌خواستو بخره ولی تو راه صفحه رو می‌شکنه

بریم بخوابیم

البته نت هم که ندارم

یعنی دقیقا ۹ ساعته من یک گوهی خوردم استوری گذاشتم، هنوز استوری نشده گرفته به این نت ما هم ریده

آن روز را به یار می‌آورم که مادرم را از پشت پنجره‌ای می‌دیدم و او در سرمای خفیف صبحگاهی می‌لرزید و من با خودم می‌گفتم: آیا این او است که این چنین لاغر و نحیف شده است و در این هوای لطیف شانه‌ها خم کرده می‌لرزد؟ و من می‌دانستم که او سر انجام خواهد مرد و گریزی و چاره‌ای نیست و مرا تنها خواهد‌ گذاشت و این مقدر است. و بر خود‌ گریستم، زیرا مادرم را زیاد تر از ستاره‌ها و آب‌ها دوست می‌داشتم. او مایهٔ همه خوبی‌های من بود و با رفتنش دیو‌ من آزاد می‌شد و اژد‌های گناه در ظلمت جانم از خواب بر می‌خواست.

ملکوت - بهرام رضایی